بهرام توکلی: سینمای مستقل در ایران وجود ندارد

به گزارش ایسنا، عصر امروز چهارشنبه پس از نمایش فیلم «تنگه ابوقریب» به کارگردانی بهرام توکلی نشست خبری این فیلم با حضور عوامل آن در پردیس سینمایی ملت برگزار شد.

موضوع این فیلم درباره واقعه گردان عمار لشگر ۲۷ حضرت محمدرسول‌الله در روزهای پایانی جنگ تحمیلی است.

در این نشست از بهرام توکلی پرسیده شد آیا برای ساختن این فیلم به مستندهای جنگی که در دنیا وجود دارد رجوع کرده است که او پاسخ داد: مهمترین منبع ما مستندهایی است که در دسترس است و تکیه ما هم در این فیلم بر مستندهای جنگی بود. اما برای همه صحنه‌های این فیلم فیلتری که در ذهنم وجود داشت این بود که صحنه‌ها حتما به جنگ خود ما نزدیک باشد.

این کارگردان درباره ناخوشایند بودن برخی از صحنه‌ها گفت: قصد آزار دادن مخاطب را نداشتیم. طراحی صحنه‌ها برای نزدیک شدن به صحنه‌های جنگی و اتفاقی بود که رخ داده است. طبیعی است که وقتی می‌خواهیم فیلم جنگی ببینیم با این صحنه‌ها مواجه می‌شویم.

در ادامه سعید ملکان تهیه‌کننده فیلم درباره ساخته شدن تنگه ابوقریب گفت: ماجرای گردان عمار مثل خیلی از وقایع دوران جنگ گم شده است. ماجرای این فیلم چند سال در ذهن من بود که پس از گفت‌وگو با کسانی که در این واقعه حضور داشتند تحقیقات درباره آن با با مشارکت خود بچه‌های گردان عمار آغاز شد.

او گفت: مهمترین اتفاقی که باعث شد در یک تایم کوتاه این فیلم ساخته شود همراهی تیمی بود. انگیزه ما از ساخته شدن این فیلم این بود که فیلم به درد امروزمان می‌خورد و امروز هم به نوعی تنگه‌های ابوقریب وجود دارد. باید با وحدت ملی این تنگه‌ها را حفظ کنیم.

در ادامه سوالی درباره تحقیقات درباره روز واقعه که ۲۱ تیرماه سال ۶۷ است، پرسیده شد که توکلی در جواب گفت: این روز آنقدر مهم است که تا به حال راجع به آن سه رمان نوشته شده است. جوانب خیلی گسترده‌ای داشت که هیچ فیلمی نمی‌توانست همه جزئیات آن را نشان بدهد. من برای ساختن این فیلم برداشت آزادی از آن واقعه داشتم.

در ادامه خبرنگاری درباره نقش‌آفرینی مهدی قربانی به عنوان شخصیت نوجوانی که در فیلم حضور دارد و سختی این کار از او سوال کرد که او پاسخ داد: بچه که بودم دوست داشتم جنگ را از نزدیک ببینم. موقع شروع این فیلم آنقدر فضا برایم جذاب بود که من در آنجا واقعا جنگ را تجربه کردم و آن تصویری که در کودکی از جنگ داشتم در اینجا دیدم.

در ادامه توکلی درباره کمرنگ بودن موسیقی در این فیلم توضیح داد: قصد ما در این فیلم نزدیک شدن به روایت مستند بود. در جاهایی که موسیقی حضور دارد هدفمان نزدیک شدن به شخصیت‌هاست.

حامد ثابت آهنگساز فیلم نیز در این باره گفت: موسیقی فیلم ۲۲ دقیقه است که زمان کمی نیست اگر زمان موسیقی بیشتر از این می‌شد از فیلم بیرون می‌زد.

جواد عزتی بازیگر این فیلم نیز درباره نقش‌آفرینی خود در فیلم گفت: تنگه ابوقریب جزء معدود فیلم‌هایی بود که وسط آن آرزو کردم کاش در آن نباشم و مثل بقیه مخاطبان فیلم را می‌دیدم و زار می‌زدم. تلاش دوستان در این فیلم ادای دین کردن به افرادی بود که این روز را رقم زدند، روزی که در تاریخ گم شده است.

در ادامه این نشست خبرنگاری پرسید: برخی منتقدان معتقدند شما نگاه پوچ‌گرایانه‌ای دارید. مواجه شما با جنگ با این نگاه چگونه بود؟ که توکلی گفت: فیلمی که دیدید مواجه من با جنگ است و به نظرم توضیح دیگری لازم نیست. درباره‌ی نگاه پوچگرایانه هم باید بگویم این حرف نگاه منتقدان نیست بلکه عده‌ای هستند که هر کسی شبیه خودشان نباشد آن را نهیلیست می‌دانند که کاملا بی‌پایه و اساس است.

همچنین محسن روزبهانی درباره جلوه‌های ویژه بصری این فیلم در توضیحی گفت: تنگه ابوقریب تنها فیلمی بود که برایم آنقدر سخت بود چون همه فیلم به صورت سکانس پلان رعایت می‌شود.برای تولید این فیلم همه چیز مهیا بود و آرامش باعث شد ما کارمان را درست انجام بدهیم.

در ادامه این نشست درباره بازی حمیدرضا آذرنگ و تفاوت نقشش در این فیلم با دیگر فیلم‌هایی که بازی کرده پرسیده شد که او هم گفت: من قبلا فیلم جنگی بازی کرده بودم ولی در این فیلم بخصوص میان همه این بی‌نظمی‌هایی که جنگ به وجود می‌آورد نظمی وجود داشت که باید آن را رعایت می‌کردیم که سختی همه چیز را بیشتر می‌کرد. گاهی برای این فیلم ما بیش از سه ساعت در حال گریم شدن بودیم که کار به شدت سختی بود.

همچنین امیر جدیدی دیگر بازیگر فیلم درباره ایفای نقش در این اثر گفت: اگر در این فیلم یک نفر از صددرصد توانش استفاده نمی‌کرد کار به خوبی پیش نمی‌رفت. من در این فیلم بازی نمی‌کردم بلکه فکر می‌کردم باید بجنگم. درباره کاراکتری که در فیلم بازی می‌کنند با آقای توکلی ابتدا به یک جمع‌بندی رسیدیم و بعد دیگر می‌جنگیدیم.

همچنین مهدی پاکدل دیگر بازیگر این فیلم در سخنانی گفت: کار ما در این فیلم شبیه بازیگری نبود بلکه خیلی واقعی بود.

او افزود: دیروز وقتی در کنار مردم در سینما فرهنگ فیلم را دیدم دختر ۱۶ ساله‌ای را در پارکینگ در حال گریه کردن دیدم. او جمله‌ای گفت که فکر می‌کنم هدف ساخته شدن فیلم هم این است. او به من گفت بعد از دیدن این فیلم برای اولین بار بخشی از هویت ایرانیم را پذیرفتم.

بهرام توکلی در ادامه درباره روند جلو رفتن فیلمنامه و ساخت این فیلم گفت: حضور تهیه‌کننده در سینمای ایران گاهی دکوراتیو است. تهیه‌کننده سرمایه جذب می‌کند و حتی اگر لوکیشن فیلم دور باشد سر فیلمبرداری حضور پیدا نمی‌کند یا نکاتی می‌گوید که غالباً آرتیستی هم نیست اما در این فیلم سعید ملکان که خودش یک آرتیست است ابتدا اطلاعاتی از این روز خاص به من داد. در ادامه تمام مراحل تحقیقات فیلم با او جلو رفت و تمام جزئیات جلوه‌های ویژه بصری توسط او چک می‌شد. فکر می‌کنم سینمای ایران به تهیه‌کننده آرتیست نیاز دارد و آنها باید با عشق جلو بیایند و نه صرفاً تامین‌کننده سرمایه باشند.

توکلی همچنین درباره سینمای مستقل و حمایت‌های دولتی نیز گفت: سینمای مستقل در ایران وجود ندارد. این مساله دلایل پنهانی دارد که مشخص نیست. چرایی دارد که مفصل است اما در ایران سینمای مستقل نداریم.

همچنین سعید ملکان در پاسخ به سوالی درباره میزان بودجه این فیلم گفت: برآورد اولیه ما برای این فیلم پنج میلیارد تومان بود ولی احتمالا کمی بیشتر می‌شود. رقم ۲۰ میلیاردی که گفته‌اند برای این فیلم صرف شده است شایعه و شوخی است.