به گزارش ورزش سه، جمعه شب تیم ملی ایران در اولین بازی خود در جام جهانی ۲۰۱۸ به مصاف مراکش رفت و در نهایت توانست با کسب بردی شیرین در دقایق آخر بازی، دومین پیروزی خود در تاریخ جام جهانی را به دست آورد. بعد از اتمام مسابقه تحلیل‌های گوناگونی از بازیکنان تیم ملی منتشر شد و هر رسانه‌ای وابسته به معیارهای سنجش خود باریکنان مختلفی از ایران را به عنوان بهترین انتخاب کرد.حالا ما سعی داریم در این گزارش میزان آمادگی جسمانی بازیکنان را مورد تحلیل قرار داده و آن را بسنجیم.
در ابتدا باید ذکر کرد که این استراتژی های بازی فوتبال هستند که نیازهای جسمانی بازیکنان را مشخص می‌کنند. برای مثال هنگامیکه شما فوتبال مالکانه را انتخاب می‌کنید یک سری از نیازهای جسمانی را دارید و زمانی که دفاع-ضد حمله مد نظر شما باشد نیازهای جسمانی متفاوت می‌شوند. بنابراین براساس استراتژی و تاکتیک ها نیازهای جسمانی مشخص می‌شوند و سپس متدهای تمرینی برای رسیدن به این سطح آمادگی بکار می‌روند.
فوتبال تاخیری ایران علیه سرعت مراکشی‌ها
در مسابقه روز جمعه، مراکش تمایل داشت فوتبال سرعتی ارائه دهد و در ۲۰ دقیقه‌ی ابتدایی موفق به این کار شد. اما بعد از این تایم تیم ایران موفق شد بازی را کنترل کرده و سرعت مراکش را کم کند؛ در ادامه ضد حملاتی را طراحی کردیم اما به درستی از آن‌ها استفاده نکردیم.
در نیمه دوم هم ما با انجام یک بازی تاخیری سرعت را از مراکش گرفتیم و اجازه ندادیم این تیم نمایش سرعتی داشته باشد. همین تاکتیک باعث شد که اکشن ها و اتفاقات بازی کاهش یابد و اعداد و رقمی که از آنالیز جسمانی ۲ تیم به دست آمده به سطح بالایی از استاندارد فوتبال جهان نرسد.
کمیت دوندگی دو تیم
طبق آمار به دست آمده تیم ملی ایران در مجموع ۱۰۰ کیلومتر دوندگی داشته و مراکش ۱۰۱ کیلومتر را به نام خود ثبت کرده است. میانگین دوندگی تیم ایران ۹.۵ و مراکش ۹.۶ بوده است. وحید امیری از تیم ایران با ۱۰.۵ کیلومتر بیشترین دوندگی و رکورد نستبا خوبی را از خود به جا گذاشته است. در مورد دوئل‌ها با ثبت ۶۵ پیروزی در دوئل های زمینی در برابر ۵۷ نبرد پیروز شده برای مراکش آمار بهتری نسبت به حریف آفریقایی داشته‌ایم اما در دوئل هوایی ۱۸ بار پیروز شدیم و در مقابل تیم مراکش ۲۵ بار. شاگردان کی‌روش همچنین زمانی که توپ را در اختیار نداشتند رکورد ۴ کیلومتر دوندگی را در مقابل ۳.۵ کیلومتر دوندگی مراکشی ها (در زمانیکه مالک توپ بودند) از خود به جا گذاشتند که همین مسئله کمک می‌کرد تا بسیاری از حملات مراکش خنثی گردد.
به طور کلی در مورد کمیت جسمانی دو تیم باید گفت که دو تیم وضعیت پایاپایی داشتند و برتری خاصی وجود ندارد. تنها نقطه برتری مراکش نسبت به ما سرعت بیشتر این تیم بود که آن هم با استراتژی مناسب از سوی ما به خوبی مهار شد. تیم ملی مراکش با ثبت میانگین حداکثر سرعت ۳۰ کیلومتر بر ساعت به خوبی نشان داد که تیم سرعتی است. اشرف حکیمی و آمرابات در این زمینه رکورددار بودند. در طرف مقابل میانگین سرعت حداکثر تیم ایران با ۲۸ کیلومتر سرعت قرار دارد که این اختلاف در فاکتور سرعت که با صدم ثانیه هم تاثیرپذیر است، عدد بزرگی است.
کیفیت دوندگی دو تیم
به طور کلی در بازی فوتبال اگر بخواهیم بازی تاخیری را انجام دهیم طبیعتا میزان دوندگی پایین‌تری خواهیم داشت و در مقابل اگر بخواهیم بازی پرفشاری ارائه دهیم باید بیشترین دوندگی را از خود نشان دهیم. حال در جدول زیر می‌توانید مشاهده کنید که میانگین دوندگی تیم ایران با شدت متوسط ۳.۷۵ و مراکش ۳.۸۱ بوده است.
همچنین در دوندگی شدت بالا تیم ایران با ۲.۰۷ و مراکش با ۲.۱۳ فعالیت داشته است. میانگین کل دوندگی ایران در نیمه اول ۴.۸۱ و در نیمه دوم ۴.۵۱ بوده است. تیم ملی مراکش هم در نیمه اول میانگی ۴.۸۱ و در نیمه دوم ۴.۶۸ را به نام خود ثبت کرده است. در این رابطه باید گفت که این افت موجود طبیعی بوده و دلیل‌های مختلف دارد. به طور معمول در لیگ‌های تاپ دنیا افت ۵ تا ۷ درصدی و لیگ‌های ضعیف‌تر مانند آسیا افت ۱۰ تا ۱۲ درصدی را در نیمه دوم مسابقات نسبت به نیمه اول تجربه می‌کنند. تعداد کل استارت‌های ایران در نیمه اول ۱۴۴ و در نیمه دوم ۱۰۸ بوده است و مراکش با ثبت ۱۰۸ استارت در نیمه اول و ۱۰۵ استارت در نیمه اول از ایران ضعیف‌تر عمل کرده است.
همچنین میانگین دوندگی با شدت بالای تیم ایران در نیمه اول ۱۰۶۸ و در نیمه دوم ۸۳۰ متر بوده است و ما در این ۲ فاکتور بسیار مهم و حیاتی (از منظر جسمانی) افت بیش از ۲۰ درصد را تجربه کردیم و در مقابل تیم مراکش در نیمه اول با ۱۰۷۶ و در نیمه دوم با ۹۷۱ متر افت کمتری نسبت به ایران داشته است. نکته‌ای قابل توجه اینکه علی‌رغم این افت ما در نیمه دوم آمار ما تقریبا پا به پای مراکش بوده است. ما نسبت به خودمان افت کرده‌ایم اما نسبت به مراکش نه. آمارها در مورد کیفیت دوندگی هم برابری برای دو تیم را نشان می‌دهد.
افت تیم ملی در نیمه دوم جای نگرانی دارد؟
سوال بزرگ این است که آیا افت مشاهده شده ناشی از ناآمادگی بازیکنان بوده؟ و با توجه به دغدغه های کارلوس کی‌روش برای برنامه آماده سازی تیم ملی برای بازی‌های بعدی جای نگرانی وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت این مسئله با توجه به استراتژی بازی ما در نیمه دوم طبیعی بوده و برای قضاوت دقیق تر باید منتظر بازی بعدی تیم ملی بمانیم. به نظر می‌رسد این افت بیشتر از آنکه ناشی از ناآمادگی بازیکنان باشد نشات گرفته از نحوه بازی تیم ما در نیمه دوم (سرعت ندادن به بازی) است.
این روش بازی خواه یا ناخواه به سود ما تمام شده است. ما علاوه بر اینکه سرعت مراکش را به خوبی کنترل کردیم، خودمان را به آب و آتش نزدیم و فشار بیش از حدی را از نظر جسمانی متحمل نشدیم (در ابتدا اشاره شد که آمارهای بازی از نظر جسمانی در سطح بالایی نبوده است) و همین مسئله می‌تواند باعث شود که ما برای دو بازی آینده از انرژی خوبی برخوردار باشیم. به خصوص در دیدار دوم که به مصاف تیمی می‌رویم که فوتبال مالکانه از خود ارائه می‌دهد و فشار بسیار زیادی بر تیم مقابل اعمال می‌کند.
شاگردان کی‌روش در این بازی نسبت به بازی اول احتمالا فشار بیشتری را از نظر جسمانی متحمل می‌شوند و آمادگی مطلوب برای تیم ما بسیار حیاتی است. دغدغه بزرگتر اما برای سندروم بازی سوم خواهد بود (در جام ۲۰۱۴ ما تنها در بازی با بوسنی افت جسمانی داشتیم) و علی‌رغم همه‌ی مشکلات و محدودیت ها امیدواریم کادر فنی تیم ملی ایده‌های مناسبی برای رفع این مشکل داشته باشد.
امید ابراهیمی و وحید امیری جز بهترین‌ها
در آخر به آمارهای برخی از بازیکن ایران اشاره کنیم و آن را مورد تجزیه و تحلیل خود قرار دهیم. همانطور که گفته شد، وحید امیری در این مسابقه بیشترین میزان دوندگی را از خود نشان داد و در صدر قرار گرفت. اما ما در دیدار برابر مراکش تنها دو بازیکن داشتیم که رکورد سرعت بالای ۳۰ کیلومتر بر ساعت را از خود نشان دادند و کریم انصاری‌فرد و سردار آزمون این دو بازیکن بودند.
با توجه به سیستم تیمی ما که بر روی دفاع-ضدحمله طرح ریزی شده است، این فاکتور بسیار مهمی است تا بازیکنانی داشته باشیم که از حداکثر سرعت بالایی برخوردار باشند. این فاکتور در زمان ضد حمله ها و در فاز انتقال از دفاع به حمله به ما کمک خواهد کرد تا موقعیت های بهتری خلق کنیم و به حریف ضربه بزنیم البته با این شرط که در حمل توپ سریع هم وضعیت مطلوب تری داشته باشیم تا مانند موقعیت سردار آزمون در بازی با مراکش، فرصت هایمان از دست نرود.
دیگری بازیکنی که رکوردی فوق‌العاده از خود به جا گذاشت امید بود که در نیمه اول رکورد ۵ کیلومتر دوندگی را ثبت کرد و نکته‌ی جالب توجه این است که نزدیکه به ۱.۵ کیلومتر آن با فعالیت های شدید همراه بوده که عدد قابل توجهی به حساب می‌آید. این بازیکن در نیمه دوم با تکلی فداکارانه موقعیت خطرناک مراکش را خنثی کرد و مصدومیت را به جان خرید. در مجموع می‌توان گفت بازیکنان تیم‌ملی با توجه به استراتژی که داشتند، آماری خوب از خود به جا گذاشتند و امیدواریم که در بازی با اسپانیا از نظر جسمانی شرایط مطلوبی داشته باشند تا نهایتا باعث خوشحالی مردم ایران شوند.
پوریا جراحی مربی بدنساز فوتبال
- 32
- 1
