به گزارش ایسنا، درمان ضایعات استخوان‌های بزرگ یکی از چالش‌های امروز مهندسی بافت است. راه‌کارهای متعددی برای غلبه بر این مشکل آزمایش شده‌اند که در میان آن‌ها ایجاد عروق با هم‌کشتی سلول‌های رگ‌ساز (آنژیوژنیک) و استخوان‌ساز (استئوژنیک) بر روی بستری مهندسی شده راه‌حل مناسبی برای این مسئله به نظر می‌رسد.
به منظور ساختن بستری مناسب برای هم‌کشتی مذکور، دکتر هاشمی نجف آبادی، دکتر باغبان اسلامی نژاد، امین رحمانی و همکارانشان در دانشگاه تربیت مدرس و پژوهشگاه رویان، با روش الکترواسپاینینگ از پلی‌کاپرولاکتون حاوی نانوهایدروکسی آپاتایت با/بدون اکسید روی و پلی‌اتیلن‌اکساید داربست فیبروزی بهینه‌سازی‌شده‌ای تولید کردند.
ویژگی‌های فیزیکی، مکانیکی و شیمیایی این داربست مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Journal of Biomedical Materials Research به چاپ رسیده است، نشان داد، حضور اکسید روی واحد یانگ (Young’s module) شاخصی مکانیکی است که ارتباط میان فشار وارده و میزان کشش را نشان می‌دهد) بستر ساخته شده را از ۵.۵تا ۶.۷ افزایش می‌دهد.
همچنین بررسی‌ها نشان داد حضور اکسید روی در داربست طراحی شده باعث فعالیت بیشتر آنزیم‌های موثر در روند رگ‌زایی و استخوان‌سازی می‌شوند، در شرایطی که سلول‌های اندوتلیال بندناف انسان و سلول‌های استرومایی مغز استخوان با نسبت ۱ به ۵ در بستر کشت داده شده باشند. همچنین حضور اکسید روی رگ‌زایی را در بستر مذکور القا کرده باعث افزایش بیان ژن‌های مربوط به رگ‌زایی می‌شود.
بنا بر اعلام روابط عمومی پژوهشگاه رویان، نتایج این پژوهش نشان داد حضور اکسید روی در داربست‌های مهندسی شده برای درمان ضایعات استخوانی، اثر مثبت قابل توجهی در رگ‌زایی و استخوان‌زایی سلول‌های جای گرفته در داربست دارد.
- 14
- 2
