شکست پرسپولیس در چهار پرده

پرسپولیس بعد از ۶ ماه باخت. در عصر پسا برانکو، فقط ۲ بازی رسمی طول کشید تا اولین شکست سرخپوشان از راه برسد. البته قطعا قرعه دشوار قرمزها در این مهم نقش داشته و شاید اگر آنها هفته دوم لیگ برتر به‌جای بازی با تراکتورسازی در تبریز به مصاف رقیبی آسان‌تر می‌رفتند، به این زودی تسلیم نمی‌شدند. به هر حال اما الان پرسپولیس باخته و خیلی‌ها یاد برانکو افتاده‌اند؛ سرمربی پیشین سرخ‌ها که پرسپولیس با او چهار سال به تراکتورسازی نباخت. این تازه شروع گرفتاری‌های گابریل کالدرون است و او همیشه باید آماده مقایسه شدن با سلف پرافتخارش باشد؛ هرچند مربی آرژانتینی پرسپولیس گرگ بالان‌دیده است و بعید به نظر می‌رسد به همین راحتی قافیه را ببازد. شکست پرسپولیس در تبریز از چند زاویه قابل بررسی است.

رنج تغییر سیستم

آنچه مسلم است اینکه پرسپولیس کالدرون هنوز برای جا افتادن به زمان نیاز دارد. با وجود حفظ اسکلت اصلی، این تیم تغییر روش داده و هنوزجا برای کار دارد. سرخپوشان فعلا و تا قبل از آماده شدن جونیور برزیلی، با تک مهاجم و به شیوه ۱-۴-۱-۴ بازی می‌کنند؛ سیستمی نوین که با سبک بازیپارسال آنها تفاوت‌های زیادی دارد. در این روش از بازی، امید عالیشاه و وحید امیری در میانه میدان به‌کار گرفته می‌شوند و تکالیف جدید و نامأنوسی دارند. آنها برای بقا در ترکیب باید باهوش باشند و سریع‌تر با نقش متفاوت‌شان انس بگیرند که البته کار دشواری است. مثلا نمایش عالیشاه در تبریز واقعا ناامیدکننده بود. او بین دو نیمه عوض شد و جای خودش را به بشار رسن داد؛ بازیکنی که عملکردش در نیمه دوم با تمجید ویژه کالدرون مواجه شد و هیچ بعید نیست در مسابقات بعدی فیکس شود. در هر صورت باید منتظر ماند و دید چینش بازیکنان پرسپولیس در ادامه به چه شکل خواهد بود.

افت علیپور

پرسپولیس مدت‌هاست که با بحران مهاجم نوک مواجه شده. این تیم فصل گذشته بعد از سه سال، عنوان بهترین خط حمله لیگ را تحویل سایر مدعیان داد. بخشی از این اتفاق، به‌دلیل افت وحشتناک و مستمر علی علیپور است؛ بازیکنی که او نیز در لیگ هجدهم نتوانست از عنوان آقای گلی‌اش دفاع کند. افت علیپور از اواسط فصل گذشته آغاز شد و الان به بیشترین میزان ممکن رسیده است. مهاجم سرخ‌ها که شایعات زیادی هم در مورد ترانسفرش وجود داشت، در تمام مسابقات پیش‌فصل تنها موفق به زدن ۲ گل شده که یکی از آنها هم از روی نقطه پنالتی بوده است.

علیپور در بازی نخست با پارس‌جنوبی نمایش کم‌اثری داشت و این بازی بد را در تبریز، جلوی تراکتورسازی هم تکرار کرد. این بازیکن به اندازه‌ای ناآماده است که حتی در دقایق آغازین مسابقه نتوانست از اشتباه فاحش رشید مظاهری سود ببرد. حتی اگر علیپور در بهترین فرم ممکن قرار داشت، باز پرسپولیس نیازمند حضور یک مهاجم دیگر هم بود؛ چه برسد به حالا که وضع او خوب نیست و البته جونیور برزیلی هم با کارنامه‌ای ضعیف جذب شده است. کالدرون اگر نتواند این ضعف را از بین ببرد، بدجوری به مشکل خواهد خورد.

بیرانوند تمرکز دارد؟

علیرضا بیرانوند روی یکی از دو ضربه داخل چارچوب تراکتورسازی گل خورد و گل بدی هم خورد. او بهترین دروازه‌بان ایران است، اما بسیاری عقیده دارند مسائل مربوط به ترانسفر احتمالی‌اش و نیز حواشی قرارداد گرانی که با پرسپولیس بسته، تمرکز این بازیکن را کاهش داده است. بیرو که در جام شهدا هم یک گل بد خورد، در دیدار با تراکتورسازی به‌خاطر درگیری ناشیانه‌اش با مهاجم حریف یک کارت زرد مفت دیگر دریافت کرد. بیرانوند آماده، از مهم‌ترین ستون‌های کاخ برانکو در پرسپولیس بود. قطعا کالدرون هم برای تکرار آن نتایج، به چنین برگ برنده‌ای نیاز دارد.

مساله دفاع راست

در سیستم چهار دفاعه، مدافعان کناری نقش بسیار مهمی در انتقال توپ از دفاع به حمله دارند و وظیفه طرح‌ریزی بسیاری از حملات بر دوش آنهاست. الان محمد نادری در سمت چپ خط دفاعی پرسپولیس این نقش را نسبتا خوب ایفا می‌کند، اما قرینه او در سمت راست یعنی مهدی شیری دوران ناامیدکننده‌ای را پشت‌سر می‌گذارد. شیری نه در دوئل‌های یک در مقابل یک و عبور از یار مستقیمش موفق است و نه ارسال‌های خوبی دارد. بدتر از همه اینکه کالدرون آلترناتیو مناسبی هم برای او ندارد و نهایتا باید دست به دامان حسین ماهینی شود. تعویض زودهنگام شیری در تبریز نشان داد مربی آرژانتینی از عملکرد او راضی نیست. شاید در مسابقات آینده سیامک نعمتی در این پست تست شود.