درهای ورزشگاه تنها به روی زنانی خاص باز می‌شود!

فوتبال اسمش در رفته ورزشی پسرانه و مردانه است، برخی که تعدادشان هم کم نیست می گویند «اصلا دخترا را چه به فوتبال؟!» اما چه بخواهند و چه نخواهند دخترِ خوره فوتبال کم نداریم. در سال های اخیر شبکه های اجتماعی پر بوده از دخترانی که با گریمی مردانه از لابلای نیروهای امنیتی به روی سکوها خزیده اند تا شادی بی حد و حصری را تجربه کنند که در هیچ کجایی جز استادیوم، اتفاق نمی افتد؛

لحظاتی که مهاجم تیم محبوبت می دود به سوی دروازه حریف و می خواهد توپ را سنجاق کند به تور، نیم خیز می شوی و نفس در سینه ات حبس می شود، اگر گل شود می پری بالا و فاصله ات با آسمان را کم می کنی و اگر توپ رفت بیرون، آهی از حسرت سُر می دهی درون قلبت.

مدت ها بود زنان حضور در استادیوم را از دولت مطالبه می کردند، فدراسیون جهانی فوتبال هم سخت گرفته بود تا درها به روی زنان ایرانی باز شود، روز سه شنبه (۲۴ مهر) درهای ورزشگاه آزادی باز شد اما ۱۵۰ زنِ گزینشی را فرستادند روی سکوها، یا کارمند فدراسیون بودند، یا فک و فامیل بازیکنان یا بازیگرانی که شاید هیچ وقت دغدغه جدی حضور در استادیوم را نداشتند.

حالا فریاد مخالفت ها و موافقت ها در هم گره خورده، عده ای می گویند حق خبرنگاران حوزه تخصصی فوتبال و دخترانی بود که فوتبال را با عشق دنبال می کردند، برخی هم معتقدند همین قدم می تواند روزنه ای کوچک باز کند تا روزی زنان ایرانی را بدون گزینش در استادیوم ببینند. هر چه بود، ۲۴ مهر روزی متفاوت برای فوتبال ایران بود؛ روزی که بزرگترین و مشهورترین ورزشگاه فوتبال کشورمان، دخترانش را هم کنار پسرانش روی سکوها دید.

مهدی فیضی‌صفت