عطاالله بهمنش قدیمی‌ترین گزارشگر رادیو و تلویزیون بعد از گذراندن دوره سخت بیماری سرانجام تسلیم مشیت الهی شد و دار فانی را ترک کرد. این گزارشگر دوست‌داشتنی که نسل‌های گذشته با صدای او خاطرات زیادی دارند، سال‌های زیادی از زندگی خود را وقف ورزش ایران کرد و سرانجام در ٩٤ سالگی چشم بر دنیا بست.
وداع با مرد همه‌کاره
بخش زیادی از خاطرات ورزشی تلخ و شیرین نسل‌های گذشته ایران گره خورده به صدای عطاالله بهمنش است. مردی که در روزهایی که نه اینترنت بود و نه دنیای مجازی، جذاب‌ترین گزارش‌ها را از رویدادهای ورزشی ارایه می‌کرد تا صدایش تکمیل‌کننده قهرمانی‌ها و پیروزی‌های ورزشکاران ایرانی باشد. آن روزها صداوسیما آن‌قدر تنوع گزارشگر نداشت که برای هر رشته ورزشی یک گزارشگر در نظر گرفته شود.
بهمنش در آن دوران همه مسابقات ورزشی را گزارش می‌کرد و خودش هم علاقه زیادی به ورزش‌کردن داشت. او چندین دوره قهرمان دو و میدانی تهران در رشته‌های نیمه استقامت، دفاع راست تیم فوتبال بانک ملی بوده و در رشته‌های تنیس و کوهنوردی نیز فعالیت کرده است؛ البته مهمترین علاقه و بیشترین فعالیت بهمنش در زمینه ورزش کشتی بوده و او پنج سال دبیر و نایب‌رئیس فدراسیون کشتی ایران بود. بهمنش علاوه بر گزارشگر و ورزشکار‌بودن، روزنامه‌نگار هم بود و از نظر تعداد گزارش‌هایش رکورد بی‌نظیری به نام خود ثبت کرد.
بهمنش نویسندگی ورزشی را از دی ماه ۱۳۳۰ در مجله ورزشی «نیرو و راستی» شروع کرد و با نشریاتی مثل کیهان ورزشی، اطلاعات، گلبانگ، روزنامه ری، ایران ورزشی همکاری داشت. مرور زندگی بهمنش نشان می‌دهد اعطای لقب تاریخ گویای ورزش ایران به او کاملا شایسته‌اش بوده است. او نخستین گزارشگری زنده ورزشی در ایران از رادیو را در سال ۱۳۳۷ برای رقابت دو و میدانی میان تیم‌ملی ایران و عراق از صدای ایران انجام داد.
نخستین گزارشگر تاریخ فوتبال ایران
عطاالله بهمنش نخستين گزارشگر تاریخ فوتبال ایران نیز هست. او گزارشگر موفق و پای ثابت گزارش‌های فوتبال بود و بازیهای مهم تیم‌ملی به او سپرده می‌شد. در گزارش‌های بهمنش آنچه که بیشتر از هر چیزی جلب توجه می‌کرد، اطلاعات او از ورزشکاران و مربیان و دانستن ریزترین مسائل مربوط به آنها بود. او علاوه بر این‌که فوتبال را به صورت فنی گزارش می‌کرد، اطلاعات زیادی را هم در اختیار مردم قرار می‌داد و به همین دلیل خیلی زود به گزارشگر محبوب هواداران فوتبال ایران تبدیل شد.
البته بهمنش فقط در گزارشگری فوتبال تخصص نداشت. او در دنیای کشتی هم یک پدیده بود و بسیاری از قدیمی‌های این رشته معتقدند هنوز کسی نتوانسته جای خالی او را در گزارش‌های کشتی پر کند. معروف‌ترین گزارش‌های بهمنش، گزارش‌های او از کشتی‌های جام‌جهانی و بازیهای المپیک بود. صدای دوست‌داشتنی بهمنش برای هواداران قدیمی کشتی یادآور کشتی‌های مرحوم تختی و عبدالله موحد است.
گزارش‌های بهمنش برای مردم آن‌قدر جذاب بود که در آن دوران اگر تلویزیون، مسابقه فوتبالی را با صدای گزارشگر دیگری پخش می‌کرد و بهمنش همزمان در رادیو گزارشگر آن مسابقه بود، مردم صدای تلویزیون را می‌بستند تا تصویر تلویزیون را با صدای بهمنش از رادیو ببینند. با صدای گرم بهمنش، مردم ایران اتفاقات خوب ورزش ایران در گذشته را به یاد می‌آورند و همیشه او را به‌عنوان گزارشگری حرفه‌ای و دوست‌داشتنی که تمام رشته‌ها را با جان و دل گزارش می‌کرد، می‌دانند.
کتاب‌های معروف بهمنش
تاریخ گویای ورزش ایران، علاوه بر گزارشگری، نویسنده چیره‌دستی هم بود. او کتاب‌های معروفی به نام‌های «جام جهانی فوتبال از آغاز تا ۲۰۰۲»، «بازیهای المپیک از آغاز تا امروز» و «گام به گام با جام‌جهانی اسپانیا» دارد که تاریخچه جامع و کاملی درباره ورزش جهان به شمار می‌آیند.
بیماری و خانه‌نشینی
در سال‌های گذشته عطاالله بهمنش با بیماری‌های سختی دست‌و‌پنجه نرم کرد. او در سال‌های اخیر به دلیل خانه‌نشینی طولانی حال روحی مساعدی نداشت و بخشی از حافظه خود را از دست داده بود. اخیرا حتی تکلم هم برای بهمنش دشوار شده بود و این بدترین اتفاق برای کسی است که صدایش خاطره‌ساز یک ملت به شمار می‌رفته است.
با این‌که بهمنش همواره تاریخ گویای ورزش ایران بود اما در سال‌های اخیر مورد بی‌مهری اهالی ورزش قرار گرفت و وقتی در بیمارستان بستری شد، خیلی‌ها یادشان افتاد که اسطوره گزارشگری ورزش ایران بیمار و ناتوان شده است. بهمنش بعد از یک ماه بستری‌بودن در بیمارستان به دلیل سکته مغزی و عارضه‌های ناشی از آن درگذشت و بخش اعظمی از تاریخ ورزش ایران را هم با خود برد.
- 16
- 4
