به گزارش "ورزش سه"، از فصل ۲۰۰۹-۱۰ کارلو آنجلوتی، روبرتو مانچینی، خوزه مورینیو و کلودیو رانیری پیش از فصل یا در طول فصل در حالی که مربی تیم قهرمان بودند، اخراج شدند؛ نام کونته را نیز باید به این لیست اضافه کنیم. سرالکس فرگوسن نیز به نوعی در این لیست جای دارد با این تفاوت که او بازنشسته شد اما به هر حال فصل پس از قهرمانی روی نیمکت تیمش ننشست.
فرگوسن، رئیسِ جاودانه باشگاه منچستریونایتد پس از قهرمانی در ۲۰۱۰-۱۱ و مانوئل پیگرینی بعد از فتح جزیره در ۲۰۱۳-۱۴ با منچسترسیتی در تیم هایشان ماندند و دو فصل دیگر را سپری کردند تا مربیانی مستثنی از بقیه حساب شوند.
در ۸ سال گذشته، کمتر پیش آمده سرمربی تیم قهرمان مورد حمایت کامل قرار بگیرد.
* پیش از طلسم...
در ۱۷ دوره لیگ برتر پیش از این طلسم، هیچ مربی قهرمانی تیمش را در فصل بعد ترک نکرد، اگر چه آن دوران تفاوت هایی با الان داشت.
در آن دوره تنها ۴ تیم یا مربی موفق به کسب قهرمانی شدند. سرالکس فرگوسن در منچستریونایتد ۱۱ بار، آرسن ونگر در آرسنال ۳ بار، مورینیو در چلسی ۲ بار و کنی داگلیش در بلکرن.
* چرا همیشه چلسی؟
هیچ کدام از مربیان چلسی شغل خود را برای ۴ سال پیاپی در لیگ برتر حفظ نکرده اند. تنها خوز مورینیو (دوره اول)، کلودیو رانیری و گلن هادل برای سه فصل سرمربی این تیم ماندند.
اما به نظر می رسد سیستم آن ها به نحو دیگری عمل می کند. رومن آبراموویچ پس از قهرمانی در سال ۲۰۰۳ یازده سرمربی را در تیمش استخدام کرد. از جمله مربیانی که چند ماه هدایت چلسی را برعهده داشتند. ۷ مربی در این سال ها برای چلسی جام کسب کردند.
* مقایسه با سایر لیگ های بزرگ
۶ مربی قهرمان لیگ جزیره در ۸ سال اخیر جایگاه خود را از دست داده اند. در ۴ لیگ بزرگ اروپایی، هرچند که شاید انتظار و رقابت یکسان نباشد، اوضاع به شکلی دیگر است. نکته مهم این است که لیگ های دیگر عمدتا تحت سلطه یک تا دو تیم است.
- 15
- 3
