نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد ضربه روانی در کودکی احتمال تجربه درد مزمن در بزرگسالی را افزایش می دهد. درد مزمن میتواند شامل درد در گردن و کمر بشود.
به گزارش دیجیاتو، ریسک ابتلا به درد مزمن با تجربیات شدید در کودکی افزایش می یابد. این امر اهمیت رسیدگی به ضربه روانی در کودکی را برای کاهش آثار آن روی سلامت در بلندمدت نشان می دهد.
تجربیات کودکی شدید (ACE)، مانند سوءاستفاده فیزیکی، احساسی یا جنسی یا بی توجهی والدین یا سرپرستان، میتواند آسیب مستقیم به کودک یا نوجوان بزند. آسیب های غیرمستقیم نیز وجود دارد؛ از جمله ناآرامی خانگی، مرگ والدین، طلاق یا بیماری یا اعتیاد آن ها.
پژوهش های گذشته آثار منفی تجربیات شدید کودکی را روی سلامت فیزیکی، روانی و رفتاری نشان می دهند. این آثار میتوانند تا بزرگسالی ادامه پیدا کنند. حالا، پژوهش جدید دانشمندان دانشگاه مک گیل کانادا رابطه میان ضربه روانی در کودکی و درد مزمن در بزرگسالی را آشکار کرده است.
اهمیت نگران کننده این یافته ها زمانی مشخص می شود که بدانیم حدود ۱ میلیارد کودک در جهان (نیمی از جمعیت کودکان) هرساله در معرض تجربیات شدید قرار دارند. این میتواند ریسک درد مزمن و معلولیت را در آن ها افزایش دهد.
بیماری های مرتبط با درد مزمن بيش ترین هزینه ها را در بخش درمان به خود اختصاص می دهند. پژوهشگران نشان داده اند تجربیات شدید کودکی می توانند هزینه و زمان درمان این بیماریها را افزایش دهند.
کشف ارتباط بین ضربه روانی و درد مزمن
محققان به مرور سیستماتیک ۸۵ مطالعه در بازه ۷۵ ساله، شامل ۸۲۶٬۴۵۲ بزرگسال پرداختند. آن ها گروه هایی با ریسک بالا، مانند کودکان بی خانمان، را حذف کردند؛ زیرا در این گروه ها افراد اکثراً دچار تجربیات شدید هستند و امکان مقایسه وجود ندارد.
آن ها همچنین افراد با تولد پیش از موعد را نیز حذف کردند، زیرا این امر می تواند بر تجربه درد در بزرگسالی تأثیرگذار باشد. گروه هایی با دلایل مشخص برای درد ــ مانند شکستگی، سوختگی، بیماری یا نوروپاتی ــ نیز حذف شدند.
در مقایسه با آن هایی که هیچ تجربه شدیدی را در کودکی گزارش نداده بودند، احتمال گزارش درد مزمن در آن هایی که در معرض تجربیات شدید مستقیم قرار گرفته بودند، ۴۵ درصد بیشتر بود. از بین تجربیات شدید، سوءاستفاده فیزیکی با درد مزمن و معلولیت ناشی از درد در بزرگسالی ارتباط بیشتری داشت.
بیماری های شایع مرتبط با درد مزمن بیشترین مجموع هزینه ها را در بخش درمان به خود اختصاص می دهند. افراد با تجربیات شدید کودکی بار بیماری مزمن بالاتر و موانع بیشتری برای درمان دارند. این امر زمان و هزینه های درمان را برای آن ها افزایش می دهد.
مکانیسم های ارتباط تجربیات شدید کودکی با درد مزمن عمدتاً ناشناخته هستند؛ ولی پژوهشگران فرضیه هایی دارند.
شواهد تازه نشان می‌دهند که تجربیات شدید باعث تغییر بیان ژن می شوند و به این ترتیب ساختار و عملکرد مغز را تحت تأثیر قرار می دهند. تجربیات شدید می توانند با حساسیت بیشتر به درد در بزرگسالی نیز مرتبط باشند.
بی توجهی والدین در کودکی میتواند باعث کاهش ترشح هورمون کورتیزول در بزرگسالی شود؛ این می تواند درد و علائم احساسی، مانند اضطراب و بیماری افسردگی را افزایش دهد.
پژوهشگران تصمیم دارند در مطالعات بعدی مکانیسم هایی را بررسی کنند که تجربیات شدید کودکی از طریق آن ها سلامت را در بزرگ سالی تحت تأثیر قرار می دهند. فهم بهتر این رابطه میتواند به طراحی استراتژی هایی برای کاهش آثار منفی شود.
- 17
- 3
