به گزارش ایلنا،شیرین احمدنیا، گفت: میتوان ادعا کرد که نسبت کمی از مردم واقعا از اینکه در چه شرایطی ممکن است خودشان یا اطرافیانشان درگیر این مشکل بهداشتی بشوند و چقدر در معرض خطر هستند تا بتوانند اقدامات پیشگیرانه لازم را صورت دهند؛ مطلعاند. در عین حال، به دلیل غفلتی که وجود دارد، رفتارهای نامناسبی را هم در مواجهه با افرادی که درگیر با ویروس اچ ای وی هستند از خود بروز ندهند و افراد مبتلا را دچار انگ و برچسب منفی و در نتیجه طرد و تبعیض نکنند.
او ادامه داد: گسترش ایدز تا حد بسیار زیادی به فرهنگ و جایگاه اقتصادی- اجتماعی زنان و درواقع وابستگی اقتصادی زنان به مردان مربوط است. زنان هم بنا به ویژگیهای بیولوژیکشان و هم بنا به شرایط وابستگی مالی شان به مردان، در شرایط ابتلاپذیری بیشتری نسبت به مردان قرار دارند.
احمدنیا اظهار داشت: بسیاری از زنان مبتلا در چارچوب زندگی زناشویی از طریق تماس جنسی و ارتباط مشروع با همسرانشان درگیر این بیماری شدهاند مثلا در مواردی که همسرشان اعتیاد تزریقی داشته و از سرنگ آلوده استفاده کرده و یا شرکای جنسی آلوده به ویروس داشتهاند و این زنان حتی اگر آگاه و طالب این بودند که تماس جنسی محافظت شده داشته باشند، از قدرت یا اختیارعمل لازم برای محافظت از خودشان برخوردار نبودهاند، در نتیجه تن به شرایطی دادهاند که منتهی به ابتلای خودشان شده است.
او افزود: هم اکنون بسیاری از زنان اچ ای وی مثبت، در حالی که همسرانشان را در اثر ایدز از دست دادهاند در شرایط فقر مالی و دشواری به عنوان سرپرست فرزندان یتیم خود به سختی روزگار میگذرانند، به ویژه در شرایطی که طرد و برچسبهای منفی همبسته با ایدز در این جامعه، ادامه زندگی را برایشان بیش از پیش دشوار میسازد.
عضو هیات مدیره انجمن جامعهشناسی ایران در خصوص میزان پیشرفت در کنترل این بیماری گفت: فکر میکنم اقدامات درمانی_در واقع صرفا کنترل بیماری، چرا که هنوز شیوه درمانی قطعی برای ایدز شناسایی نشده است_ مناسبی از جانب نهادهای تامین مراقبتهای بهداشتی و درمانی برای افرادی که دارای این ویروس هستند و شناسایی شدهاند فراهم شده است اما مشکل اصلی در این کشور این است که مهمترین اقدامات باید در جهت پیشگیری موثر از ابتلای افراد به این مشکل بهداشتی صورت بگیرد.
این استاد دانشگاه خاطر نشان کرد: اینگونه اقدامات، در واقع مشتمل است بر اقداماتی اجتماعی و فرهنگی نظیر اطلاعرسانی و آموزش به موقع جمعیت و حساسسازی مردم نسبت به شیوههای انتقال ویروس و بکارگیری امکانات و ظرفیتهای آموزش رسمی و غیررسمی و رسانهها که متاسفانه در این زمینه، هنوز با شرایط ایدهآل یا مطلوب فاصله داریم.
احمدنیا در پایان گفت: خلاء جامعه ما در این زمینه عدم وجود نهادهای حمایتی و پذیرش و پشتیبانی اجتماعی در میان مردم نسبت به افراد و خانوادههای درگیر است. جامعه مدنی باید فعالانهتر و موثرتر به حمایت از این افراد همت گمارد.
- 13
- 2
