استقلال و دلخوری‌هایی که باید جدی گرفته شود

رویایی‌ترین حالت ممکن برای استقلال، گرفتن ۶ امتیاز از این دو بازی است. در این حالت، فرار بزرگ استقلال برای صدرنشینی که از چند هفته پیش شروع شده، با این دو برد کامل می‌شود. در بدبینانه‌ترین حالت هم، دو ناکامی مقابل تیم‌های اول و دوم لیگ، استقلال را به همانجایی برمی‌گرداند که قبلاً بود؛ پایین‌تر از پرسپولیس و تراکتور و با فاصله‌ای معنی‌دار نسبت به صدر جدول.

اما در این هفته سرنوشت‌ساز بیش از آنکه قدرت حریفان باعث وحشت هواداران استقلال باشد، مشکلات درونی آبی‌ها است که آنها را نگران می‌کند. ظاهراً اوضاع تیم آرام است، جلسات تمرینی منظم و بی‌‌وقفه برگزار می‌شود، بردهای پیاپی تیم هم ادامه دارد. همه چیز خوب و خوش است. هواداران چنان اعتقادی به استراماچونی پیدا کرده‌اند که خط خوردن محمد دانشگر از فهرست ۱۹ نفره و آسیب‌دیدگی یکی دو بازیکن دیگر، چندان نگران‌شان نمی‌کند اما با عبور از این پوسته ظاهری، زخم‌های عمیقی نمایان می‌شود که مدیران استقلال باید فکری به حال آن کنند.

هنوز مطالبات بخشی از بازیکنان پرداخت نشده، استراماچونی به شکلی آشکار از وضعیت مالی باشگاه شکایت دارد و بعد از ضرب‌الاجلی که دو هفته پیش تعیین کرد، هنوز مشخص نیست تا چه حد خواسته‌های او برآورده شده. استراماچونی چند روز پیش به روزنامه ایتالیایی توتو اسپورت درباره آینده‌اش در استقلال گفته بود: «نه می‌توانم و نه می‌خواهم در مورد شرایط استقلال نظر بدهم. همانطور که در کنفرانس مطبوعاتی گفتم با این شرایط جلو رفتن خیلی سخت است و فکر می‌کنم به زودی همه چیز روشن می‌شود.»

مبهم بودن آینده مربی ایتالیایی در استقلال، شاید بزرگترین نگرانی هواداران باشد. استراماچونی بدون تردید امروز بزرگترین ستاره استقلال است و از سیگنال‌هایی که در یک ماه گذشته بروز داده، می‌شود حدس زد که چقدر دوست دارد این فصل با استقلال ادامه دهد و به موفقیت برسد. مثل تصویری که در بازی مقابل نساجی از او منتشر شد و به شدت مورد توجه هواداران قرار گرفت. همان تصویری که استراماچونی خطاب به داور چهارم به لوگوی باشگاه اشاره می‌کند و به او می‌فهماند که به این باشگاه احترام بگذارد. طبعاً کسی از یک مربی خارجی انتظار ندارد به معنی مرسوم فرهنگ ما نسبت به تیمی «تعصب» داشته باشد اما از رفتار و حرف‌های استراماچونی در مصاحبه‌های مطبوعاتی می‌توان اینطور برداشت کرد که او با علاقه و انرژی روی کارش متمرکز شده و از آن مربی‌هایی نیست که صرفاً برای پول درآوردن به ایران آمده باشد.

درباره آندره‌آ استراماچونی گفته می‌شود که چند ساعت قبل از هر جلسه تمرینی به محل کارش می‌آید و حتی به کوچکترین جزئیات در هر جلسه تمرین توجه می‌کند. در این هنگامه اگر مدیریت این تیم نتواند رضایت استراماچونی را جلب کند، ضربه‌ای مهلک به پیکر استقلال وارد می‌شود. از منظر مدیریتی، حفظ این مربی باید مهم‌ترین استراتژی استقلال در ادامه فصل باشد. استراماچونی خواسته‌هایی تخیلی و فراتر از استانداردهای فوتبال ایران ندارد و او هیجان‌انگیزترین تیم فعلی لیگ را ساخته و آبی‌ها را امیدوار کرده که بعد از ۶ فصل ناکامی بار دیگر به قهرمانی در لیگ امیدوار باشند.

علاوه بر جلب رضایت استراماچونی که از هر نکته‌ای بااهمیت‌تر است، استقلال راهی طولانی در لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا در پیش دارد و با بضاعت فعلی بازیکنان، نمی‌تواند تا پایان راه با این قدرت ادامه دهد. استقلال بعد از لطمه بزرگی که در نقل و انتقالات پیش فصل خورد، در بعضی پست‌ها هنوز با کمبود بازیکن مواجه است و این همان چیزی است که استراماچونی بار دیگر به آن اشاره کرد. واقعیت این است که علاوه بر داریوش شجاعیان و محسن کریمی که تا پایان فصل خانه‌نشین هستند، بعضی نفرات دیگر مثل مرتضی تبریزی عملاً در استقلال به بن بست رسیده‌اند و یا در مورد برخی دیگر مثل علی دشتی، تردیدهایی وجود دارد. اگر چند بازیکن جوان مثل شاهین طاهرخانی، سینا خادم‌پور و رضا آذری که کمتر از آنها استفاده می‌شود را به فهرست نفرات «غیر مؤثر» اضافه کنیم، استقلال عملاً ۱۶-۱۵ بازیکن «در شرایط مسابقه» دارد و این برای ادامه فصل ابداً  کافی نیست.