فئودور داستایوفسکی میگوید: «برداشتن یک گام نو و ابداع یک واژه جدید، چیزی است که بیشترین ترس را در مردم ایجاد میکند» و با وجود این، میلان از عهده چنین کاری برآمد. مهرماه، جهان جای کاملا متفاوتی برای روسونری و نراتزوری بود بخصوص که دومی دربی دلا مادونینا را در لحظات آخر به لطف گل مائورو ایکاردی برده. حالا اوضاع خیلی فرق کرده و خط سیر دو باشگاه به کلی تغییر یافته است.
اینتر در آستانه آن بازی عالی نبود اما روز به روز بهتر میشد، ضرباهنگ خوبی داشت و فوتبال جذابی را زیر نظر لوچانو اسپالتی بازی میکرد و بالاتر از همه، برنده میشد. این تیم شش برد متوالی در رقابتهای مختلف مقابل تاتنهام، پیاسوی آیندهوون، فیورنتینا، سمپدوریا، کالیاری و اسپال به دست آورده بود.
روزنامهها به دربی هیجان بخشیدند و کوریره دلو اسپورت تیتر زد: «دربی همه چیز». قرار بود تیم اسپالتی یک گام نو بردارد و به سطح جدیدی برود. میلان اما وضعیت متفاوتی داشت چون امثال ساسولو و کیوو را برده بود اما با امپولی و کالیاری مساوی کرده بود و به نظر میرسید کارش به جایی نمیرسد. گونسالو ایگواین شباهتی نداشت به مهاجمی که ۲۰ گل در یک فصل بزند یعنی آنچه مایه امید میلان هنگام جذب او از یوونتوس بود. تردیدهای زیادی درباره جنارو گتوزو وجود داشت و اینکه آیا باشگاه میتواند در ژانویه پولی خرج کند. شکی نبود که میلان دارد خودش را برای آینده میسازد اما فونداسیون این ساختمان مشکلات زیادی داشت در حالی که اینتر مشغول سقف بود.
از آن شبی که مهاجم آرژانتینی تکلیف بازی را روشن کرد و یک «دربی ایکاردی» دیگر رقم خورد، همه چیز در این شهر به هم ریخته است. اینتر بعد از دربی، لاتزیو را با سه گل و جنوا را با ۵ گل در هم کوبید و ناگهان چرخهایش هوا رفت.
«اینتر ناراضی» یک بار دیگر در مانع «نوامبر تا فوریه» گیر کرد و اسپالتی سرش را میخاراند؛ مثل ناپلئون در برف مسکو زمینگیر شد. همین موقع بود که نخستین حرفها از قرارداد ایکاردی مطرح شد، ماجرایی که هنوز ادامه دارد.ایوان پریشیچ هم میخواست به آرسنال برود اما اجازه نگرفت و این هم دردسر شد.
بپه ماروتا مدیر سابق یوونتوس آمد اما به نظر میرسید رابطهاش با اسپالتی ناآرام است. ناتوانی این تاکتیسین در برقراری روابط عمومی و همچنین کنترل مساله ایکاردی مقامات باشگاه را خشمگین کرده بود. نتایج همچنان ضعیف بود؛ تیم از لیگ قهرمانان اروپا حذف شد و در سری A از کورس رقابت باز ماند. پنجشنبه شب گذشته آینتراخت فرانکفورت تیر خلاص را زد و اینتر را از لیگ اروپا حذف کرد، تیمی که هیچ مهاجم شناخته شدهای نداشت و مجبور بود از جوانان استفاده کند.
آن طرف شهر اما همه چیز تغییر متفاوتی داشت. گتوزو سخت با بازیکنانش کار میکرد و نشان داد یک مربی نتیجهگرای صرف نیست. ژانویه شاهکار بود، توانستند ایگواین را به چلسی بدهند و در عوض کریشتوف پیاتک و لوکاس پاکتا را بیاورند که هر دو درخشیدند. مهاجم لهستانی رکورد گلزنی باورنکردنیاش که در جنوا آغاز کرده بود را در میلان ادامه داد و حالا در هفت بازی سری A شش گل زده.
فاکتور «حس خوب» به نیمه قرمز و مشکی شهر برگشته و خیلی از اسطورههای روسونری درباره پیشرفت تیم اظهارنظر کردهاند. فرانکو بارزی از «بازگشت میلان» گفت و دلیلش مشخص است چون در ۱۰ بازی اخیر هفت برد و سه تساوی داشتند تا به رده سوم و یک امتیاز بیشتر از اینتر برسند.
دربی فرصت خوبی برای میلان است که از همسایه بیشتر فاصله بگیرد و به رویای لیگ قهرمانان عمیقتر فکر کند شاید حتی به رسیدن به ناپولی که شش امتیاز بیشتر دارد.
دربی شرایط خاص خودش را دارد و هیچ قطعیتی درباره آن وجود ندارد هرچند دو تیم وضعیت متفاوتی داشته باشند.جووانی تراپاتونی که این بازی در روز تولد ۸۰ سالگی او برگزار میشود و سابقه مربیگری دربی برای هر دو تیم را دارد، شاید حرف آخر را زده باشد: «دربی همیشه غیرقابل پیشبینی است و نمیشود تیمی را دارای شانس بیشتری دانست اما این بار قضیه از همیشه ثابت شدهتر است.»
- 17
- 4