کدام فلفل‌ها بیشتر لاغرمان می‌کنند؟

سلامتیسم/ فلفل‌های تند و قرمز یا همان فلفل چیلی، تندی خودشان را از نوعی ترکیب شیمیایی به‌نام کپسایسین می‌گیرند. کپسایسین، این توانایی را دارد که ترموژنسیس بدن را تقویت کند؛ یعنی فرآیند خاصی که در بدن با تبدیل‌سازی کالری‌ها به حرارت برای استفاده به‌عنوان سوخت همراه است. این تاثیرگذاری آن‌چنان چشمگیر نیست و فقط با خوردن فلفل چیلی نمی‌توان متابولیسم را ارتقا بخشید. برای کاهش وزن، برقراری تعادل بین کالری‌های مصرف و فعالیت‌های بدنی روزانه ضروری است.

متابولیسم و افزایش وزن

مجموعه‌ای از عوامل خارج از کنترل وجود دارند که میزان متابولیسم پایه (BMR) را تعیین می‌کنند. همین میزان تعیین می‌کند که بدن شما به چه مقدار انرژی برای عملکردهای عادی خودش نیاز دارد. ژن‌ها، یکی از عواملی هستند که متابولیسم را در بدن بعضی از افراد آهسته‌تر می‌کنند. سن و جنسیت هم دو عامل موثر بعدی به‌شمار می‌روند. به‌طور کلی، میزان BMR با افزایش هر دهه سنی حدودا ۱ تا ۲ درصد ضعیف‌تر می‌شود. زنان هم ذاتا BMR پایین‌تری نسبت به مردان دارند. با این‌حال، پس از خواندن این نکات نباید این‌طور نتیجه گرفت که کنترل وزن امکان‌پذیر نیست.

کپسایسین موجود در فلفل‌های چیلی

تعدادی کمی از مواد غذایی واقعا ترموژنسیس را تقویت می‌کنند که عبارت‌اند از مواد غذایی پروتئینی، مواد غذایی کافئین‌دار، چای سبز و فلفل‌های چیلی. طبق گزارش American Journal of Physiology، فلفل چیلی زمانی برای کاهش وزن موثر خواهد بود که مقدار زیادی از آن را به‌طور منظم بخورید.

البته تحمل کردن تندی این فلفل‌ها برای هر فردی ممکن نیست. محققان می‌گویند که اضافه کردن فلفل چیلی به رژیم غذایی برای مدیریت وزن و ارتقای سلامت عمومی مفید است، چون مواد مغذی مهم را درعین کم‌کالری بودن به بدن می‌رساند. با این‌همه، یکی از مطالعات Chemical Senses نشان می‌دهد که نباید نتایج چشمگیر و عجیبی را انتظار داشته باشید. فلفل چیلی، این مواد مغذی را هم به بدن می‌رساند: ویتامین C، ویتامین A، ویتامین E و پتاسیم.

تندترین فلفل‌های چیلی

یک داروساز به‌نام ویلبور اسکوویل در سال ۱۹۱۲ میلادی، ‌ابزاری را به‌نام Scoville scale اختراع کرد که تندی فلفل‌های چیلی را اندازه‌گیری می‌کرد. هرچه عدد نمایشی در این ابزار بالاتر می‌رفت،‌ یعنی فلفل چیلی مورد نظر حاوی کپسایسین بیشتری بود و تاثیر بیشتری روی ترموژنسیس باقی می‌گذاشت. این عدد نمایشی بعد از مدتی به واحد تندی اسکوویل یا SHUs معروف شد.

طبق ارزیابی این ابزار، تندترین فلفل‌های چیلی در میان برندهای جهانی، habaneros و Scotch bonnets با عدد نمایشی ۵۰۰ هزار و یک میلیون SHUs هستند. فلفل‌های قرمز باریک و دراز هم بین جایگاهی بین ۲۵۰ تا ۵۰۰ هزار SHUs را به خود اختصاص می‌دهند. تندی فلفل تاباسکو هم چیزی بین ۱۰۰ تا ۲۵۰ هزار SHUs و تندی فلفل تای هم بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار SHUs است. فلفل هالوپینو و سرانو هم فقط بین ۵ تا ۲۵ هزار SHUs دارند. به‌طور کلی، فلفل‌های قرمز تندتر از فلفل‌های سبز هستند و فلفل‌های خشک‌شده نیز حاوی کپسایسین متمرکزتر و غلیظ‌تری نسبت به فلفل‌های تازه‌اند.

نکته مهم

خوردن فلفل چیلی می‌تواند احساس سوختگی و گرگرفتگی را در دهان ایجاد کند. به همین دلیل است که بعضی از افراد همراه با فلفل چیلی، شیر یا پنیر کوتاژ می‌خورند. محققان می‌گویند که کاسئین موجود در محصولات لبنی،‌ کپسایسین را مهار می‌کند و ذرات آن را از زبان و دهان جدا می‌سازد. به‌علاوه، مواد غذایی نشاسته‌ای مانند نان هم می‌توانند به تسکین گرگرفتگی ناشی از خوردن فلفل چیلی کمک کنند.