تشخیص قهرمانی استقلال در ۶هفته!/ جای قایدی، دیاباته، ریگی و اسماعیلی پر نشد

یکی از جملاتی که در روزهای گذشته از زبان آجورلو شنیده شد و بسیار مورد توجه قرار گرفت، این بود که آقای مدیرعامل اعلام کرده باید درعرض ۶هفته مشخص شود که استقلال قهرمان لیگ می‌شود یا خیر؟! البته آجورلو پیش از اینکه چنین جمله‌ای را رونمایی کند، کلی از مجیدی تعریف و تمجید کرد اما در نهایت به این موضوع اشاره کرد تا مشخص شود آقای مدیرعامل برای اینکه استقلال را مدعی قهرمانی لیگ بیست‌ویکم ببیند، عجله و شتاب بسیاری دارد! البته این استراتژی بعید است در وادی عمل ضمانت اجرایی داشته باشد و به یقین تشخیص وضعیت استقلال به درازا خواهد کشید.

پرواضح است که واکاوی اینکه تیمی در ۶هفته خود را به عنوان مدعی قهرمانی جا بیندازد، نشدنی خواهد بود و لااقل برای اینکه مدیرعامل باشگاه استقلال به این باور برسد که زیرمجموعه‌اش با این بازیکنان و مربیان به سمت قهرمانی حرکت خواهند کرد یا خیر، باید یک نیم فصل صبر کند.

توقع اینکه استقلال در ۶هفته تیمی در قامت قهرمانی را وارد لیگ بیست‌ویکم کند، با توجه به تغییرات گسترده‌ای که در این تیم ایجاد شده، منطقی نیست و از سویی حتی اگر مجیدی و شاگردانش موفق به کسب نتایج مطلوب در ۶هفته آغازین شوند باز هم ملاک سنجش صحیحی برای تشخیص عیار این تیم نخواهد بود و برای رسیدن به نتایج مطلوب باید تا نیم فصل تحمل کرد و بعید است که مدیرعامل باشگاه استقلال نیز بتواند زودتر از این زمان به پاسخ سؤال خود برسد.

 استقلال تا هفته ششم، ۱۸ امتیاز پیش روی خود دارد که اگر همه این امتیازات را هم دشت کند، هیچ کارشناسی نمی‌تواند با قطعیت آبی‌ها را مدعی اول قهرمانی بداند. در سال‌های گذشته آنچه سبب شده استقلال از رسیدن به جام دور بماند، شکست در بازی‌های بزرگ است؛ بازی‌هایی که در تعیین سرنوشت استقلال برای رسیدن به جام بسیار اثرگذار بوده است. اگر آجورلو یا مشاورانش نگاهی به بیلان کاری استقلال در سال‌های گذشته بیندازند به این نتیجه می‌رسند که آبی‌ها در اغلب بازی‌های مهم فصل شکست خورده‌اند و یا با تساوی شانس خود را برای تصاحب جام قهرمانی از بین برده‌اند و بدیهی است اگر این فصل نیز بخواهیم استقلال را روی ترازو قرار دهیم، باید منتظر بازی‌های بزرگ بنشینیم و عملکرد این تیم را در تقابل‌های رودررو با مدعیان مورد ارزیابی قرار دهیم.

در این میان البته برخی تیم‌ها هم بوده‌اند که به طور غیرمنتظره از استقلال امتیاز گرفته‌اند که باید حساب این تیم‌ها را هم کرد اما یقیناً با مشخص شدن نتایج استقلال مقابل تیم‌هایی که خود را مدعی می‌دانند (سپاهان، فولاد، پرسپولیس و تراکتور) که تیم‌هایی در حد قهرمانی بسته‌اند می‌توان استقلال را برانداز کرد.

درعین حال باید توجه داشت که بیان اخیر مدیرعامل استقلال نمی‌تواند لزوماً جایگاه سرمربی را هدف قرار دهد. زمانی که تیمی به نتیجه مطلوب نمی‌رسد همه عوامل در آن اثرگذار خواهند بود؛ حتی خود مدیرعامل. بنابراین تصمیم‌گیری درباره آینده بخصوص زمانی که استقلال احتمالاً به آن نتایج مطلوب نرسد، چندان هم ساده نخواهد بود و نباید این تصور را در ذهن تسری بخشید که آجورلو از بیان این جمله به دنبال دادن اولتیماتوم قطعی به سرمربی این تیم بوده و به نوعی خواسته مجیدی را از اهداف پنهان خود آگاه سازد.

به هر حال مصطفی آجورلو حتی اگر در نهان نیز به این موضوع اعتقاد راسخ داشته باشد که باید در عرض ۶هفته استقلال را در حد قهرمانی ببیند، باید تمام مقدمات لازم را هم فراهم کند. در روزهای اخیر استقلال همچنان با مشکلات زمین تمرین دست و پنجه نرم کرده و شرایط این تیم با دوران مدیران قبلی هیچ تفاوتی نکرده است. در بعد مالی نیز به گفته سرمربی استقلال برخی بازیکنان جدید نتوانسته‌اند حقوق خود را دریافت کنند. ضمن اینکه باید به بن‌بست در جذب بازیکنان خارجی جدید نیز توجه داشت. شاید اگر آجورلو نگاهی به کیفیت بازی استقلال مقابل پیکان در آخرین بازی تدارکاتی بیندازد از همین حالا به تیمی که ساخته شده و قرار است در لیگ مورد محک قرار بگیرد، پی ببرد و شاید لازم باشد آقای مدیر برنامه‌های خود را برای تغییرات احتمالی تا نیم فصل طول دهد و یا اساساً در فصل پیش رو به دنبال اهداف دیگری باشد.

جای قایدی، دیاباته، ریگی و اسماعیلی پر نشد

گرچه استقلال در لیگ بیستم از لحاظ تیمی به جایگاهی نرسید اما چهره‌های شاخصی در این تیم حضور داشتند که مورد توجه تیم‌های متمول حاشیه خلیج‌فارس هم قرار گرفتند.

مهدی قایدی، اولین بازیکنی بود که از استقلال به الاهلی امارات رفت. بعد از او حضور شیخ دیاباته در الغرافه مسجل شد و سرانجام نیز فرشید اسماعیلی که گفته می‌شد به استقلال باز خواهد گشت، به تیم العربی قطر پیوست. در میان این انتقال‌ها، مسعود ریگی نیز راهی سپاهان شد تا استقلال چهار بازیکن مهم خود در لیگ گذشته را از کف بدهد.

در سطحی پایین‌تر، استقلال، نادری و میلیچ را هم به عنوان مردان تأثیرگذار در تیم می‌دید که این دو بازیکن نیز باشگاه را ترک کردند. نادری که تازه در استقلال جا افتاده بود، شاگرد مصطفی دنیزلی در ترکیه شد و میلیچ نیز منتظر معرفی تیم جدید است. حال اگر نادری و میلیچ را جزو ستاره‌های فصل پیش قرار ندهیم، به طور قطع می‌توانیم از قایدی، اسماعیلی و ریگی به عنوان ستاره‌های قطعی فصل پیش یاد کنیم و دیاباته نیز به رغم آنکه با مصدومیت‌های مکرر مواجه شد اما بی‌گمان در همین دایره قرار می‌گیرد.

مؤید این ادعا هم بازگشت او به دوران اثربخشی و گلزنی در باشگاه جدیدش الغرافه است که این نشان می‌دهد در فاصله اندکی از جدایی از استقلال توانسته خودش را دوباره احیا کند و حتی این پرسش مطرح است که چرا فرهاد مجیدی در آخرین روزهای لیگ بیستم نتوانست به خوبی از ظرفیت‌های این بازیکن بهره بگیرد تا لااقل جام قهرمانی حذفی را به چنگ آورد.

با این اوصاف به نظر می‌رسید که استقلال نقل و انتقالات داغی را پیش از لیگ بیست‌ویکم سپری کند اما اغلب خریدهای جدید آبی‌ها به لحاظ فنی همطراز جدا شده‌ها نیستند و مشخص نیست که در ادامه لیگ آیا بتوانند به آن درجه از تأثیرگذاری در استقلال برسند یا خیر؟!

قاسمی‌نژاد، نیک نفس، آغاسی و ابوالفضل جلالی به عنوان شاخص‌ترین بازیکنانی بودند که در نقل و انتقالات به استقلال ملحق شدند. اما پرسشی که بارها از سوی کارشناسان استقلالی مطرح شده، این است که چرا استقلال در پست بازیکنانی که از دست داد بازیکن جذب نکرد و یا اگر هم بازیکنی را به خدمت گرفت، مانند ابوالفضل جلالی مصدوم است و در هفته‌های آغازین نمی‌تواند باری از روی دوش استقلال بردارد؟ً

استقلال در عمل به جای قایدی هیچ گزینه‌ای را به خدمت نگرفته است و بازیکنی در قواره او نیز در ترکیب استقلال فصل بعد حضور ندارد. جانشین شیخ دیاباته را هم در استقلال نمی‌شناسیم و تنها امیدواریم که قاسمی‌نژاد قابلیت رسیدن به این مهم را داشته باشد. در خط میانی نیز جای فرشید اسماعیلی پر نشده است و شاید فرهاد مجیدی برای عبور از بحران فقدان اسماعیلی که بی‌گمان یکی از مهم‌ترین بازیکنان سال‌های اخیر بود، روی حسین‌زاده جوان حساب کند اما صرف اینکه حسین‌زاده  مقابل الهلال درخشیده نمی‌توان گفت که قطعاً جای اسماعیلی خالی نخواهد ماند.

جدایی مسعود ریگی نیز ضربه مهلکی به خط میانی استقلال وارد آورده که اگر چشمی به جای او به خدمت گرفته شود، می‌توان گفت که دست‌کم جای خالی این بازیکن پر شده است.

با این حال حتی اگر استقلال را در پرکردن جای خالی ریگی موفق بدانیم در دیگر پست‌ها که ستاره‌ها رفته‌اند، ابهام‌های زیادی وجود دارد و همه پیشکسوتان این باشگاه نیز متفق‌القول بر این باورند که جای رفته‌ها، بازیکنی به خدمت گرفته نشده که با قطعیت بتوان از جدا شده‌ها چشمپوشی کرد.

در این شرایط استقلال باید منتظر اتفاقات باشد تا شاید از میان بازیکنان جوان یا بازیکنانی که تازه به خدمت گرفته شده‌اند برخی تبدیل به مهره‌های کلیدی و اثرگذار شوند که این نیز مستلزم صرف زمان است. اما باید چراغ این سؤال را هم تا پایان نقل و انتقالات روشن گذاشت که در چنین شرایطی چرا آجورلو که گفته می‌شد قصد دارد تحولات بزرگی در این تیم ایجاد کند، در راستای جذب بازیکنان شاخص حتی یک حرکت کوچک هم انجام نداده است؟