سر و صدای پس زمینه مانند صدای پچ پچ در یک کافی شاپ یا صدای هواپیما یا ترافیک ممکن است سرعت مطالعه ما را کاهش دهد، ولی طبق یافته های یک مطالعه روی خوانندگان روسی، این موضوع بر نحوه درک مغز ما از متن نوشته شده تأثیری ندارد.
به گزارش سیناپرس، این مطالعه به بررسی اثرات نویز شنیداری و حواس پرتی های بصری مانند اشتباهات تایپی یا قالب بندی ضعیف پرداخت. جالب اینجاست که محققان دانشکده عالی اقتصاد دانشگاه تحقیقات ملی روسیه دریافتند: برخورد با کلمات درهم و برهم سرعت خواندن را افزایش می دهد، احتمالاً به این دلیل که ما این فرآیند را آزاردهنده تر می دانیم و می خواهیم به سرعت خواندن را به پایان برسانیم.
به عنوان مثال، اگر از خود می پرسید که آیا باید در حین کار پادکست یا موسیقی گوش دهید، این مطالعه نکات جالبی دارد. این پژوهش به ویژه بررسی کرد که چگونه می توانیم سبک مطالعه خود را برای جبران نویز شنیداری یا بصری تغییر دهیم.
نینا زدوروا (Nina Zdorova) محقق زبانشناسی و همکارانش می نویسند: به طور کلی، مطالعات قبلی تأثیر مضر صداهای شنیداری و بصری بر روان خواندن و درک مطلب را گزارش کردند، اگرچه نتایج آن ها متفاوت بود.
او می افزاید: تاکنون، هیچ یک از مطالعاتی که به بررسی تاثیر نویز پرداخته اند، آن را در چارچوب تئوری های پردازش زبان ارزیابی نکرده اند. یکی از تئوری های پردازش زبانی که مورد بررسی قرار گرفت، مدل کانال پر سر و صدا بود، که معتقد است مغز ما با نگاه کردن به معنای تک تک کلمات بیشتر و به کل جملات کمتر با نویز سروکار دارد. سپس از کمی حدس و گمان هوشمند برای استنباط معنای کلی و روابط بین کلمات استفاده می کنیم.
برای این که ببینند خواندن با توجه به این مدل ها چگونه تحت تأثیر نویز قرار می گیرد، محققان دو آزمایش را انجام دادند: یکی روی نویز شنیداری و دیگری روی نویز بصری که در این تحقیق از دستگاه های ردیابی چشم برای مطالعه روان خواندن و از آزمون های پیگیری برای قضاوت در مورد درک مطلب استفاده شد.
وقتی نوبت به تست نویز شنوایی رسید، صدای پچ پچ پس زمینه باعث شد که افراد قبل از اتمام خواندن، مدت بیشتری را صرف نگاه کردن به بخش کلیدی جملات کنند. این زمان اضافی میتواند نویز را جبران کند، به این معنی که درک جمله تحت تأثیر قرار نمی گیرد.
در تست نویز بصری درک مطلب ثابت باقی ماند در حالیکه سرعت خواندن افزایش یافت. این با توجه به مطالعات قبلی کمی گیج کننده است، ولی محققان فکر می کنند که شرکت کنندگان فقط می خواستند کار را به سرعت به پایان برسانند چراکه با صدای بصری که باعث حواس پرتی می شود، ناراحت می شوند.
محققان می نویسند: در هر دو آزمایش، ما مشاهده کردیم که زمان کل خواندن طولانی تر با افزایش دقت جملات غیرقابل قبول همراه بود. این یافته توسط مدل پردازش به اندازه کافی خوب پیش بینی شده و نشان می دهد که پردازش مبتنی بر معنایی به اندازه کافی خوب سریع تر از پردازش الگوریتمی مبتنی بر نحو است.
محققان در پایان می نویسند: ما نمی توانیم تأیید کنیم که نویز اتکا به معناشناسی را افزایش می دهد. این کانال پر سر و صدا و مدل های پردازش دلیل کافی نیست، بلکه به تحقیقات بیشتر در مورد این موضوع نیاز دارد.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
- 18
- 3
