انتقاد از ادبیات علم الهدی/غرویان: بسیاری از علما به او و امثال او تذکر داده اند

خود این الفاظ بداخلاقی و خشونت را ترویج می‌کند همچنین طرف مقابل را تحریک می‌کند تا او هم موضع‌گیری کرده و بداخلاقی بیشتر شود. به هر حال روش پیامبر ما اینگونه نبوده است و ائمه ما آن طور که ما در سیره‌شان خوانده‌ایم، امر به معروف و نهی از منکر را همراه با ملاطفت انجام می‌دادند.

خدا رحمت کند آیت‌الله حائری‌شیرازی را، ایشان هم امام جمعه بودند و نهایت لطافت را در امر به معروف و نهی از منکر رعایت و توصیه می‌کردند. اگر کتاب تمثیلات ایشان را بخوانید، می‌بینید که با چه زیبایی جوان‌ها را به سمت دین و دینداری دعوت می‌کردند. باید کلمات و الفاظ ما در دعوت جوانان به حجاب جاذبه داشته باشد نه دافعه. اما به هر حال ایشان یک چنین سبکی را از گذشته داشته‌اند و همچنان دارند و فکر می‌کنند این‌ طور سخنان جذابیت دارد در حالی که به عکس نتیجه می‌دهد. خیلی از مراجع و علما به این سبک از سخن گفتن آن هم در تریبون نماز جمعه که پایگاه اخلاق و تقواست، معترض هستند.

ما به نماز جمعه، نماز عبادی- سیاسی جمعه می‌گوییم و باید مطالبی که در آن مطرح می‌شود، دل‌ها را جذب کند. نکته‌ای که در حجاب به آن کمتر پرداخته می‌شود این است که بسیاری از خانم‌ها می‌گویند حجاب، مصونیت است و حرف درستی هم است؛ فلسفه حجاب مصونیت است. برای اینکه ما از دزدی و سرقت در امان باشیم، خودمان را می‌پوشانیم. باید آقایان علما و مبلغین درباره این موضوع که این مصونیت در برابر چیست، بحث کنند.

این مصونیت در برابر سوءاستفاده و دزدی و سرقت از طریق چشم، التذازات جنس مخالف است. خب حالا باید پرسید که ما چقدر در جامعه کار می‌کنیم که مردان ما اهل چشم‌چرانی نباشند و اهل التذازات خلاف اخلاق و شرع نباشند. حرف بنده این است که ما برای مساله حجاب و عفاف باید در جامعه بیشتر در این جهت کار کنیم که فضای جامعه ما، فضایی نباشد که مردان جامعه ما همه دزد پرورش پیدا کنند؛ همه اهل چشم‌چرانی، بداخلاقی، نگاه سوء به زنان جامعه. ما در این جهت چقدر کار کرده‌ایم؟