به گزارش همشهری آنلاین به نقل از آی اف ال ساینس، اما این سه ستاره، تنها ستارگانی ناپدید شده آسمان شب نبودند. در سال۲۰۱۹، پروژه ای با هدف بررسی ناپدید شدن و ظاهرشدن ستارگان، در طول یک قرن مشاهدات، تلاش کرد فهرستی از تعداد ستاره هایی که در ۷۰سال گذشته از دید ناپدید شده اند، درست کند و حدود ۱۰۰ستاره که بدون توضیح مشخصی ناپدیده شده بودند را پیدا کرد.
پروژه VASCO (واسکو) تصاویر گرفته شده توسط رصدخانه نیروی دریایی آمريکا از سال۱۹۴۹به بعد را با تصاویر بررسی آسمان Pan- STARRS بین سال های ۲۰۱۰و ۲۰۱۴مقایسه کرد. نرم‌افزار مورد استفاده این تیم تحقیقاتی حدود ۱۵۰هزار منبع نور بالقوه که در سال های میانی ناپدید شده بودند را بررسی کرد.
با بررسی های متوالی آن ها در نهایت حدود ۱۰۰منبع نور را به عنوان کاندید برای بررسی علل ناپدید شدن ناگهانی انتخاب کردند. آنها دریافتند ستارگان امکان دارد مانند Betelgeuse کم نور شوند یا به عنوان یک ابرنواختر منفجر شوند و ساعت ها یا روزها درخششی پس از خود به جا بگذارند، اما معمولاً به سادگی از دید ناپدید نمی شوند.
یک توضیح احتمالی این است که آن ها نتوانستند به ابرنواختر تبدیل شوند، در عوض در یک سیاه چاله فرو رفتند. با این حال، تصور می شود که احتمال این اتفاق یک در ۹۰میلیون است و بسیار نادر است و احتمالاً روشن نمی کند که چرا بسياري از نقاط نوری از بین رفته اند.
مطالعه بعدی توسط تیم تحقیقاتی واسکو، با بررسی نامزدهای ناپدید شده بیشتر، نرخ کشف ابرنواختر ناموفق را کمتر از یک در ۶۰۰میلیون نشان داد. احتمالات دیگر میتواند ناشی از اشتباه عدسی گرانشی رصدخانه باشد، جایی که فضا- زمان توسط اجسام بسیار سنگین منحرف می شود، گاهی اوقات اجسام دوردست را بزرگ می کنند، یا سایر فوران های کوتاه نور مانند انفجارهای پرتو گاما که در بررسی های قدیمی تر ثبت می شوند. اجسام متحرک نزدیکتر، مانند سیارک ها (Asteroid) نیز میتوانند علت این ناپدید شدن باشند.
- 11
- 4
