نگهداری و بازیابی آثار هنری کاری بسیار دشوار است. تلاش برای حفظ تعادل بین اثر اصلی و ترمیم آسیب‌های واردشده به آن مشکل است و اغلب اوقات اعضای جامعه‌ی هنری روی روش‌های مختلف ترمیم آثار هنری با یکدیگر توافق ندارند. این موضوع بارها و بارها درباره‌ی آثار هنری نظیر شام آخر لئوناردو داوینچی و سیستین چپل مایکل آنجلو دیده شده است.
اما گاهی اوقات به‌لطف فناوری‌های جدید محافظان آثار هنری می‌توانند میزان آسیب وارد شده به اثر را با ایجاد کمترین صدمه به اصل اثر هنری تحلیل و ترمیم کنند. در حال حاضر نمونه‌ای از این شیوه درحال رخ دادن است؛ برای مثال قرار است به‌زودی تعدادی از کارشناسان از فناوری تصویربرداری سه‌بعدی به‌منظور ارزیابی نوع خاصی از آسیب که در تعدادی از آثار نقاشی جورجیا اوکیف پیدا شده است، استفاده کنند.
به گزارش آسوشیتد پرس، کارشناسان حفاظت از هنر در سانتافه و شیکاگو از فناوری تصویربرداری سه‌بعدی برای تشخیص، ردیابی و تجزیه‌و‌تحلیل نوع خاصی از واکنش مواد شیمیایی که در بسیاری از نقاشی‌های اوکیف پیدا شده است و سبب رشد و شکل‌گیری هزاران لکه روی آثار هنری او می‌شود استفاده خواهند کرد.
بوم‌های مورد استفاده توسط اوکیف و بسیاری دیگر از هنرمندان قرن بیستم از روغن‌ها یا چربی‌هایی ساخته شده بودند که خشک نمی‌شدند و زمانی که با موادرنگی یا عوامل خشک‌کننده ترکیب می‌شدند حباب‌هایی ایجاد می‌کردند که سبب لکه می‌شد. دیل کرانکریت یکی از متخصصان هنر در موزه‌ی جورجیا اوکیف به آسوشیتد پرس می‌گوید: آن‌ها [لکه‌ها] فقط کمی از موی انسان ضخیم‌تر هستند و می‌توان آن‌ها را با چشم غیرمسلح دید.
زمانی‌که تعداد زیادی از این لکه‌های کوچک ظاهر می‌شوند می‌توانند نقاشی را تیره‌تر کنند. همچنین اگر سریع به این معضل رسیدگی نشود، آن‌ها به رشد خود از لحاظ اندازه و تعداد ادامه می‌دهند و در نهایت سبب تخریب اثر می‌شوند.
در طول یک پروژه دو ساله که توسط National Endowment (وقف ملی) سرمایه‌گذاری می‌شود، محققان هنگام یافتن سر‌نخ‌هایی درباره‌ی ترکیب شیمیایی نقاشی‌ها، آن‌ها را با استفاده از فرکانس‌های نوری مختلف ثبت خواهند کرد. در گذشته این کار با برداشتن قسمتی از اثر هنری انجام می‌شد، اما در‌حال‌حاضر با استفاده از فناوری تصویربرداری سه‌بعدی می‌توان از ایجاد آسیب فوق در نقاشی اجتناب کرد.
محققان همچنین فناوری تصویربرداری را به گونه‌ای که بتواند رشد بر‌آمدگی‌ها را ارزیابی کند توسعه خواهند داد.هدف پروژه این است که مشخص کند دلیل ایجاد این حباب‌ها چیست و با چه سرعتی پیشرفت می‌کنند. در نهایت، محققان قصد دارند یک سیستم مبتنی بر وب ایجاد کنند تا هنرمندان تصاویر نقاشی‌های خود را در آن‌جا آپلود کنند و اطلاعاتی را در زمینه‌ی خطرات ساختار‌های حبابی‌شکل کسب کنند و از این طریق از آسیب‌های احتمالی وارد بر نقاشی‌ها بکاهند. این پروژه توسط موزه جورجیا اوکیف، دانشگاه «نورث وسترن» و «آموزشگاه هنر شیکاگو» در حال انجام است.
مهدی خانلری
- 11
- 2
