درباره مافیای بلیت فروشی فوتبال ایران چیزی می‌دانید؟ سیستم پرقدرتی که اجازه نمی‌دهد بلیت فروشی اینترنتی به صورت کاملا استاندارد اجرا شود. تمام اخباری که در حاشیه برگزاری مسابقات مهم پیرامون بازار سیاه می‌خوانید ارتباط بسیار نزدیک با این سیستم دارد.
با یک مثال بسیار ساده درباره اتفاقات مربوط به بازی حساس شب گذشته پرسپولیس و ماشین‌سازی به خوبی می‌توانید متوجه شوید بازار سیاه بلیت مسابقات فوتبال به چه شکل به وجود می‌آید و اصلا چرا اراده‌ای برای برخورد با این سیستم وجود ندارد.
آنهایی که دیشب در ورزشگاه آزادی حضور داشتند بدون تردید با افراد مختلفی روبه‌رو شدند که به شکلی نامحسوس و دور از چشم ماموران یگان ویژه اقدام به فروش بلیت مسابقه در بازار آزاد می‌کردند. قیمت‌های درخواستی آنها برای فروش هم متفاوت بود. بلیت نقاط مختلف استادیوم از۵۰ هزار تومان تا ۴۰۰ هزار تومان در بازار سیاه معامله می‌شد. تعداد زیادی از دلالان هم اقدام به نشر آگهی در اپلیکیشن‌های تبلیغاتی کردند تا بلیت‌های خود را از همین طریق به فروش برسانند.
نکته جالب توجه اینجا بود که روی تمام بلیت‌ها نوشته شده بود «غیرقابل فروش»! در آن بلبشو خیلی‌ها دوست داشتند بدانند این بلیت‌های غیر قابل فروش چرا در بازار سیاه با چنین ارقامی معامله می‌شود؟ یا چرا تماشاگر باید برای بلیت۲۵ هزار تومانی جایگاه از ۲۰۰ تا ۴۰۰ هزار تومان به دلال‌ها پول بپردازد؟ و مهم‌تر از همه اینکه چرا با وجود تاکید کنفدراسیون فوتبال آسیا به جلوگیری از چنین فرآیندی و در عین حال تصویب قوانین داخلی هیچ اراده‌ای برای جمع شدن این سیستم فاسد وجود ندارد؟
تاسف‌بار است که می‌دیدیم نوجوانی ۱۵ ساله ۲۰ قطعه بلیت در دست گرفته و بی‌هیچ عامل بازدارنده‌ای آنها را در بازار آزاد به فروش می‌رساند.
این بلیت‌های غیر قابل فروش اما همان بلیت‌های سهمیه‌ای است که بین ارگان و اشخاص حقیقی و حقوقی مختلف قبل از مسابقات تقسیم می‌شود. به به جز تعداد مشخصی بلیت که در هر بازی به صورت اینترنتی (این آمار بین ۵۰ تا ۶۰ هزار قطعه بلیت در هر بازی برآورد می‌شود) به تماشاگران فروخته می‌شود، سایر بلیت‌ها به صورت سنتی و کاغذی چاپ و تقسیم می‌شود. فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ، وزارت ورزش، باشگاه میزبان و میهمان، یگان ویژه و نهادهای مرتبط نظارتی و حراستی این بلیت‌های سهمیه‌ای را در اختیار می‌گیرند و آنها را بین درخواست‌کنندگان خود تقسیم می‌کنند.
اینجا همان مرحله‌ای است که وقتی افراد به صورت رایگان از یکی از این دستگاه‌ها و ارگان‌ها بلیت دریافت می‌کنند، این فرصت را به دست می‌آورند بلیت یا بلیت‌های خود را در بازار سیاه به فروش برسانند و سود قابل توجهی هم از این راه ناصواب به جیب بزنند. همه این اتفاقات در شرایطی رخ می‌دهد که اگر بلیت‌ها به صورت اینترنتی با ثبت کد ملی و یک سیستم هوشمند و استاندارد به هواداران فروخته شود، دیگر شاهد بازار سیاه در اطراف ورزشگاه‌ها نخواهیم بود و کنفدراسیون فوتبال آسیا باشگاه‌ها و حتی فدراسیون فوتبال را به دلیل حضور جمعیت بیش از گنجایش ورزشگاه با جرایم سنگین مالی رو به رو نمی‌کند. سوال اینجاست که با وجود جرایم سنگین و سختگیری‌ها چرا مدیریت باشگاه و مسوولان ورزش و فوتبال استانداردهای بین‌المللی را رعایت نمی‌کنند و بهانه دست کنفدراسیون فوتبال آسیا می‌دهند؟
جواب این سوال ارتباط مستقیم به سود قابل توجه مالی فروش بلیت‌های سهمیه‌ای در بازار سیاه دارد.تا زمانی که مسوولان نخواهند بساط این بلیت‌های سهمیه‌ای را جمع کنند، باز هم در تمام مسابقات مهم شاهد بازار سیاه و دلالی بلیت خواهیم بود. نکته اینجاست که اگر اراده ای برای برخورد با این مافیا وجود داشته باشد، با تحقیق و پیگیری می‌توان سرنخ‌ها را دنبال کرد و به نتایجی حیرت انگیز رسید و افراد سودجو و پرنفوذ که گردانندگان اصلی این مافیا هستند را شناخت. منتهی قرار نیست جلوی این فاجعه را بگیرند. مافیایی که این قدرت را داشته جلوی مصوبه بلیت فروشی اینترنتی به صورت استاندارد از فروردین ۹۷ را بگیرد، قطعا به همین راحتی اجازه نمی‌دهد قانون اجرا شود چون سود مالی آنها از اجرای قانون مهم‌تر است.
حسین قهار
- 11
- 1
