به گزارش پایگاه اینترنتی نیواطلس، مطالعه اول که توسط محققان کالج «کینگ» لندن انجام شد، بزرگترین مطالعه‌ای است که تا این تاریخ ارتباط میان استرس مادر و تکامل مغز جنین را نشان می‌دهد. محققان در این مطالعه از مغز ۲۵۱ نوزاد که پیش از موعد به دنیا آمده بودند، اسکن مغزی گرفتند و میزان رشد ماده سفید مغز آنها را با نمرات استرس مادر در دوران بارداری که با پر کردن پرسشنامه‌هایی توسط مادر جمع آوری شده بود، مقایسه کردند.
این مطالعه، تغییراتی را در ماده سفید مغز نوزادانی نشان داد که مادران آنها بیشترین میزان استرس را در دوران بارداری و در دوره قبل از تولد نوزاد داشتند.
همچنین این مطالعه نشان داد، نوزادانی که مادرانشان در دوران بارداری و در دوره قبل از تولد استرس داشتند، تکامل مغز آنها در مسیرهای خاص پیش لیمبیک (Frontolimbic) تغییر می‌کند و ماده سفید در منطقه‌ای به نام uncinate fasciculus کاهش می‌یابد. در این مرحله مشخص نیست که تکامل غیر طبیعی uncinate fasciculus چه عواقبی دارد اما ارتباط بالقوه‌ای با اضطراب، آلزایمر، افسردگی و حتی اسکیزوفرنی وجود دارد.
در مطالعه دوم که توسط محققان دانشگاه کلمبیا انجام شد، به طور اختصاصی سعی شده است تا انواع مختلف استرس‌های دوران بارداری را دسته بندی کند و مشخص کند که چگونه آنها می‌توانند بر پیامدهای مختلف تولد تأثیر بگذارند. در این مطالعه ۱۸۷ زن در طول بارداری‌شان با استفاده از پرسشنامه‌ها و ارزیابی‌های فیزیکی مورد مطالعه قرار گرفتند.
این مطالعه نشان داد که سطح بالای استرس روحی و روانی در دوران بارداری بطور چشمگیری احتمال تولد نوزاد دختر را افزایش می‌دهد. به طور کلی، نسبت تولد نوزادان پسر به تولد نوزادان دختران نزدیک ( حدود ۱۰۰ به ۱۰۵ ) است اما این نسبت‌ها در نتیجه فشارهای فیزیکی (۴ به ۹) و روانی (دو به سه) تغییر می‌کند. مطالعه اول در مجله Biological Psychiatry و مطالعه دوم در مجله PNAS منتشر شده است.
- 9
- 3
