سرمربی استقلال را آزاد کنید

آندره‌آ استراماچونی برای فوتبال ایران یک نام جذاب است. یک مربی نامدار و مطرح از سطح اول فوتبال اروپا که حضورش در آسیا و البته در فوتبال شلخته، بی‌نظم و بدون پرنسیب ایران عجیب و حتی حیرت انگیز بود.

مربی که با توجه به سن و سال و جوانی‌اش برای حضور در فوتبال متحجر و عقب افتاده آسیا و یکی از نمادهای بی‌نظمی آن، گزینه مطلوبی نیست چه آنکه در تمام این سال‌ها آسیا آخرین ایستگاه‌ مربیان پیر و در آستانه بازنشستگی بوده و مربی جوان به ندرت گذارش به قاره پهناور می‌افتد اما سرمربی ایتالیایی با وجود داشتن بازار کار در اروپا تصمیم گرفته تا در فوتبال بدون ویترین و فراموش شده آسیا کار کند.

جایی که می‌تواند به فراموشی کامل او و محو شدن از مارکت اروپایی منجر شود. همین تصمیم متهورانه استراماچونی ثابت می‌کند که او برخلاف برخی از همکارانش برای تفریح و افزودن صفرهای حساب بانکی‌اش به ایران نیامده چه آنکه این قرارداد و چه بسا بهتر از آن را می‌توانست در اروپا و حتی تیم‌های خاور دور و حاشیه خلیج فارس به جیب بزند.

استرا اما در این انتخاب به بیراهه رفته تا ماجراجویی او بدل به یک تجربه عجیب و تلخ شود. اتفاقاتی غیرقابل پیش بینی و مسائل پیش پاافتاده‌ای که در ایران هر کدام بدل به یک بحران شده، سرمربی ایتالیایی را غافلگیر کرده است. او هرگز انتظارش را نداشته که باشگاه بزرگ و ریشه‌داری همچون استقلال از حل یک مسأله جزئی و بدیهی نظیر استخدام مترجم تا گرفتن ویزا برای مدافع کروات عاجز باشد و همین سرمربی ایتالیایی را در منگنه قرار داده. منگنه‌ای عجیب که قطعاً او انتظارش را نداشت و از همین رو واکنش‌های غیرطبیعی نشان می‌دهد. او یک روز اخبار باشگاه را به خبرنگار معتمدش در ایتالیا می‌دهد و از واژه زندان برای توصیف شرایطش در ایران استفاده می‌کند و روز دیگر کنفرانس مطبوعاتی را به هم می‌ریزد و به صندلی لگد می‌زند تا با این رفتار غیرمحترمانه اعتراضش را به شرایط موجود نشان دهد.رفتارهای سرمربی استقلال در کنار زمین در حالی‌که دوربین‌های تلویزیونی روی او زوم کرده‌اند، جلوه دیگری از اعتراضات او به شرایط موجود است.

دست‌هایی که در هوا می‌چرخند، فریادهای کنار زمین و حمله به داور شاید از نگاه ما یک واکنش طبیعی به ناکامی‌های استقلال درون مستطیل سبز باشند اما این حجم از اعتراض به زمین و زمان و خرده‌گیری از جزئی‌ترین مسائل، نشانه‌ای از استیصال یک سرمربی کاریزماتیک به تصویر می‌کشند که از این همه تشتت و شلختگی فوتبال ایران و مناسبات حاکم بر آن به ستوه آمده و آن را اینگونه بروز می‌دهد. دست‌های چرخان او در هوا استعاره‌ای است از غریقی که گویی در یک باتلاق اسیر شده و برای نجات دست و پا می‌زند.

استراماچونی البته در این وانفسا شاید به طلاق توافقی هم فکر کرده اما شرایط استقلال به گونه‌ای است که به او اجازه اجرای این سناریو را نمی‌دهد. باشگاه استقلال اگر به پیروزی می‌اندیشد و می‌خواهد با استراماچونی به کرانه موفقیت برسد، باید ابتدا مشکلات استراماچونی را حل کند. مشکلاتی که ذهن او را به زنجیر کشیده‌اند و تمرکز را از سرمربی ایتالیایی گرفته‌اند و او مجبور است بخش اعظمی از انرژی‌اش را صرف مبارزه با این شرایط کند.

استراماچونی می‌تواند استقلال را از سیاهچاله ناکامی نجات دهد اما شرط اصلی آن حل کردن مشکلات پیش پا افتاده‌ای است که مثل خوره به جان سرمربی افتاده و او را آزار می‌دهد. آزادی استراماچونی از این زندان، کلید موفقیت استقلال است.

سعید آقایی