به گزارش ایسنا، " پلی اورتان ها"( Polyurethanes)، نوعی از پلاستیک هستند که در همه محصولات از جمله کفش ها، لباس ها، یخچال ها و مواد ساختمانی یافت میشوند ولی این مواد بسیار متنوع میتوانند ضرر بزرگی به همراه داشته باشند. این مواد سمی هستند، به کندی تجزیه میشوند و با محیط زیست سازگار نیستند. پژوهشگران آمریکایی اکنون جایگزینی برای این مواد ارائه داده اند که شاید یک گزینه ایمن تر و قابل تجزیه زیستی باشد. این ماده جدید از ضایعات ماهی مانند سر، تیغ، پوست و روده به دست می آید که در صورت استفاده نشدن معمولاً دور ریخته می شوند.
" فرانچسکا کرتون"( Francesca Kerton)، پژوهشگر ارشد این پروژه خاطرنشان کرد:در صورتیکه این محصول با موفقیت تولید شود، پلی اورتان مبتنی بر روغن ماهی میتواند نیاز به پلاستیک های پایدارتر را رفع کند. این موضوع مهم است که ما طراحی پلاستیک ها را با یک برنامه بلندمدت شروع کنیم.
گروه کرتون برای ساخت این ماده جدید، کار خود را با روغن به دست آمده از بقایای ماهی سالمون شروع کردند." میخایلی ویلر"( Mikhailey Wheeler)، از محققان این پروژه بیان کرد:بنظر من جالب است که می توانیم از زباله هایی که مردم دور می ریزند، محصول مفیدی به دست بیاوریم که حتی میتواند روش ساخت پلاستیک را تغییر دهد.
روش مرسوم برای تولید پلی اورتان ها، با مشکلات مربوط به محیط زیست و ایمنی همراه است. این شیوه به نفت خام نیاز دارد که یک منبع تجدیدپذیر انرژی است و همینطور فسژن که یک گاز بی رنگ و بسیار سمی است. تجزیه بیولوژیکی محدودی که در این روش رخ می دهد، میتواند ترکیبات سرطان زا را آزاد کند. از سوی دیگر، تقاضا برای جایگزین های سازگار با محیط زیست نیز در حال افزایش است. پیش از این، سایر گروه های پژوهشی با استفاده از روغن های گیاهی به جای نفت، پلی اورتان های جدید تولید نموده اند. با وجود این، روش آنها با یک مشکل روبرو است. زمین هایی که برای پرورش محصولات دارای روغن به کار میروند ، میتوانند برای تولید مواد غذایی مورد استفاده قرار بگیرند.
ضایعات ماهی از نظر کرتون، یک جایگزین امیدوارکننده هستند. بعد از فرآوری ماهی معمولاً قسمت های باقی مانده آن دور ریخته میشوند ولی گاهی وقت ها از آن ها روغن استخراج می شود. کرتون و همکارانش، فرآیندی ابداع کردند تا روغن ماهی را به یک پلیمر شبیه به پلی اورتان تبدیل کنند. آن ها ابتدا اکسیژن را با روشی کنترل شده به روغن اشباع نشده اضافه کردند تا" اپوکسیدها"( Epoxides) را تشکیل دهند. بعد از واکنش اپوکسیدها با دی اکسید کربن، مولکول های حاصل شده را با آمین های حاوی نیتروژن پیوند دادند تا ماده جدیدی تشکیل شود.
آیا این پلاستیک بوی ماهی می دهد؟ کرتون گفت:هنگامی که این فرآیند را با روغن ماهی آغاز می کنیم، بوی ضعیف ماهی ایجاد می شود اما هرچه مراحل کار پیش می روند ، این بو از بین می رود.
پژوهشگران در سایر آزمایش ها، به بررسی احتمال خراب شدن مواد جدید با نزدیک شدن به پایان عمر آنها کردند. ویلر، تکه هایی از آن را در آب خیس کرد و برای سرعت بخشیدن به از بین رفتن ، به آن لیپاز اضافه کرد. لیپاز، آنزیمی است که میتواند چربی هایی مانند چربی روغن ماهی را تجزیه کند. ویلر، رشد میکروب ها روی همه نمونه ها را زیر میکروسکوپ مشاهده کرد. این یک نشانه دلگرم کننده است که ثابت می کند مواد جدید احتمالا به سادگی از بین می روند.
کرتون و ویلر قصد دارند تا آزمایش اثرات استفاده از آمینواسید را در تولید و بررسی میزان سازگاری این ماده ادامه دهند. آنها همچنین قصد دارند که ویژگی های فیزیکی این ماده را بررسی کنند تا کاربرد آنرا در جهان واقعی مورد ارزیابی قرار دهند.
- 18
- 6
