به گزارش همشهری آنلاین، بالاخره فوتبال و ورزش ما با تمام دنیا فرقهایی دارد که قابل انکار نیست. اصلا همین تفاوتهاست که باعث شده اینقدر همهچیز در ورزش ما بیعیب و نقص باشد و ما هر روز بیشتر از دیروز پیشرفت کنیم!
مثلا در ورزش، ما مدیری را که مردم از او راضی نیستند کنار نمیگذاریم، بلکه از تجارب او در پستهای دیگر نهایت استفاده را میبریم. بالاخره برخورد قهری و سلبی که درست نیست. حالا اگر یک مدیر موفق نبود، باید خیلی ساده از کنار نام او بگذریم؟ مسلما نه. باید او را در پستی دیگر امتحان کنیم و باز اگر موفق نبود در پستی دیگر و همینطور الی آخر. نهایتا هیچ کجا هم موفق نبود، بهعنوان یک نیروی خدوم بازنشسته میشود. عیبش چیست؟
اینها را گفتیم تا یادآوری کنیم انتصاب احمد مددی بهعنوان مدیر ورزشگاه آزادی بعد از آن همه داستان در استقلال، اصلا هم چیز عجیبی نبود. انصافا مددی با حسن مدیریتش در استقلال باید رئیس ورزشگاه اولدترافورد میشد، اما حیف که اختیار تئاتر رویاها در دست ما نیست. بضاعت ما در همین حد است و امیدواریم مددی در بزرگترین مجموعه ورزشی ایران، همان تجارب درخشان دوران حضورش در استقلال را تکرار کند.
به هر جهت در ایران مرزهای جدیدی برای «شایستهسالاری» تعریف شده که کل دنیا حالا حالاها باید در حسرتش بمانند. الان ما فقط غصه آن ۳ روزی را میخوریم که در فاصله جدایی از استقلال و حضور در ورزشگاه آزادی، ورزش کشور از خدمات مددی محروم ماند. آیا این کفران نعمت نیست؟
- 19
- 1
