ستاره‌هایی که از رئالی شدن پشیمان شدند

به گزارش خبرورزشی، ادن آزار، هری کین، کیلیان امباپه و بسیاری دیگر از فوق‌ستاره‌های حال حاضر فوتبال اروپا نام‌شان را حوالی اخبار باشگاه رئال‌مادرید می‌بینند. ستاره‌های زیادی آرزو دارند در دوران فوتبال‌شان طعم بازی کردن با پیراهن رئال‌مادرید را بچشند، اما این وسوسه همیشه با رستگاری همراه نشده است. تاریخ باشگاه رئال‌مادرید مملو از ستاره‌هایی است که در اوج راهی سانتیاگوبرنابئو شدند و پس از پوشیدن پیراهن سفید دیگر شرایط خوب گذشته را نداشتند.

متئو کواچیچ (سال ۲۰۱۵ از اینترمیلان - ۲۹ میلیون یورو)

سال ۲۰۱۵ پس از دو سال بسیار موفق در اینترمیلان، کواچیچ کروات تصمیم گرفت به رئال‌مادرید ملحق شود. در فصل نخست هرجای زمین که رئال کمبود بازیکن داشت از کواچیچ بهره می‌گرفتند. حتی در بهترین شرایط هم زیدان تصمیم نمی‌گرفت به عنوان مهره ثابت به متئو بازی بدهد. اگرچه هر فصل تعداد بازی‌های او از ۲۰ فراتر رفته ولی این بازی‌ها بیشتر به عنوان یار جانشین بوده است. البته کواچیچ خوش‌شانس هم نبود چراکه در خط میانی رئال مودریچ، کروس و کاسمیرو مثلث خوبی تشکیل داده بودند و کمتر مربی‌ای حاضر می‌شد به این ترکیب دست بزند. او در ۳ فصل فقط ۳۷ مرتبه در ترکیب اصلی رئال بازی کرد.

مایکل اوون (سال ۲۰۰۴ از لیورپول - ۱۲ میلیون یورو به علاوه آنتونیو نونیس)

اوون بهترین مهره لیورپول در آن سال‌ها به شمار می‌رفت که در ۶ فصل متوالی برای سرخ‌های مرسی‌ساید در لیگ دشواری مثل لیگ برتر بین ۱۶ تا ۱۹ گل زده بود. با این حال اوون که از قهرمانی در لیگ برتر ناامید شده بود تصمیم گرفت راهی مادرید شود. اوون در ۲۴ سالگی به عنوان یک مهاجم تراز اول که ۱۴۲ گل در کارنامه‌اش داشت در رئال به حاشیه رفت و در تیم کهکشانی کمتر توجهی به او شد. دوران حضورش در مادرید با ۱۳ گل زده فقط یک فصل طول کشید و در ۸ فصل بعد از ترک آنفیلد در تمامی رقابت‌ها تنها ۶۴ گل زد. زمانی که به اوون در رئال بها داده نمی‌شد لیورپول مهاجمان سطح پایینی مثل هسکی، باروش، دیوف و سیناما پونگوله را در ترکیب داشت.

نیکولا آنلکا (سال ۱۹۹۹ از آرسنال - ۳۵ میلیون یورو)

قبل از اینکه آنلکا سفر به دور دنیا و حضور در تیم‌های مختلف را شروع کند از آرسنال راهی رئال‌مادرید شد. دو سال موفق در جمع توپچی‌ها او را در لیست خرید رئال‌مادرید قرار داد. بازیکن سرعتی و قدرتی با شم گلزنی بالا، اما در رئال سایه‌ای از بازیکن ارزشمند آرسنال بود. البته یک گل در ال‌کلاسیکو و ۲ گل برابر بایرن‌مونیخ از او برای رئالی‌ها خاطره‌انگیز بود. با این حال آنلکا هیچ‌گاه ستاره موفقی در مادرید به شمار نمی‌رفت. این مهاجم فرانسوی بعد از اینکه فقط ۲ گل برای رئال در لالیگا زد به پیشنهاد تیم سابقش پاری‌سن‌ژرمن جواب مثبت داد و فصل بعد به فرانسه برگشت. او ۱۵ سال بعد از رئال در ۹ باشگاه مختلف بازی کرد. در مجموع هم در ۱۲ تیم حضور داشت.

آنتونیو کاسانو (سال ۲۰۰۶ از رم - ۵ میلیون یورو)

بعد از اینکه روز‌های خوبی را در رم سپری کرد و یکی از بزرگ‌ترین استعداد‌های فوتبال ایتالیا نام گرفت راهی رئال‌مادرید شد، اما فقط ۱۹ مرتبه در لالیگا بازی کرد. این مهاجم ایتالیایی توسط فابیو کاپلو به مادرید آورده شد، اما مصدومیت‌ها و عدم آمادگی باعث شد هیچ‌گاه نتواند در رئال بازیکنی باشد که انتظار می‌رفت. بعد از یک سال به ایتالیا برگشت تا خاطرات تلخ رئال‌مادرید را به دست فراموشی بسپارد. کاسانو هم از آن دسته بازیکنانی است که بعد از حضور در مادرید دیگر هیچ‌وقت به شرایط خوب قبل برنگشت.

دانیلو (سال ۲۰۱۵ از پورتو - ۳۱/۵ میلیون یورو)

در ترکیب پورتو آن‌قدر خوب بود که خودش را در فوتبال اروپا مطرح کند. در سمت راست خط دفاعی انتظار می‌رفت دنی کارواخال را از میدان به در کند، اما بزرگ‌ترین دستاورد او بازی کردن در ترکیب اصلی رئال‌مادرید در زمان‌هایی بود که کارواخال مصدوم می‌شد. برخی اشتبا‌هاتش و عملکرد نه چندان خوبش صدای هواداران رئال را درآورده بود. شاید منطقی بود دانیلو هم دوران حضورش در رئال را فراموش می‌کرد، اما اخیراً گفته دلش برای مادرید تنگ شده است. البته این بازیکن برزیلی افتخارات قابل ذکری در رئال کسب کرد و ۲ مرتبه قهرمانی لیگ قهرمانان را جشن گرفت سپس به منچسترسیتی پیوست.

دیدی (سال ۱۹۵۹ از فلامنگو)

هافبک- مهاجم برزیلی پس از بازی در فینال جام جهانی ۱۹۵۸ مورد توجه باشگاه رئال‌مادرید قرار گرفت. او رهبر خط میانی سلسائو بود و برزیل را ترک کرد تا در اروپا فوتبال بازی کند. آلفردو دی‌استفانو زمانی از «دیدی» به عنوان بهترین بازیکن فوتبال جهان یاد می‌کرد. خیلی زود دیدی از فوتبال اسپانیا متنفر شد. او انتظار داشت در اسپانیا هم فوتبال تکنیکی به نمایش بگذارد، اما همه چیز فیزیکی شد. دیدی به آمریکای‌جنوبی برگشت و سال ۱۹۶۲ یک مرتبه دیگر با سلسائو به قهرمانی جام جهانی رسید. او هیچ‌گاه به اندازه توانایی‌اش بازیکن مشهوری نشد.

جاناتان وودگیت (سال ۲۰۰۴ از نیوکاسل - ۲۰ میلیون یورو)

در لیدزیونایتد در رقابت با مدافعان خوبی مثل رادبه و فردیناند موفق بود و انتظار می‌رفت یکی از برترین مدافعان تاریخ شود. بعد از یک فصل حضور در نیوکاسل همزمان با مایکل اوون به مادرید رفت. در رئال فقط با مصدومیت دست و پنجه نرم کرد و جالب بود ۳ فصل در باشگاه دوام آورد. فقط ۹ بازی در این ۳ فصل انجام داد و یک فصل هم به میدلزبورو قرض داده شد. سال ۲۰۰۷ در یک نظرسنجی از سوی نشریه مارکا جاناتان وودگیت به عنوان بدترین خرید تاریخ باشگاه رئال‌مادرید انتخاب شد.

کاکا (سال ۲۰۰۹ از میلان - ۶۷ میلیون یورو)

در یکی از بزرگ‌ترین و گران‌ترین انتقال‌های آن زمان کاکا از میلان راهی رئال‌مادرید شد. با رکوردشکنی کهکشانی‌ها برای جذب این ستاره انتظار می‌رفت او بهترین بازیکن تیم باشد. بازیکنی که توپ طلا را هم در سال ۲۰۰۷ برده بود با وجود شروع خوب در مادرید به تدریج افت کرد. مصدومیت‌ها کاکا را در مادرید اذیت کرد و دیگر به شرایط خوبی که در سن‌سیرو داشت بازنگشت. کاکا در میلان ستاره و بتِ تیم بود، اما در مادرید تا سطح یک بازیکن معمولی تنزل پیدا کرد. در ۴ فصل در رئال ۲۹ گل در ۱۲۰ بازی به ثمر رساند و سپس به میلان برگشت، اما دیگر آن فوق‌ستاره روسونری نبود.

آگنه سیمونسون (سال ۱۹۶۰ از اورگریت)

مهاجم سوئدی یکی دیگر از بازیکنان درخشان جام جهانی ۱۹۵۸ بود که رئال‌مادرید به خدمت گرفت. قرار بود زوج دی‌استفانو شود، اما در رئال هیچ نشانی از یک بازیکن بزرگ نداشت. باشگاه رئال‌مادرید که از درخشش آگنه سیمونسون ناامید شده بود او را به رئال‌سوسیه‌داد قرض داد. سیمونسون در رئال فقط ۳ بازی انجام داد و یک گل زد. سال ۱۹۶۳ تصمیم گرفت برای همیشه قید بازی کردن در اسپانیا را بزند و به تیم سابقش اورگریت برگردد. جایی که دوباره تبدیل به گلزن خوب همیشگی شد.

والتر ساموئل (سال ۲۰۰۴ از رم - ۲۵ میلیون یورو)

۷ سال متوالی در بوکاجونیورز و رم یک صخره بود. مدافع مستحکم جالوروسی سال ۲۰۰۴ این تیم را ترک کرد تا به رئال‌مادرید بپیوندد. آن زمان همه فکر می‌کردند والتر ساموئل یک گام بلند دیگر در دوران حرفه‌ای‌اش برداشته. یک فصلی که در رئال‌مادرید حضور داشت یکی از بدترین فصل‌های فوتبالی‌اش را سپری کرد. رئال در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان حذف شد و لالیگا هم پایین‌تر از بارسلونا در رده دوم قرار گرفت. این فصل حضورش در مادرید را به طور کل فراموش کرد چراکه با بازگشت به ایتالیا و بازی در اینترمیلان دوباره همان مدافع مستحکم همیشگی شد و قهرمانی‌های متعددی در ایتالیا و لیگ قهرمانان به دست آورد.