وقتی جلوی پخش برنامه ۹۰ گرفته شد، هیچ کس به خودش زحمت نداد به احترام بینندگان میلیونی و وفادار این برنامه یک توضیح خشک و خالی در این باره بدهد. حتی توضیح واضحات هم برای علاقه مندان ۹۰ کفایت می‌کرد تا بدانند چرا مجری - گزارشگری که ۲۰ سال تمام، پا روی عقاید خود نگذاشت و خالصانه برای مخاطبانش کار کرد، ناگهان از صحنه فوتبال حذف می‌شود...
از این مساله که گذشت و توضیحش هم امروز دردی را دوا نمی‌کند اما زخم زبان زدن مدیرانی که جایگاهی در این فوتبال نداشته و ندارند را چگونه باید تحلیل کرد؟
فرض محال این که عادل فردوسی‌پور (به زعم آن مدیری که با اعتماد به نفس مقابل دوربین می‌نشیند) زبان انگلیسی بلد نیست؛ حالا شما بگویید همه هنرتان در فوتبال چیست؟ شما در این فوتبال چه شاهکار بزرگی خلق کردید که امروز طلبکارانه، فردوسی‌پور را به کنج رینگ می‌کشانید؟
فردوسی‌پور حتی یکی از برنامه‌های ۹۰ را متملقانه اجرا نکرد، او هرگز اهل کرنش و مبالغه‌گویی نبود؛ حالا شما بفرمایید در این فوتبال چه کردید؟ شما در حالی که هیچ کاره این فوتبال بودید یک شبه همه‌کاره شدید. در شرایطی که یک روز سابقه ورزشی نداشتید، مدیر و عضو هیئت‌مدیره شدید.
تمسخر تسلط فردوسی‌پور به زبان انگلیسی، آن هم در شرایطی که او در دانشگاه صنعتی شریف تدریس می‌کند همان‌قدر خنده‌دار است که مدیران این فوتبال معلوم نیست چگونه و از کجا سر از این ورزش درمیآورند...
یادتان نرود اگر فوتبال نبود، هیچ‌وقت رسانه‌ای هم نبود که شما را برای پخش یک برنامه زنده دعوت کند. فوتبال نبود، شما حتی افتخار دیدار با فردوسی‌پور و این همه چهره ورزشی را نداشتید. یادتان باشد که اگر زبان بلد نیستید، به آنهایی که سواد کافی دارند حسادت نکنید. فراموش نکنید اگر اهل فوتبال نیستید و تصادفاً سر از این رشته ورزشی درآوردید، کمی اخلاق ورزشی را از فوتبالی‌ها بیاموزید...
- 24
- 2
