به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، هنگام درمان افرد مبتلا به بیماری های خاص از جمله کووید- ۱۹، نظارت بر سطح اکسیژن خون آنها بسیار مهم است. یک حسگر جدید حساس به نور زیر پوستی، روش جدیدی را برای انجام دادن این کار ارائه می دهد و شاید روزی بتوان از آن برای اندازه گیری سایر مواد منتقل شده از خون استفاده کرد.
این فن آوری جدید، در آزمایشگاه پروفسور" دیوید کاپلان"( David Kaplan) در" دانشگاه تافتس"( Tufts University) آمریکا ابداع شده است. این حسگر در حال حاضر به شکل یک لایه نازک است که در ابعادی کوچک تر از یک سکه ساخته شده و به واسطه جراحی، در زیر لایه های بالایی پوست قرار می گیرد. این فرآیند به نوعی مانند خالکوبی است.
این لایه از یک ژل نفوذپذیر تشکیل شده است که از فیبروئین ساخته شده است. فیبروئین، پروتئینی است که از ابریشم به دست می آید. این پروتئین، نه تنها زیست تخریب پذیر و زیست سازگار است، بلکه خواص شیمیایی مواد اضافه شده به آن را نیز تغییر نمی دهد.
ماده اضافه شده در این باره ، ترکیبی به نام" PdBMAP" است که وقتی در معرض نور مادون قرمز نزدیک قرار می گیرد، می درخشد. هرچه مقدار اکسیژن در محیط بیشتر باشد، مدت درخشش کوتاه تر است. حسگر با توجه به نحوه ساخت آن، طی چند هفته تا یک سال به صورت بی ضرر در بدن حل می شود.
پژوهشگران طی این آزمایش، حسگر را زیر پوست موش ها قرار دادند. سپس، نور مادون قرمز نزدیک را به آن محل در پوست موش ها تاباندند. حسگر با درخشش خود واکنش نشان داد. درخشش به صورت دقیق، نشان دهنده سطح اکسیژن مایع اطراف آن است و سطح اکسیژن در مایع، منعکس کننده سطح آن در خون است.
هرچند اکسیژن خون را میتوان به صورت غیرتهاجمی اندازه گیری کرد ولی امید است که حسگر بعد از توسعه بیشتر بتواند برای اندازه گیری مواد دیگری مانند گلوکز، لاکتات یا الکترولیت ها نیز مورد استفاده قرار بگیرد. در حال حاضر ، چنین اندازه گیری هایی باید از طریق نمونه های خون یا با اتصال بیمار به تجهیزات پیچیده انجام شوند.
" توماس فالکوچی"( Thomas Falcucci)، دانشجوی آزمایشگاه کاپلان که این دستگاه را اختراع کرده است ، گفت:ما می توانیم شرایط بسیاری را تصور کنیم که یک حسگر زیر پوستی بتواند در آنها سودمند باشد. این کار معمولاً در شرایطی انجام می شود که شخص مبتلا به یک بیماری مزمن، به نظارت بلندمدت بیرون از یک محیط بالینی سنتی نیاز دارد.
این پژوهش، در مجله" Advanced Functional Materials" به چاپ رسید.
- 14
- 1
