نفوذ متاورس به دنیای مد/ استفاده از جدیدترین لباس‌ها به سبک دیجیتال

به گزارش عصر ایران، در آینده نزدیک به جای باز کردن درب کمد به منظور انتخاب لباس مناسب برای یک تماس تصویری، ممکن است به کمد لباس مجازی خود مراجعه کرده تا یک لباس دیجیتال سه بعدی رندر شده را برای پوشیدن انتخاب کنید.

حداقل، این همان چیزی است که برخی از افراد حاضر در فضای مد و فناوری روی آن سرمایه گذاری کرده زیرا کسب و کارهای بیشتری حضور در دنیای "مد دیجیتال" را مد نظر قرار داده اند.

آن ها روی این مساله حساب باز کرده اند که استفاده از لباس‌های دیجیتال تنها به تماس های تصویری محدود نخواهد بود و در نهایت در تمام جهان متاورس، مفهومی که جهان مجازی را به جهان واقعی پیوند می دهد، در بازی ها، در رسانه های اجتماعی، و در نهایت شاید با کمک عینک های واقعیت افزوده در جهان واقعی روی بدن افراد دیده شوند.

لباس پوشاندن به شخصیت های دیجیتالی موضوع جدیدی نیست و از نمونه هایی مانند شخصیت های پیکسلی دالز (Dollz) در اوایل دهه ۲۰۰۰ تا خرید لباس‌های دیجیتال در بسترهای امروزی وجود داشته اند. صنعت بازی های ویدیویی طی سال های اخیر با معرفی لباس یا پوسته ها در بازي هایی مانند اُورواچ (Overwatch) و فورتنایت (Fortnite) توجه ویژه ای به مد دیجیتال داشته و از این طریق درآمد میلیارد دلاری کسب کرده است.

بعضی از بازیگران بزرگ در دنیای مد سرمایه گذاری روی بازار گیمینگ را آغاز کرده و به عنوان نمونه شرکت لویی ویتون در سال ۲۰۱۹ پوسته هایی را برای بازی لیگ آو لجندز (League of Legends) طراحی کرد، و شرکت های نایکی و رالف لورن طی سال جاری میلادی لوازم جانبی آواتار را از طریق بستر جهان مجازی روبلاکس (Roblox) ارائه کردند.

خارج از محیط های گیمینگ، توکن های غیرقابل تعویض (NFTs) که از فناوری بلاک چین برای تایید مالکیت دارایی های دیجیتال استفاده می کنند به مد دیجیتال امکان درآمدزایی گسترده تری را داده اند. به عنوان نمونه ، پاییز امسال، مجموعه توکن غیرقابل تعویض دولچه اند گابانا به قیمت ۱۸۸۵.۷۱۹ اتریوم به فروش رسید که در آن زمان معادل با ۶ میلیون دلار بود.

به طور همزمان، بحث در مورد جهان های مجازی و توسعه آنها به واسطه همه گیری بیماری کووید- ۱۹ و دورکاری تسریع شده اند. در همین راستا، تغییر نام فیسبوک به" متا" توجهات بیشتری را به سمت این حوزه جلب کرده است.

مارک زاکربرگ، بنیانگذار و رییس فیس بوک، طی یکی از سخنرانی های خود در کنفرانس کانکت ۲۰۲۱ به این نکته اشاره داشت که در متاورس دارای یک کمد لباس مجازی برای مناسب های مختلف خواهیم بود.

بدون برگزاری نمایش های لباس در سال پیش، طراحان مد مجبور شدند تا در نحوه معرفی و ارائه لباس های خود خلاقیت بیشتری به خرج دهند. برند حنیفا (Hanifa) نمایشی دیجیتالی برگزار کرد که در آن به جای استفاده از مدل های انسانی از پیکرهای بدون سر شناور که رندرهای سه بعدی لباس های جدید را به تن داشتند، استفاده شده بود. طراحان چینی شو ژی، آندرا جیاپی لی و رودریک وانگ نیز طی هفته مد شانگهای مجموعه های خود را از طریق یک نمایش مجازی واقعیت افزوده ارائه کردند.

به گفته کارینا گرنت، هم بنیانگذار بازار مد ان اف تی The Dematerialised، به واسطه شرایط ایجاد شده، برندها متوجه شدند که برای فروش مجموعه های خود در سال ۲۰۲۰ باید نمایشگاه های دیجیتال و نمایش های مد دیجیتال را بکار بگیرند.

بر همین اساس، مصرف کنندگان با روش های جدیدی برای مشاهده لباس هایی که به صورت دیجیتالی ارائه شده بودند، مواجه شدند.

موج نخست از بازارهای مد دیجیتال خیلی سریع از راه رسیدند که از آن جمله میتوان به سایت های Replicant، The Dematerialised و DressX اشاره کرد. همچنین، اسنپ چت این امکان را برای کاربران فراهم کرده است تا از طریق واقعیت افزوده لباس‌های دیجیتال را امتحان کنند و اینستاگرام نیز فیلترهای لباس واقعیت افزوده را آزمایش کرده است.

برندهایی مانند گوچی، پرادا، و ربکا مینکوف مشتاقانه وارد این فضا شده و به عنوان نمونه ، برند مینکوف نسخه های دیجیتال از جدیدترین مجموعه خود را در سایت The Dematerialised بفروش می رساند. شرکت نایکی نیز به تازگی RTFKT، مجموعه ای فعال در زمینه طراحی آثار مجازی و مجموعه های دیجیتال دیگر، را خریداری کرده است.

جایگزینی برای محصولات واقعی

با توسعه این حوزه، کارینا گرنت سه روش را برای استفاده از لباس های دیجیتال ترسیم کرده است: پوشیدن آن ها با کمک فناوری واقعیت افزوده، تجهیز آواتارها، و ایجاد توکن های غیرقابل تعویض برای جمع آوری و معامله که آخرین مورد از قبل در فضای هنر دیجیتال رونق داشته است.

ولی چرا باید لباس های واقعی خود را جایگزین کنیم؟ طرفداران مد دیجیتال به این نکته اشاره دارند که بیان خلاقانه نامحدودی از طریق معرفی لباس‌های دیجیتال وجود دارد که در حال حاضر به لطف پیشرفت و توسعه رندر سه بعدی و فناوری واقعیت افزوده به طور روزافزون شاهد بهبود و ظرافت خود است.

در فروشگاه های دیجیتال مانند DressX، خریداران می توانند لباس هایی با طراحی های مختلف را خریداری کنند که طراحی و دوخت آن ها برای یک خانه مد ممکن است به چند روز یا چند هفته زمان نیاز داشته باشد و همچنین از عناصری برخوردار باشند که ساخت آنها در جهان واقعی ممکن نباشد.

افزون بر این، لباس های مجازی برچسب قیمت مقرون به صرفه تری را برای برندهای لوکس ارائه می کنند. به عنوان نمونه ، شرکت گوچی کفش کتانی دیجیتالی خود را در بهار گذشته با قیمت ۱۲ دلار عرضه کرد.

در این شرایط نیازی نیست هزاران دلار هزینه کنید، اما همچنان میتوانید از محصولات یک برند شناخته شده استفاده کنید.

جدا از برند، فروش لباس بدون تولید فیزیکی آن میتواند پر منفعت باشد زیرا مد مجازی بسیار پایدارتر است.

به گفته کارشناسان، این شرایط در حال شکل دهی دوباره یک زنجیره تامین کامل است. در همین راستا، هیچ آبی مصرف نمی شود و میزان انتشار دی اکسید کربن محدود است. هیچ لباس نمونه ای ارسال یا بازگردانده نمی شود. هیچ سالن نمایشی واقعی وجود ندارد و هیچ گونه نمونه سازی فیزیکی انجام نمی شود.

در حال حاضر، داده های محدودی در مورد تاثیر مد دیجیتال در دسترس هستند اما بنابر گزارش پایداری ۲۰۲۰ DressX، تولید لباس دیجیتال ۹۷ درصد کربن کمتر نسبت به لباس واقعی تولید می کند و ۳۳۰۰ لیتر آب برای هر آیتم صرفه جویی می شود.

آینده ای بهم پیوسته

با ورود بیشتر صنعت مد به جهان مجازی، علاقه به طرح یک خواسته ممکن است در ابتدا از خود فناوری پیشی بگیرد. داشتن یک کمد لباس که میتواند در چندین محیط گیمینگ و همچنین رسانه های اجتماعی و بسترهای دیگر استفاده شود به سازگاری بین تمام این بسترها نیاز دارد. در غیر این صورت ، قادر نخواهید بود از کت خز دیجیتال خود که از یک برند مطرح خریداری کرده اید در بسترهای مختلف استفاده کنید.

در حال حاضر، ارتباطی بین بسترهای مختلف وجود ندارد اما در آینده میتوان انتظار داشت که شاهد بهم پیوستگی هرچه بیشتر در این زمینه باشیم، جایی که قادر خواهید بود به جهان های مجازی مختلف با آواتار و کمد لباس خود متصل شوید.

برخی از منتقدان تردید دارند که اصلا متاورسی وجود داشته باشد اما اگر چنین چیزی شکل بگیرد، دستیابی به متاورس باز با یک کمد لباس واحد به دلایل مختلفی چالش برانگیز خواهد بود که از موارد فنی – اگر برخی جهان های مجازی نیازمند یک کارت گرافیک یا کیف پول رمزارز خاص باشند – تا مسائل گسترده تر آی پی را شامل می شوند. آیا شرکت هاي فناوری مایل به اشتراک گذاری فضای متاورس خواهند بود؟

مشخص نیست که شرایط آینده چگونه رقم خواهد خورد، اما برخی از کارشناسان تا اینجای کار در مورد بخش مد خوشبین هستند.