میزوکو کویو؛ آیین ژاپنی برای کودکانی که قبل از تولد می‌میرند

معمولا آداب و رسوم عزاداری در فرهنگ‌های سراسر جهان مفصل است، اما نه برای مادرانی که فرزند خود را قبل از تولد از دست داده اند. اما در ژاپن قضیه فرق دارد، چون یک مراسم سنتی بودایی برای سوگواری جنین‌های سقط شده و بچه‌هایی که مرده به دنیا می‌آیند، وجود دارد. این آیین «میزوکو کویو» نامیده می‌شود و در معابد سراسر ژاپن و همچنین خانه افراد برگزار می‌شود.

به عقیده بودایی‌ها، نوزادی که قبل از تولد می‌میرد به بهشت نمی‌رود، چون هرگز فرصتی برای خوبی کردن نداشته است؛ بنابراین به مکانی به نام «سای نو کاوارا» در ساحل رودخانه افسانه‌ای سانزو فرستاده می‌شود، جایی که باید تا ابد سنگ‌ها را به شکل برج‌ روی هم بچیند تا دردی که به والدینشان تحمیل کرده را جبران کند.

جیزو، بوداسَفی (موجوداتی که به موجودات هوشمند دیگر کمک می‌کنند تا به مرحله بیدار شدن روحانی برسند، بوداسَف گفته می‌شود)  است که سرپرست این کودکان است. او مراقب این کودکان مُرده است، آن‌ها را از شیاطین حفظ می‌کند و با پنهان کردن آن‌ها در لباسش به آن‌ها کمک می‌کند به بهشت بروند.

والدین عزاداری که فرزند خود را به دلیل سقط جنین عمدی یا غیرعمدی از دست داده اند، به جیزو ادای احترام می‌کنند تا جنینشان را به بهشت ببرد. مجسمه‌های جیزو منظره رایجی در معابد، گورستان‌ها و حتی کنار جاده‌ها هستند؛ مجسمه‌های سنگی با لباس بچگانه که معمولا کلاه قرمز دارند. همچنین والدین عزادار اسباب‌بازی، آبنبات و سایر هدایا را پای مجسمه‌های جیزو می‌گذارند. گاهی برج‌های سنگی کوچکی هم در کنار مجسمه‌ها می‌سازند، به امید اینکه فرزندانشان کمتر رنج بکشد.

اگرچه قدمت سنت میزوکو کویو به قرن‌ها پیش بازمی‌گردد، اما بعد از جنگ جهانی دوم رایج‌تر شد. بعد از پایان جنگ شش ساله، در مواجهه با فقر شدید و بدون داشتن سیستم فرزندخواندگی، بسیاری از والدین تصمیم گرفتند جلوی بارداری‌های را بگیرند تا جمعیت خانواده خود را کنترل کنند، اما نه بدون احساس گناه و اندوه. میزوکو کویو در واکنش به این معضل به وجود آمد.

در سال‌های اخیر، بسیاری از زوج‌های آمریکایی هم این کار را انجام می‌دهند. امروزه سقط جنین از نظر قانونی و فرهنگی در ژاپن پذیرفته شده است و هر سال بیش از ۳۰۰ هزار سقط انجام می‌شود.