طلسم ۸ ساله

آخرین برد استقلال مقابل تراکتور در تبریز به فصل ۹۱-۹۰ برمی‌گردد. همان روز برفی که به پیروزی زیر گلوله‌های برف معروف شد. در آن میدان مجتبی جباری هر دو گل استقلال را به ثمر رساند تا شکست خانگی آبی‌ها در همان فصل مقابل تراکتور که با نتیجه ۳ بر ۲ به سود تبریزی‌ها خاتمه یافت به نوعی جبران شود. از آن روز به بعد استقلال هرگز در تبریز برنده نبود؛ یا باخت و یا مساوی کرد. اما اگر بخواهیم آخرین پیروزی استقلال مقابل تبریزی‌ها را یادآور شویم باید به فصل قبل برویم، جایی که آبی‌ها با ۳ گل مقابل میهمان به برتری رسیدند و برنده صحنه میدان را ترک کردند.

استقلال اما در همه این سال‌ها نتوانسته بردی را در تبریز به چنگ آورد و این آمار در شرایطی روح و روان آبی‌ها را آزار می‌دهد و آنها را نگران می‌کند که لازم است استقلال برای برون رفت کامل از بحران‌ها و دایره عظیمی از بی‌اعتمادی‌ها که در آن گرفتار شده در تبریز به پیروزی دست یابد. حتی تساوی هم چاره کار استقلال نیست هر چند که شاید کسب یک امتیاز بهانه‌ای باشد در دست استراماچونی و مسئولان استقلال تا باز هم وقت بیشتری را برای سر کردن با این تیم طلب کنند. تساوی اما استقلال را به نقطه اطمینان بخشی نخواهد رساند و همچنان تردیدها و بیم‌ها را نسبت به تیمی که اکنون تشکیل شده، پابرجا خواهد گذاشت.

پیروزی در تبریز در حقیقت برای استقلال هدفی مهم و ضروری است و چنانچه استراماچونی برنامه مناسبی برای این بازی در نظر بگیرد و استراتژی و ایده‌ای داشته باشد، بی‌شک رسیدن به ۳ امتیاز بازی با تراکتور دور از دسترس نخواهد بود.

استقلال در شرایطی رخ‌دررخ تراکتور قرار می‌گیرد که در ۵ بازی اخیر خود به پیروزی رسیده است. بردهایی مقابل رقبایی متوسط و نه چندان مطرح. شاید اگر استقلال تیم‌های بزرگ‌تری را برده بود، می‌شد با اطمینان بیشتری نسبت به این بازی سخن گفت اما استقلال حقیقتاً هیچ تیم مدعی را از سد راه برنداشته است و به نوعی بازی‌های مهمش تازه از همین هفته آغاز خواهد شد.

استقلال بعد از بازی با تراکتور به تناوب مقابل سپاهان و پدیده قرار خواهد گرفت. دیدارهایی که عیار تیم استراماچونی را مشخص خواهد کرد. به واقع اگر بخواهیم به مشکل اساسی استقلال در سال‌های اخیر اشاره کنیم، باید دست بگذاریم روی همین قبیل بازی‌ها؛ بازی با مدعیان که همواره استقلال با مربیان گوناگون در رسیدن به پیروزی در این میدان‌ها با چالش مواجه بوده.

آنچه به استقلال روحی تازه و خونی تازه می‌بخشد بردن در تبریز و بازگشت فاتحانه به تهران است تا حواشی اخیر نیز از یاد برود. حاشیه‌هایی نشأت گرفته از مشکلات مالی که متأسفانه به ماجرای تمرین نکردن تیمی بزرگ و ریشه‌دار کشید و نظم و انضباط را در این باشگاه عمیقاً زیر سؤال برد.

آری، استقلال در یک تلاطم پنهان فرو رفته است و شرایط مناسبی را به واسطه این بحران‌ها تجربه نمی‌کند اما به هر حال تجربه نشان داده حتی در بدترین شرایط نیز کسب پیروزی در چنین حال و روزی لااقل ذهن‌ها را از حواشی و کمبود‌های روزمره خواهد شست و چه بسا بازیکنان را هم با امید بیشتری به هفته‌های سخت‌تر آتی خواهد فرستاد.

استقلال در تقابل با تراکتور نباید به لحاظ نفری مشکل آنچنانی احساس کند به این دلیل که هفته‌های کافی برای ایجاد هماهنگی سپری شده و از سویی بردهای‌ پی‌درپی نیز به دست آمده و از لحاظ روحی و روانی بعید است موانعی سد راه باشد مگر آنکه آن آمار باقیمانده از ۸ سال پیش که می‌گوید استقلال در تبریز هرگز برنده نبوده، روان آبی‌ها را بیازارد.

استقلال به احتمال فراوان با این ترکیب: سیدحسین حسینی، محمد دانشگر، عارف غلامی، میلاد زکی‌پور، وریا غفوری، فرشید اسماعیلی، سجاد آقایی، مسعود ریگی، آرش رضاوند، علی کریمی و مهدی قائدی مقابل تراکتورسازی قرار خواهد گرفت.

تبریزی‌ها نیز از این ترکیب بهره خواهند گرفت: رشید مظاهری، محمد خانزاده، ایمان سلیمی، میثم تیموری، مهدی تیکدری، مسعود شجاعی، احسان حاجی‌صفی، کوین فورچونه، ویلیام میمبلا، یوکیا سوگیتا و ساسان انصاری. ضمن اینکه دژاگه نیز به بهبودی رسیده و برخلاف خبرهای روزهای گذشته می‌تواند در ترکیب تیمش به میدان برود اما هیچ بعید نیست که دنیزلی از دژاگه به عنوان بازیکن تعویضی بهره بگیرد.