سهم ما از هوای قیرگون تهران 

 به گزارش انتخاب میترا مهر پرست کارشناس اقتصاد اجتماعی در ادامه نوشت: اگر میانگین جمعیت ثابت و شناور تهران را ۱۲ میلیون نفر به حساب بیاوریم، هر تهرانی روزانه ۱۱۴ گرم اکسیدگوگرد و هیدورکربن‌های سوخته نشده و منوکسید کربن را به داخل شش‌هایش می‌کشد! که می‌شود سالی بیش از ۴۱ کیلوگرم آلودگی!

آیا این دیگران هستند که هوای تهران را قیرگون می‌کنند, یا خودمان مقصران اصلی این آلودگی‌ها هستیم, چرا مسیری را که صبح‌ها نیم ساعته طی می‌کنیم زمان برگشت در بعد از ظهرها ۲ ساعت طول می‌کشد؟

•  ممکن است بگویید بعد از ظهر‌ها تعداد زیادی از خودروها همزمان با هم بر می‌گردند, این درست است اما نمی‌توانیم همه وزن را بر دوش تعداد خودورها بیندازیم. 

•  ممکن است بگویید حجم خیابان‌های شهری ما متناسب با تعداد خودروهایمان نیست, این هم درست است اما باز هم نمی‌توانیم همه تقصیرها را بر دوش خیابان‌هایمان بگذاریم.

•  ممکن است بگویید خودروسازان ما در تولید خودروها توجه کافی به میزان مصرف سوخت آنها ندارند, این هم شاید درست باشد اما به کارگیری استاندارهای یورو ۴ در تولید موتور خودروها داخلی این پاسخ را هم دور می‌کند

•  ممکن است که بگویید سوخت ما استاندار کافی ندارد, این هم درست است اما باز نمی‌توانیم که تمام مشکل را به سوخت خودروها محدود کنیم.

•  ممکن است بگویید که فرهنگ رانندگی ما در ایجاد ترافیک و در نتیجه درگیر کردن هزاران خودرو در خیابان‌ها عامل هوای قیرگون ماست

باید گفت این درست است و خیلی هم درست است. کافی است قدری به رفتارهای خود هنگام رانندگی توجه کنیم؛

•  قصد گردش را به راست یا چپ را داریم به منتهی‌الیه سمت چپ یا راست می‌رویم و تنها چند قدم مانده به رمپ تغییر مسیر ناگهانی می‌دهیم و راه را بر هزاران خودرو پشت سر و می‌بندیم. 

•  در تقاطع‌ها قصد گردش به راست یا چپ را داریم بدون رعایت حق تقدم, بدون استفاده از چراغ راهنمای خودرو و فقط با گردش فرمان راه می‌گیریم.

•  خطوط خیابان‌ها که دکوری بیش نیست, خیابانی که بر اساس استاندار ۲ باند دارد؛ ۴ خط خودرو با فاصله‌های ۵ سانت از یکدیگر پشت سر هم می‌ایسند. همیشه در ترافیک‌های قفل شده شهر تهران به خودم می‌گویم اگر خدایی نکرده یکی از خودروها آتش بگیرد واقعا فاصله عرضی بین خودروها آنقدر تنگ است که درب خودروها برای پیاده شدن سرنشینانشان باز نخواهد شد.

•   پروژه هاي ناتمامي كه كيلومترها تعريض شده و ليكن در يك نقطه به هر دليلي،  سال هاست روي زمين مانده يا آنجا هم كه اتمام پيدا كرده صرفا موعد خاصل زماني و حضور مسئولين بلند پايه باعث تاخير در افتتاح آن است.  ( به عنوان مثال نقاطي در اتوبان كرج به تهران با كيلومترها ترافيك صبح گاهي ) هر چه بگوییم باز هم کم گفته‌ایم. واقعا باید به سهم خودمان واقف شویم, هر چه باشد سهم تک تک ما از هوای قیرگون شهر تهران کم نیست. «گفتا: ز که نالیم که از ماست که بر ماست »