چرا انگلیس برای مشارکت نظامی با آمریکا علیه ایران اعلام آمادگی کرد؟

قاسم محبعلی، مدیرکل پیشین بخش خاورمیانه وزارت خارجه در گفت و گو با انتخاب، درباره اعلام همراهی جرمی هانت، وزیر خارجه انگلیس با آمریکا و حتی بررسی مشارکت در پیشنهاد احتمالی حمله نظامی به ایران گفت: انگلیس بعد از جنگ جهانی دوم تا کنون همواره در کنار آمریکا قرار داشته تا جایی که این همراهی با آمریکا را در زمره سیاست های ثابت امنیت ملی خود تعریف کرده است.

او ادامه داد: اکنون دولت محافظه کار بر سر کار است و با کنار رفتن خانم ترزا می، هر دو کاندیدای جانشینی ایشان (جرمی هانت، وزیر خارجه فعلی و بوریس جانسون، وزیر خارجه سابق) از دشمنان پیوستن انگلیس به اتحادیه اروپا و از موافقان جدی خروج از اتحادیه و نزدیکی به آمریکا هستند؛ بنابراین خیلی غیرطبیعی به نظر نمی‌رسد که انگلیس سیاست متفاوتی با اتحادیه اروپا داشته باشد و قابل پیش بینی بود که در هر حادثه ای و هر مسئله‌ای انگلیس در کنار آمریکا قرار بگیرد.

او گفت: همراهی انگلیس با آمریکا به برنامه حمله نظامی این کشور مشروعیت نمی دهد اما موضع ترامپ را تقویت می کند و چون انگلیس نفوذ زیادی در میان کشورهای خلیج فارس مانند عمان، عربستان، امارات، کویت، بحرین و اردن دارد، می تواند ائتلافی از این کشورها علیه ایران تشکیل دهد.

او درباره جایگاه فعلی انگلیس در نظام بین الملل نیز گفت: انگلیس یک کشور تاریخی است ولی اکنون از نظر قدرت اقتصادی و قدرت نظامی کشور قابل توجهی در نظام بین الملل نیست؛ اگرچه که هسته ای و عضو شورای امنیت است و همچنان نقش ویژه ای در روابط بین الملل دارد؛ ولی واقعیت آن است که اکنون انگلیس را باید یک قدرت منطقه ای تعریف کرد نه یک قدرت بین المللی که تاثیرات زیادی دارد.

محبعلی ادامه داد: انگلیس وقتی کنار آمریکا قرار می گیرد، نقش پیدا می کند و به تنهایی و مستقلا نقش چندانی در محاسبات بین المللی ندارد. روند اقتصادی هم نشان می دهد که انگلیس در اینده در زمره کشورهای صاحب اقتصاد موثر در جوامع بین المللی نیست و به رده های پایین تر از ده کشور اول خواهد رفت اما انگلیس حضورش را در چسبیدن به قدرت بزرگتری مانند آمریکا تعریف کرده و اینگونه نقش پیدا می کند.

محبعلی همچنین درباره تحریم های جدید آمریکا علیه ایران نیز گفت: تحول جدید از دو جهت است؛ یکی این که علاوه بر تحریم های اقتصادی که جنبه اقتصادی دارد، اکنون وارد فاز جدید تحریم‌های سیاسی نیز شده اند. یعنی قبلا تحریم های اقتصادی و نظامی به بهانه اینکه به بخش های نظامی و هسته ای ایران کمک می کند در دستور قرار داشت اما اکنون وارد تحریم های سیاسی شده اند و مقامات ایران را مورد تحریم قرار می دهند. مسئله دوم این که اگر وزیر خارجه ایران را تحریم کنند، این اولین بار است که یک وزیر خارجه تحریم می شود و یک بحث غیر طبیعی است و راه دپلماسی و سیاست خارجی ایران را با دشواری مواجه می کند.