به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، اکنون یک گروه از دانشمندان "دانشگاه کینگز لندن" بامطالعات فرا تحلیلی که انجام داده‌اند، دریافتند افرادی که مبتلا به اختلالات خود ایمنی هستند، بیشتر در معرض اختلالات روانپریشی قرار دارند.
بیماری خودایمنی هنگامی رخ می‌دهد که دستگاه ایمنی بدن به اشتباه حمله به خود بدن را آغاز می‌کند. بیماری‌های خودایمنی می‌توانند اندام‌ها و بافت‌هایی از جمله گلبول‌های سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند.
بسیار واضح است که اختلالات روانپزشکی مانند اسکیزوفرنی و روانپریشی بیماری‌هایی نیستند که تنها مغز انسان را تحت تاثیر قرار دهند.
محققان برای این مطالعه بیش از یک میلیون نفر را طی ۳۰ سال مورد بررسی قرار دادند. پس از تجزیه و تحلیل محققان دریافتند که یک ارتباط چشمگیر میان اختلال استرس پس از سانحه و اختلال خودایمنی وجود دارد.
هدف محققان از این تجزیه و تحلیل درک بهتر ارتباط بین اختلالات خودایمنی غیر عصبی از جمله پسوریازیس یا بیماری سلیاک با اختلالات روانپریشی بود.
"الکسیس کالن"(Alexis Cullen) محقق ارشد این مطالعه گفت: مطالعه ما نشان می‌دهد که به طور کلی افراد مبتلا به اختلال خودایمنی تقریبا ۴۰ درصد احتمال ابتلا به اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی را دارند. مطالعات ما نشان داده است که روان پریشی با اختلالات خودایمنی غیرعصبی مرتبط است و این بسیار نتیجه مهمی است.
بیماری‌های اختلال خودایمنی غیر عصبی مانند "کم‌خونی پرنیسیوز"، پمفیگوئید و پسوریازیس از مهمترین عوامل مرتبط با اختلال روان پریشی هستند.
این مطالعه نشان داد دو بیماری اختلال خودایمنی به نام بیماری مفصلی "اسپوندیلیت آنکیلوزان" و "روماتیسم مفصلی" ارتباط قابل توجهی با روان پریشی دارند.
محققان این مطالعه می‌گویند ممکن است عوامل متعددی در ارتباط بین اختلالات خودایمنی و روان پریشی نقش داشته باشند.
کالن افزود: التهاب یکی از کاندیداهای احتمالی است زیرا افراد مبتلا به روان پریشی نسبت به افراد سالم بیشتر دچار التهاب در بدنشان می‌شوند و التهاب یکی از نشانه‌های اصلی اختلالات خودایمنی است. گرچه عوامل دیگری همچون ژن‌های مشترک، اتو آنتی بادی پروتئین‌های مغز را هدف قرار می‌دهند اما عوامل عفونی نیز ممکن است نقشی در ایجاد این بیماری ایفا کنند.
در ادامه کالن خاطرنشان کرد که مطالعه جدید علائم اولیه روان پریشی در بیماران مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی را به صورت خیلی خاص مورد بررسی قرار داده است. او معتقد است دانستن علائم اولیه بیماری بسیار مهم است زیرا با دانستن آنها، بیمار می‌تواند زودتر بهبودی خود را به دست آورد.
این مطالعه در مجله " Biological Psychiatry " منتشر شد.
- 16
- 4
