روزنامه هم میهن نوشت: فرض کنیم که سه نفر شامل وزیر اقتصاد و رئیس بانک مرکزی و رئیس سازمان برنامه و بودجه گروهی تشکیل دهند و به نام دفاع از مردم علیه وضعیت تورم و عوامل ایجادکننده آن اعتراض کنند. آیا خندهدار نخواهد بود؟ قطعاً کسی نمیپذیرد.
اگر روزی برسد که تشکیل چنین جمعی و با این هدف قابل تصور و پذیرفتنی هم باشد، اعتراض نمایندگان مجلس و رئیس آن علیه تورم، قطعاً غیرقابل پذیرش است.
البته نمایندگان منتقدان اکثریت مجلس، شاید بتوانند معترض باشند ولی نه به دولت بلکه به مجلس. اینکه آقای رئیس مجلس توصیه به تغییرات در دولت میکند و اگر نشد استیضاح را روی میز میگذارد، نشان میدهد که هیچ شناختی از وضعیت کشور و ریشه بحران تورمی ندارند.
البته ما به دولت مورد حمایت خود انتقاد میکنیم ولی این فرق میکند با آنچه که مجلس ادعا میکند. تورم بدون تردید ناشی از ناترازی بودجه دولت است. در واقع بودجه طبق یک منطق روشن باید توازن داشته باشد. هر چه هزینه هست همانقدر هم باید درآمد باشد.
ولی مجلس هنگام تصویب بودجه بهصورت صوری و غیرواقعی درآمدها را بالا میبرد تا با هزینههای مورد نظر خودشان متوازن شود؛ این توازن روی کاغذ است و امکان تحقق آن در عمل نیست. برای فهم ماجرا میتوان به برنامه پنجم و بند سالانه آن درباره وزارت بهداشت و درمان مراجعه کرد.
در ماده ۷۲ آمده است که: «به منظور تبدیل جمهوری اسلامی ایران به قطب تامین سلامت منطقه جنوب غرب آسیا، دستیابی به صادرات سالانه بیش از یک میلیارد یورو دارو و ایمنساز (واکسن) و بیش از یک میلیارد یورو تجهیزات پزشکی، افزایش درآمد سالانه کشور از گردشگری سلامت به شش میلیارد یورو و افزایش درآمد سالانه حاصل از جذب دانشجویان خارجی در رشتههای علوم پزشکی به بیش از هفتصد میلیون یورو،...» تقریباً ردیفهای درآمدی بودجه سالانه مجلس کمابیش مشابه همین ماده است که گویی عدهای در خیالات و خواب چنین مادهای را نوشتهاند.
آیا مثلاً نمایندگان نمیدانند که وضع دارو و دستمزدها و صنایع پزشکی و وضع دانشگاهها و جذب دانشجوی پزشکی چگونه است که چنین ارقام کهکشانی را برای درآمدهای این وزارتخانه نوشتهاند؟ نمایندگان در بهترین حالت میتوانند دولت را نسبت به کوتاهی در انجام وظایفش در اجرای قانون مورد سوال قرار دهند؛ البته بهشرطی که قانون قابلیت اجرا شدن داشته باشد.
تازه نمایندگان مجلس، اضافه بر قانوننویسی در عزل و نصبها و امور اجرایی هم به وفور دخالت میکنند. از این منظر دولت به مراتب بیش از مجلس حق اعتراض نسبت به تورم دارد. نمایندگان هم میخواهند قوانین تورمزا را تصویب کنند، و هم در امور اجرایی و انتصابات دخالت گسترده کنند و هم هنگام تورم فریادِ کی بود کی بود را سر دهند و وکیلالرعایا شوند و در کسوت غمخواری مردم درآیند. نمیشود آقاجان! این شدنی نیست.
زمان تن دادن جامعه به شکاف قدرت و مسئولیت پایان یافته است. این که قدرت داشته باشید، هم قدرت قانونگذاری و هم قدرت نظارت و حتی قدرت غیرقانونی ورود به انتصابات و سیاستها و در عین حال همه اینها را نادیده گرفته و یکباره مسئولیتهای خود را فراموش نموده و دیگران را مسئول خطاب کنید پذیرفتنی نیست.
مجلس و آقای رئیس آن باید بگویند اداره کشور بر اساس قانون است یا اراده؟ اگر اراده حاکم است پس مجلس چهکاره است؟ اگر قانون حاکم است پس نقش و مسئولیت مجلس در این حاکمیت چیست؟
گمان نکنید کسی میپذیرد که شما خرجتان را از سفره سیاسی موجود در کشور که پهن کردهاید جدا کنید. چهار سال پیش وضعیت امروز ایران در صورت عدم حل مسئله تحریم و از سوی کارشناسان برنامه و بودجه بهطور دقیق پیشبینی شده بود. وقت خود را تلف نکنید. دو سال آینده هم پیشبینی شده است.
هشدار روزنامه اطلاعات به مجلس: در برخورد با دولت سیاسی کاری نکنید
روزنامه اطلاعات نوشت: همه از مشکلات و مصایب اقتصادی در کشور باخبریم. تورم و کاهش شدید ارزش پول ملی، قیمت کالاهای ضروری را چند برابر کرده و طلا و دلار به مثابه مقیاس و سنجه اقتصاد شکننده کنونی، به رقم ها و رکوردهای بی سابقه رسیده است.
تحریم و درگیری کشور با خشکسالی، از یک طرف و مدیریت ضعیف و یورش کاسبان تحریم و ویژه خواران از طرف دیگر، دولت و مردم را تضعیف نموده و در تنگنا قرار داده است. با این همه، شرایط حساس کشور و تحریم ظالمانهای که تحت عنوان مکانیسم ماشه از سوی غرب علیه کشورمان تصویب و تحمیل شده، شرایط سختی را برای دولت مسعود پزشکیان به وجود آورده و دست دولتیان را در بسیاری از عرصههای اقتصادی بسته تر ساخته است.
به همین دلایل هر فشاری به دولت، خاصه از طرف نمایندگان محترم مجلس، باید تنها و تنها بر مبنای یک الزام بسیار حساس باشد و استدلال قدرتمندی بیابد که نتوان بدان پاسخ داد.
شاید رئیس بانک مرکزی که وعدههای بسیار درباره کنترل بازار و نرخ ارز داده و هیچکدام عملی نشده را بتوان به پرسش گرفت یا عملکرد برخی وزیران را به دلیل عدم تحقق برخی مواعید و برنامههای اعلام شده که اجرای آنها با دشواری و مانع خاصی در کشور روبرو نبوده، زیر سؤال برد! اما استیضاح برخی دیگر از وزرا، نظیر وزیر کار، چه وجهی دارد؟
به پرسش گرفتن وزیر تازهکار اقتصاد و اساسا کشاندن تیم دولت به بهارستان با هدف استیضاح و برکناری در شرایط حاد و بی سابقه کنونی، با چه هدف و استدلالی صورت می گیرد؟ درحالی که مشکلات را میشود به قول حافظ از دانشمند و میر مجلس هم بازپرسید و رفع ابهام کرد!
نمایندگان مجلس نمیتوانند چشم بر بن بست ها و گرفتاریها و کمبودهایی که دولت را در بر گرفته ببندند و ناترازی های انرژی و بودجه و دیگر مشکلات را نادیده بگیرند. فراموش نکنیم که این دولت، میراثبرِ چه مصایب بزرگی بوده و هست.
آوار جنگ و میراث تحریمهای مضاعف بر دوش دولت پزشکیان قرار گرفته است. امروز دولت و مجلس در مشکلات و مدیریت کشور باهم سهیم و جدایی ناپذیرند.
بطور مثال، احمد میدری وزیر کار خود از آشناترین صاحب نظران با مشکلات طبقه کارگر و بازنشستگان و مستمری بگیران است. این درحالی است که در گذشته، برخی وزرا مطالعات و سوابق و تجاربی در این عرصه نداشتند، تعامل با کارفرمایان و نمایندگان اصناف و طبقات کارگر و حقوق بگیر را به هیچ شکلی به رسمیت نمی شناختند و اساسا با ظرایف آن آشنا هم نبودند. استیضاح چنین افرادی هم تضعیف دولت در شرایط حساس و بحرانی است، و هم به بریدن نخ های اتصال و تعامل میان جامعه و دولت منجر خواهد شد. نمایندگان محترم بر اساس منافع ملی، می باید بدون حاشیه و تهدید، نظرات و پیشنهادات و انتقادات خود را به وزیران منتقل کنند و راهکاری برای بهبود سازوکارهای موجود برای حل مشکلات ارائه نمایند.
شکست دولت پزشکیان، شکست کل نظام در مدیریت بحران است و این واقعیت را رهبری، هم در اوان کار دولت و هم بعدها، به تصریح و تلویح بیان کردهاند. روشن است که این سخن به معنای چشم پوشی از نقایص و اشکالات دولت و وزرا نیست، اما دربردارنده این واقعیت است که سرنوشت ملت و کشور و دولت و نظام چنان درهم تنیده است که هر گام اشتباه یا هر تصمیم نابجایی به تمام شئون و بنیانها و ارکان کشور لطمه خواهد زد.
مجلس، باید قانونگذار امین و حافظ منافع ملی باشد و از سیاسی کاری و بده بستان در عرصههای دیگر با وسواس اجتناب کند. اکنون، منافع ملی و مصلحت کشور در تشریک مساعی به دولت و عدم تحمیل فشارها به وزرای کلیدی و کل دستگاه دیوانسالاری و زیرمجموعه آن است. در این موضوع هیچ کدام از نمایندگان تردید نکنند و به دلالت رهبری و شرایط خاص و بسیار حساس کشور توجه نمایند.
اکنون وقت دعواهای بیهوده و صرف انرژیهای بیدلیل نیست. همه باید کمک کنیم و دولت را یاری دهیم تا کشور را از بحران نجات دهد وگرنه، فردا معلوم نیست دیگران و تاریخ درباره ما چگونه قضاوت و داوری کنند، همانطور که امروز هم داوری میکنند.
آقای قالیباف! نقش خود شما و مجلس در افزایش تورم چقدر است؟
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: رئیس مجلس به دولت هشدار داد اگر با اصلاحات ضروری و ترمیم کابینه، ارز، ارزان و معیشت آسان نشود، وزرا استیضاح میشوند.
قالیباف گفته اولویت با ترمیم کابینه است ولی اگر اصلاحات ضروری صورت نگیرد در این صورت نمایندگان ناگزیر از آغاز فرآیند استیضاح خواهند شد.
کاربران فضای مجازی در واکنش به تهدید قالیباف میگویند کمتر کسی تردید دارد که وضعیت کنونی اقتصادی قابل دفاع نیست ولی مردم کوچه و بازار هم میدانند آن تدبیر، نه ترمیم است نه استیضاح! آنان از رئیس مجلس پرسیدند: نقش خود مجلس در افزایش تورم چیست؟ این همه احکام تکلیفی که نمایندگان بر بودجه تحمیل میکنند نقشی ندارد؟ آیا راهحل مشکلات، داخلی است یا اینکه ارتباط با دنیا هم تأثیر بسزایی دارد؟
- 17
- 5
