به احتمال فراوان او را نمی‌شناسید اما تمامی فیلم‌هایی که او در آنها حضور داشت، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم سال شده‌اند. در کل نامزد شدن یک فیلم برای جایزه اسکار بهترین فیلم سال، بزرگترین موفقیت برای یک فیلم و نهایت آرزوی تیم تولید آن به شمار می‌آید، زیرا می‌توان این جایزه را باارزش‌ترین جایزه مراسم اسکار دانست. با توجه به تعداد فیلم‌هایی که هر ساله تولید میشود، زمان زیادی طول خواهد کشید که فیلم‌هایی از یک بازیگر خاص در این بخش نامزد دریافت جایزه اسکار شوند. اما این اتفاق برای جان کازال فقید رخ داده و تمامی فیلم‌هایی که وی در آنها نقش‌آفرینی کرده، نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم سال بوده‌اند.
او در کل در ۵ فیلم بازی کرد و هر کدام از آنها نیز در این بخش نامزد دریافت جایزه اسکار شدند که اتفاقی باور نکردنی به نظر می‌رسد. جان کازال یک بازیگر ایتالیایی - آمریکایی بود که در ماساچوست به دنیا آمد. او از همان دوران کودکی می‌خواست بازیگر شود، اما در آن دوران ورود به هالیوود و به شهرت رسیدن در آن حتی برای شخصی بااستعداد مانند کازال که در دانشگاه بوستون تحصیل کرده بود نیز بسیار سخت به نظر می‌رسید.
او در تلاش برای به واقعیت تبدیل کردن رویای بازیگری خود همزمان به کارهایی غیر از بازیگری روی آورد تا هزینه‌های زندگی خود را تامین کند. وی حتی برای مدتی به مسافرکشی روی آورد و مدتی نیز نقش تحصیلدار برای یک کمپانی استخراج نفت را برعهده داشت. در همین مدت حضور در شرکت نفتی بود که وی یکی از بهترین دوستان تمام دوران زندگی‌اش را شناخت: آل‌پاچینو.
در آن زمان پاچینو نیز برای همان شرکت نفتی کار می‌کرد و استعداد باور نکردنی کازال در بازیگری را به چشم خود دیده بود. آل‌پاچینو بعدها در مورد کازال چنین گفت: «از همان اول که او را دیدم، همیشه با خودم فکر می‌کردم که انسان جذابی است. او در بیان کردن خود روش بسیار مشابهی با من داشت».
وقتی که پاچینو برای بازی در فیلم «پدر خوانده» انتخاب شد، می‌دانست که کازال برای بازی در این فیلم بهترین گزینه خواهد بود و بدین ترتیب به کازال کمک کرد تا نقش فردو کورلئونه را به دست آورد. این تنها یکی از فیلم‌هایی بود که او و پاچینو در کنار هم حضور داشتند. بعد از فیلم «پدر خوانده»، وی نقش خود را در قسمت دوم این فیلم نیز تکرار کرده و بار دیگر در کنار پاچینو در فیلم بی‌نقص «بعدازظهر سگی» حضور یافت.
سیدنی لومت، کارگردان این فیلم درباره کازال می‌گوید: «یکی از چیزهایی که در مورد بازی دادن جان کازال در این فیلم دوست داشتم این بود که وی غم بسیار شدیدی درون خود داشت. نمی‌دانم که این غم از کجا آمده بود؛ به وارد شدن به حریم خصوصی یا وارد شدن در ذهن بازیگرانی که با آنها کار میکنم، باور ندارم. اما خدای من در هر برداشت که از او داشتیم این غم وجود داشت». کازال برای بازی در فیلم «مقیاسی برای مقایسه» با مریل استریپ آشنا شد و خیلی زود رابطه‌ای عاشقانه بین این دو شکل گرفت. استریپ در مورد کازال چنین گفته است: «او شبیه هیچ‌کسی که تاکنون شناخته‌ام نبود. او بسیار منحصربه‌فرد بود، همچنین انسانیت و کنجکاوی او در مورد انسان‌ها و مهربانی‌اش.»
در طول فیلمبرداری فیلم شناخته شده «شکارچی گوزن» در کنار بازیگران سرشناسی مانند رابرت دنیرو، کریستوفر واکن و خود مریل استریپ بود که ناگهان فاجعه رخ داد. کازال بیمار شده و به‌زودی مشخص شد که سرطان مغز استخوان او به مرحله بسیار پیشرفته‌ای رسیده که هیچ درمانی نداشته و به‌زودی به زندگی وی پایان خواهد داد. در این زمان کازال در مسیر تبدیل شدن به یکی از شناخته‌شده‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین بازیگران قرن قرار داشت. اما مرگ به او امان نداد و نگذاشت از شهرتی که داشت به آن دست پیدا می‌کرد و عشق زندگی‌اش که تازه او را پیدا کرده بود، لذت ببرد.
حتی در این زمان، استریپ برای اینکه به همسر بیمارش نزدیک باشد، پذیرفت که نقش کوتاهی را در فیلم «شکارچی گوزن» بازی کند. او در طول فیلمبرداری هر روز ضعیف‌تر و بیمارتر می‌شد و تهیه‌کنندگان نیز به دنبال راهی برای فسخ کردن قرارداد او و جایگزین کردنش با یک بازیگر دیگر می‌گشتند، اما استریپ و دنیرو تهدید کردند که در صورت بروز چنین اتفاقی، آنها نیز پروژه را ترک خواهند کرد. در ۱۲ مارس ۱۹۷۸، در مرکز بیماران سرطانی مموریال اسلوان کترینگ، پزشکی مریل استریپ را که از خستگی به خواب رفته بود، بیدار کرد تا خبر مرگ کازال را به او بگوید.
مرگ کازال به یک حرفه بازیگری تازه شکوفا شده که بدون‌شک موفقیتی بزرگ را برای وی در پی داشت و همچنین زندگی دوست‌داشتنی کوتاهش پایان داد. وی تا زمان مرگ در پنج فیلم بازی کرده بود: پدر خوانده، پدر خوانده: فصل دوم، مکالمه، بعدازظهر سگی و شکارچی گوزن که تمامی آنها نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین فیلم سال شدند و سه فیلم نیز توانستند این جایزه را به دست آورند.
- 16
- 2
