به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، جمعی از پژوهشگران از چندین موسسه در امارات متحده عربی و آمریکا مکانسیمی را کشف نموده اند که به مارمولک ها این امکان را می دهد که دُم خود را در زمان فعالیت های عادی حفظ کنند و موقع خطر و برای دوری از شکارچیان آن را جدا کرده و بیاندازند.
پژوهشگران در مقاله خود که در مجله ی" ساینس"( Science) منتشر شده است توضیح می‌دهند که چگونه با استفاده از انواع مختلف میکروسکوپ به مطالعه آناتومی دُم مارمولک پرداختند.
بسیاری از گونه های مارمولک میتوانند دُم خود را برای فرار از شکارچی ها جدا کنند. در تحقیقات قبلی آناتومی بخش های مختلف این دُم معلوم شده بود اما تاکنون مکانسیم رهاسازی سریع آن به خوبی درک نشده بود.
در این تلاش جدید، محققان نگاهی بسیار دقیق به تمام بخش های درگیر در جداسازی دُم انداختند و سپس مدل هایی فیزیکی برای تقلید از نحوه انجام این فرآیند ایجاد کردند.
آنها کار خود را با کشیدن دُم مارمولک آغاز کردند طوری که مارمولک مجبور به رها کردن آن شود سپس لبه های دُم پاره شده را برای بررسی با میکروسکوپ بریدند.
پژوهشگران متوجه شدند که هر دو انتهای دُم از میکرومیله های( micropillars) قارچ شکل پوشیده شده است و روی نوک هر میکرولوله منافذی که تنها چند نانومتر هستند قرار دارد. به گفته ی محققان این منافذ مشابه دو شاخه هایی عمل می کنند که داخل پریز می روند. زمانی که مارمولک دُمش را می اندازد این دوشاخه ها جدا می شوند.
محققان در مرحله بعدی یک مدل فیزیکی از دُم مارمولک ساختند تا اطلاعات بیشتری در مورد نحوه ی کار همه ی بخش های آن باهم به دست آورند. آن ها دریافتند که دوشاخه ها و پریزها چسبندگی قوی حتی در زمان کشیده شدن و فشار دارند. اما زمانی که مارمولک دم خود را به روشی خاص می پیچاند، اتصال بین دو بخش شکسته شده و دُم جدا می شود.
به گفته ی محققان مدل آن ها می تواند برای ایجاد اندام های رباتیک مفید باشد.
- 13
- 1
