به گزارش فرادید، ارزش نقاشی بوتیچلی که بیشتر به خاطر نقاشی‌های «زایش ونوس» و «پریماورا» مشهور است، توسط مقامات ایتالیایی دست‌کم ۱۰۰ میلیون یورو (۱۰۹ میلیون دلار) تخمین زده شده است. این نقاشی سال ۱۴۷۰ برای کلیسای کاتولیک رومی سفارش داده شد.
این اثر ۵۸ × ۸۰ سانتی‌متری که با رنگ لعابی روی چوب نقاشی شده، پس از سوزانده شدن کلیسایی که نقاشی به آن داده شده بود، از اوایل دهه ۱۹۰۰ در کلیسایی در حومه ناپل در سانتا ماریا لا کاریتا آویزان بود.
سال ۱۹۸۲ وقتی زمین‌لرزه به کلیسا آسیب رساند، این نقاشی توسط اعضای کلیسای محل برای نگهداری به یک خانواده محلی به نام سوما سپرده شد.
در چند سال نخست پس از واگذاری این نقاشی به آن خانواده، مقامات محلی وضعیت آن را بررسی می‌کردند و به آن‌ها توصیه می‌کردند کجا آن را نگهداری کنند و به انتقال و تمیز کردن آن کمک می‌کردند، اما بنا به دلایلی، این بررسی‌ها در دهه ۱۹۹۰ متوقف شد و این تابلو در فهرست آثار گمشده وزارت فرهنگ ثبت شد.
حالا این نقاشی از این خانه روستایی نزدیک ناپل برده شده و در موزه نگهداری می‌شود. ماسیمیلیانو کروچه حین ارائه این یافته گفت که این فهرست مرتباً به‌روز می‌شود و تابستان امسال این نقاشی در خانواده سوما که طی سال‌ها آن را در خانه‌های خود به نمایش گذاشته بودند، ردیابی شد.
کروچه گفت پس از ردیابی شاخه‌ای از خانواده که در حال حاضر نقاشی را در اختیار دارند، پلیس با شهردار محلی که از قبل از حضور شاهکار بوتیچلی در خانه سوما آگاه بود و به بازیابی آن کمک کرده بود، همکاری کرد.
این یک اثر کاملاً ناشناخته برای عموم است که حالا به لطف مداخله دولت دوباره به نمایش گذاشته خواهد شد. کروچه می‌گوید ما بدون توسل به دادستانی یا مصادره، به روش اداری عمل کردیم.
کروچه افزود: «خانواده همچنان مالکیت نقاشی را دارند، اما در یک موزه از آن نگهداری خواهد شد.»
به گفته وزارت فرهنگ، این نقاشی که نیاز به بازسازی گسترده دارد، مریم باکره را با موهای بلوند پوشیده با حجاب نشان می‌دهد که نوزادی (حضرت عیسی) را در دامان خود نگه داشته است.
این نقاشی مقداری از رنگ خود را از دست داده است و احتمالاً دلیل آن زلزله دهه ۱۹۸۰ و خراشیده شدن در نتیجه جابجایی‌های بعدی خانه است.
کروچه می‌گوید: «آخرین باری که مقامات، خانه شخصی را که در آن نقاشی بوتیچلی نگهداری می‌شد، بازرسی کردند، بیش از ۵۰ سال پیش بود. از آن زمان، به طور غیرقابل توضیحی، این نقاشی توسط مقامات فراموش شده بود.»
تصور می‌شود این یکی از آخرین نقاشی‌های استاد است که سال ۱۵۱۰ درگذشت.
این نقاشی در نهایت در یکی از موزه‌های ملی ناپل به نمایش گذاشته خواهد شد، اما به گفته این وزارتخانه، بازسازی آن حداقل یک سال طول می‌کشد.
وقتی سی‌ان‌ان با خانواده سوما تماس گرفت، آن‌ها از اظهار نظر خودداری کردند.
- 11
- 3
