گروهی از ستاره شناسان ادعا می کنند که سیاه چاله ها ممکن است بیش از آنچه تصور می کنیم، به ما نزدیک باشند و دو یا سه نمونه از آنها در فاصله ۱۵۰ سال نوری از ما پنهان شده باشند.
به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، غیرممکن است که بدانیم سیاه چاله ها در کجا کمین کرده اند؛ مگر اینکه آن ها با بلعیدن ستاره های مجاور نور بتابانند. به همین دلیل است که ما تنها ۲۰ نمونه از سیاه چاله ها را در کهکشان راه شیری می شناسیم.
تصور می شد نزدیک ترین سیاه چاله ها حدود ۱۵۶۵ سال نوری از ما فاصله داشته باشد اما دیگر این طور نیست زیرا گروهی از ستاره شناسان معتقدند ممکن است در واقع دو یا سه سیاه چاله در فاصله ۱۵۰ سال نوری از ما و بیش از ۱۰ برابر نزدیک تر از حد تصور باشند.
«استفانو تورنیامنتی» (Stefano Torniamenti) اخترفیزیکدان «دانشگاه پادووا» (UNIPD) در ایتالیا، سرپرستی پژوهشی را بر عهده دارد که گروهی از ستاره های مرئی موسوم به «خوشه قلائص» (Hyades cluster) را در قلب صورت فلکی «گاو» (Taurus) بررسی کرده است. این گروه از ستاره ها که به عنوان یک خوشه باز شناخته میشوند، از نظر سن، محل پیدایش ، ویژگی های شیمیایی و حرکت در فضا یکسان هستند.
دلیل انتخاب کردن قلائص حدود ۶۲۵ میلیون ساله این است که در محیط های متراکمی از خوشه های باز قرار دارد. در چنین محیط هایی، برخوردها و ادغام های بیشتری رخ می دهد و پیش بینی می شود که سیاه چاله ها نیز آنجا باشند.
مشکل این است که سیاه چاله ها هیچ نوری را از خود ساطع نمی کنند؛ مگر اینکه به طور فعال مواد ستاره ای را ببلعند. بنابراین، یافتن آنها دشوار است. به همین دلیل، تورنیامنتی و گروهش تصمیم گرفتند یک رویکرد غیرمستقیم را در پیش بگیرند. آنها با کمک داده های تلسکوپ فضایی «گایا» (Gaia) که در حال حاضر به نقشه برداری از موقعیت و سرعت ستارگان در کهکشان راه شیری می پردازد، حرکت اجرام و ستاره های قلائص را مدلسازی کردند.
پژوهشگران پس از انجام دادن این کار، یک مجموعه شبيه سازي را انجام دادند تا ببینند آیا می توانند چیزی را که گایا به آن نگاه می کند، بازآفرینی کنند. آن ها دریافتند شبیه سازی هایی که با ظاهر قلائص مطابقت دارند، دو یا سه سیاه چاله را شامل می شوند.
تورنیامنتی گفت: شبیه سازی های ما تنها در صورتی می توانند به طور هم زمان با جرم و اندازه قلائص مطابقت داشته باشند که برخی از سیاه چاله ها امروز یا تا همین اواخر در مرکز خوشه وجود داشته باشند.
اگرچه پژوهشگران نتوانستند دقیقا مکان این اجرام مرموز را در این گروه از ستارگان شناسایی کنند ولی گفتند احتمالا سیاه چاله ها یا هنوز در خود خوشه هستند یا کم تر از ۱۵۰ میلیون سال پیش به بیرون پرتاب شده اند. این بدان معناست که آنها اکنون می توانند جایی در حومه قلائص در کمین باشند.
با وجود این که اکنون تصور می شود این خوشه، خانه نزدیک ترین سیاه چاله ها به ما است ولی روی زمین چیزی برای نگرانی نداریم زیرا بیشترین سرعت حرکت کردن هر یک از این سیاه چاله ها، حدود سه کیلومتر بر ثانیه است؛ یعنی سرعتی که حتی اگر آنها در جهت ما حرکت کنند، باز هم زمان بسیار زیادی طول می کشد تا به سیاره ما نزدیک شوند.
با وجود این، امید است که این کشف به پژوهشگران کمک کند تا بفهمند دقیقا چه تعداد سیاه چاله در تاریکی گوشه های کهکشان راه شیری پنهان شده اند و تخمین زده می شود بین ۱۰ میلیون تا یک میلیارد جرم از این دست وجود داشته باشد.
«مارک گیلس» (Mark Gieles) اخترفیزیک دان «دانشگاه بارسلونا» گفت: این مشاهدات به ما کمک می کنند تا بفهمیم حضور سیاه چاله ها چگونه بر تکامل خوشه های ستاره ای تأثیر می گذارد و چگونه خوشه های ستاره ای به نوبه خود در منابع امواج گرانشی مشارکت دارند. همچنین، این نتایج اطلاعاتی را در مورد چگونگی توزیع این اجرام مرموز در سراسر کهکشان به ما می دهند.
این پژوهش در مجله «MNRAS» به چاپ رسید.
- 14
- 5
