دو مرد که متهم هستند جوانی را در یک نزاع و دعوا به قتل رسانده اند، پس از گذشت ۹ سال از سانحه موفق به جلب رضایت اولیای دم شدند و از قصاص نجات یافتند. به گزارش روزنامه شرق، این دو متهم در سال ۹۰ به افترا قتل مرد جوانی در یکی از روستاهای اطراف تهران دستگیر شدند، ولی هيچکدام اتهام قتل را قبول نکردند.
قتل چگونه روی داد
مأموران پلیس مرداد ماه سال ۹۰ در جریان نزاع و دعوای خونینی در روستا قرار گرفتند و فوری با حضور در محل تحقیقات گسترده ای را در این زمینه آغاز کردند. مرد مجروحی که در این درگیری بیهوش شده بود، به بیمارستان منتقل گردید اما خبر رسید این جوان ۲۷ساله که فرهاد نام داشت جانش را از دست داده است. همسر فرهاد که شاهد درگیری بود، در جریان تحقيقات پلیسی به کارآگاهان گفت:من دیدم چه کسی شوهرم را زد. درگیری دسته جمعی بود؛ آنها به شوهرم حمله کردند، بیل و چوب و داس داشتند و شوهرم را زدند و او غرق در خون به زمین افتاد. با توجه به گفته های این زن و سایر شاهدان درگیری، هفت متهم در این پرونده بازداشت شدند، اما هیچ یک اتهام قتل را قبول نکرد و هرکدام دیگری را متهم به انجام جنایت کرد. در نهایت پرونده با تکمیل تحقیقات مقدماتی و صادر کردن کیفرخواست برای رسیدگی به شعبه ۴ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد و سه نفر از متهمان به اتهام قتل عمدی پای میز محاکمه رفتند. سایر متهمان نیز به اتهام معاونت در قتل مجرم شناخته شدند.
در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه ۴ برگزار شد ابتدا کیفرخواست علیه متهمان خوانده شد سپس اولیاء دم در جایگاه حاضر و خواهان قصاص متهمان شدند. همسر مقتول در توضیح آنچه اتفاق افتاده بود، گفت:من و دخترم سوار موتور همسرم بودیم و از روستا بیرون می رفتیم که سیروس با موتور جلوی ما پیچید. او از روی موتور با لگد به من زد که موجب شد موتورمان منحرف شود و به زمین بیفتیم. او به سمت روستا فرار کرد و ما هم به روستا برگشتیم. همان موقع حدود ۵۰ مرد به سمت فرهاد حمله ور شدند. سیروس با قفل فرمان به شوهرم حمله کرد. حامد با داس به او هجوم برد و شهرام هم با چوب به سر شوهرم زد.
مردان دیگر نیز همگی شوهرم را به باد کتک گرفتند تا اینکه شوهرم مقابل چشمانم جان سپرد و من نتوانستم کاری انجام دهم. من و فرزندانم برای همه عاملان این جنایت حکم قصاص می خواهیم. سپس سیروس در جایگاه ویژه ایستاد و گفت:در محل کارم بودم که یکی از بستگانم با من تماس گرفت و گفت فرهاد سر موضوع کوچکی با مادرش درگیر شده و او را به شدت کتک زده است. از شنیدن این حرف عصبانی شدم. از محل کارم به خانه برمی گشتم که فرهاد و زن و بچه اش را سوار موتور دیدم و به آنها لگد زدم. وقتی به روستا برگشتم تعداد زیادی از اهالی روستا در آنجا جمع شده بودند. فرهاد و زن و بچه اش به محض این که وارد روستا شدند همه با چوب و چماق به سمت آنها حمله کردند اما من ضربه ای به فرهاد نزدم. من دیدم که حامد با داس به سر او زد.
من سابقاً تحت فشار قتل را گردن گرفته بودم. سپس نوبت به حامد رسید؛ او گفت:قبول دارم در درگیری داس در دست داشتم اما ضربه ای به فرهاد نزدم. شهرام نیز منکر مشارکت در قتل شد و خود را بی گناه خواند. او گفت در درگیری چوب در دست داشتم اما ضربه ای به فرهاد نزدم. سپس چهار متهم دیگر یک به یک در جایگاه ویژه ایستادند و همگی منکر معاونت در قتل شدند. در نهایت و بعد از اینکه قضات آخرین دفاع متهمان را شنیدند وارد شور شدند و با توجه به مدرک های موجود در پرونده و اظهارات شاهدان، سیروس و شهرام را به قصاص با پرداخت تفاضل دیه از سوی اولیاء دم محکوم کردند. حامد و سایر متهمان نیز به خاطر شرکت در دعوا منجر به قتل به زندان محکوم شدند. این حکم در دیوان عالی کشور مهر تائید خورد و قطعی شد تا اینکه دو سال قبل شهرام توانست با پرداخت دیه رضایت اولیای دم را جلب کند. ازسویی چون اولیای دم نتوانسته بودند تفاضل دیه را بپردازند حکم اعدام سیروس که در زندان بود، اجرا نشد. این متهم بلاتکلیف مانده بود تا اینکه سرانجام با گذشت نزدیک به ۹ سال از این جنایت توانست با پرداخت دیه رضایت اولیای دم را جلب کند. به این ترتیب با صدور کیفرخواست جدید پرونده برای رسیدگی مجدد به لحاظ جنبه عمومی جرم به دادگاه کیفری ارجاع شد.
در جلسه محاکمه وقتی سیروس در جایگاه قرار گرفت، گفت:همان موقع هم گفتم که ضارب من نبودم و شهرام ضارب بود، اما چون همسر مقتول از دست من عصبانی بود می خواست مرا قصاص کند. البته قبول دارم که من لگد زدم به همین دلیل هم همسر مقتول از من ناراحت بود. ۹ سال است که در زندان هستم و برای اینکه بتوانم رضایت بگیرم خانواده ام همه دارایی شان را فروختند و هرچه زمین داشتیم، دادند. من نمی دانم مبلغ آن چقدر شد و خانواده ام دراین باره به من چیزی نگفتند اما هرچه داشتیم دادیم. ما در یک روستای کوچک زندگی می کنیم و بعد از این درگیری شرایط برای خانواده من خیلی سخت شد.
حالا که ۹ سال در زندان بودم و تاوان کاری را که کردم هم پس دادم، درخواست دارم قضات من را بیشتر از این در زندان نگه ندارند و حکم آزادی مرا صادر کنند. سال های زیادی در زندان و زیر تیغ بوده ام و شرایط روحی ام هم خوب نیست. اگر هرچه زودتر بیرون بروم می توانم مجدد به زندگی بازگردم. هیئت قضات با پایان جلسه دادگاه برای صدور رأی دادگاه وارد شور شدند.
- 15
- 4
