ماموریت‌های آینده برنامه 'دیسکاوری' ناسا چه خواهند بود؟

به گزارش ایسنا به نقل از گیزمودو، برنامه "دیسکاوری" ناسا نام مجموعه‌ای از برنامه‌های کم هزینه است که تمرکز اصلی آن بر مأموریت‌های علمی و فضایی ایالات متحده آمریکا در راستای کاوش منظومه شمسی است. این برنامه در سال ۱۹۹۲ پایه‌ریزی شد.

برنامه "دیسکاوری" ناسا به دانشمندان این فرصت را می‌دهد تا به تصورات خود جامه عمل بپوشانند و روش‌های جدیدی برای حل معماهای منظومه شمسی پیدا کنند. ماموریت‌هایی که قبلاً در برنامه دیسکاوری انتخاب شده‌اند شامل "تلسکوپ فضایی کپلر "، "مدارگرد شناسایی ماه" و "فضاپیمای رباتیک سطح نشین اینسایت" که هم اکنون در مریخ قرار دارد، است.

در چهار ماموریتی که اخیرا به برنامه دیسکاوی ناسا افزوده شده مقصدهای بررسی سیاره زهره، قمر آیو مشتری و قمر تریتون نپتون خواهند بود.

برنامه ریزان این چهار مأموریت کوتاه اکنون برای بررسی بیشتر مفاهیم خود ۹ ماه فرصت برای مطالعه و بررسی دارند و به آنها سه میلیون دلار داده می‌شود تا بتوانند طرح خود را به صورت عملی اجرا کنند. همه داوطلبان باید مفاهیم خود را نوشته و ایده خود را توسعه داده و در نهایت گزارش رسمی مطالعه خود را به برنامه دیسکاوری ارسال کنند.

در این خبر قصد داریم جزئیات این چهار ماموریت را برایتان توضیح دهیم.

نخستین ماموریت "داوینچی پلاس"(DAVINCI+) نام دارد که مخفف عبارت "تحقیق درباره گازهای نجیب اتمسفر عمیق سیاره زهره، شیمی و تصویربرداری" است. پژوهشگران "مرکز پرواز فضایی گادرد در گرینبلت، مریلند" رهبری این پروژه را بر عهده دارند و هدف اصلی آنها تجزیه و تحلیل فضای آشفته و سمی زهره است. سوالات بسیاری از گذشته تاکنون درباره نحوه شکل‌گیری و تکامل این سیاره و اینکه آیا در گذشته در سطح آن آب مایع قرار داشته یا نه وجود داشته است.

در طول این ماموریت کوتاه مدت، کاوشگر کروی "داوینچی پلاس" از یک چتر نجات استفاده می‌کند تا به آهستگی بر روی سطح سیاره زهره فرود بیاید و طی این مدت اندازه‌گیری‌های مختلفی را انجام خواهد داد. برای مثال این کاوشگر سعی خواهد کرد تا اثر گازهای نجیب مانند زنون که می‌تواند درک آنها از فعالیت‌های هیدرولوژیکی و آتشفشانی سیاره زهره در گذشته را افزایش دهد، کشف کند. این کاوشگر همچنین قابلیت نقشه‌برداری از سطح سیاره زهره را نیز خواهد داشت و می‌تواند انواع مختلفی از سنگ‌های این سیاره را شناسایی کند. ابزارهایی که بر روی کاوشگر "داوینچی پلاس" نصب می‌شوند قادر به محافظت از این کاوشگر در برابر گرما و فشار عظیم این سیاره خواهند بود. این ابزارها شامل یک دوربین است و علامت پلاس در نام این پروژه نیز به دلیل وجود آن است. فعلا مشخص نیست که این کاوشگر تا چه زمانی بر روی سطح سیاره زهره خواهد بود.

دومین ماموریت کاوشگر "آی.وی.او"(IVO) به منظور بررسی قمر "آیو" مشتری خواهد بود. "آیو" نام یکی از قمرهای سیاره مشتری و یکی از اقمار گالیله‌ای است. "آیو" نزدیکترین قمر از اقمار گالیله‌ای مشتری به این سیاره است. آیو سیزدهمین جسم در سامانه خورشیدی بر پایه‌ی جرم و حجم می‌باشد. این قمر از نظر اندازه اندکی بزرگتر از ماه است و با ۴۰۰ آتشفشان فعال، آیو فعال‌ترین جرم از نظر زمین‌شناختی در سامانهٔ خورشیدی است. علت فعالیت آتشفشانی بیش از حد "آیو" انرژی و اثر جزر و مدی مشتری و سایر اقمار گالیله‌ای این سیاره بر این قمر است. این ماه در عین حال بالاترین چگالی را در میان قمرهای سامانه خورشیدی دارد. پژوهشگران دانشگاه "آریزونا" در توسان و آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه "جان هاپکینز" در لورل، مریلند رهبری این پروژه را بر عهده دارند. این ماموریت پنج سال به طول خواهد انجامید و طی این مدت این کاوشگر حدود ۱۰ پرواز نزدیک اطراف این قمر انجام خواهد داد. اگر این کاوشگر کار خود را به خوبی انجام دهد ماموریت او سه سال دیگر نیز تمدید خواهد شد. کاوشگر آی.وی.او بینش جدیدی در مورد گرمایش جزر و مد و نحوه گسترش گرما در هسته سیاره ارائه می‌دهد. این یافته‌ها به دانشمندان کمک می‌کند تا فرآیندهای مشابهی را که در مکان‌های دیگر مانند قمر انسلادوس زحل رخ می‌دهد، درک کنند.

سومین ماموریت فضاپیما "تریدنت"(Trident) نام دارد. طی این ماموریت یک فضاپیما به بررسی قمر تریتون نپتون خواهد پرداخت. تریتون(Triton) بزرگترین ماه طبیعی نپتون است و در ۱۰ اکتبر ۱۸۴۶ توسط ویلیام لاسل کشف شد. این ماه تنها ماه سامانه خورشیدی است که مدارِ مخالف گرد(Retrograde Orbit) دارد. مدار تریتون مخالف مدار سیاره نپتون است. تریتون ۲۷۰۰ کیلومتر قطر دارد و به همین دلیل هفتمین قمر بزرگ منظومه شمسی است. این مأموریت نیز توسط پژوهشگران "موسسه قمری و سیاره در هیوستون" با همکاری پژوهشگران "آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا" در پاسادنا، کالیفرنیا انجام خواهد شد.

آخرین ماموریت نیز "وریتاس"(VERITAS) نام دارد که مخفف عبارت  "قابلیت انتشار زهره، علوم رادیویی، تداخل‌سنجی رادار دهانه ترکیبی، توپوگرافی و طیف سنجی" است. قابلیت انتشار یا گسیلندگی یک ماده به قابلیت انتشار تشعشع توسط سطح آن جسم گفته می‌شود. این قابلیت انتشار تشعشعی یک خاصیت از ماده می‌باشد که بیان‌ کننده نسبت انرژی تشعشع شده توسط ماده مورد نظر به انرژی تشعشع شده توسط یک جسم سیاه در همان درجه حرارت است. تداخل‌سنجی رادار دهانه ترکیبی(Interferometric synthetic aperture radar) که تداخل سنجی رادار روزنه مصنوعی و به اختصار InSAR یا IfSAR نیز نامیده می‌شود، یک روش راداری در علوم ژئودزی و سنجش از دور می‌باشد که با استفاده از تداخل‌سنجی فاز امواج ارسال و دریافت به سطوح، امکان ایجاد مدل سه‌بعدی سطح را فراهم می‌آورد. بنابر گفته‌ها این ماموریت هزینه چندان بالایی ندارد و دو سال به طول خواهد انجامید. طی این ماموریت فضاپیما "تریدنت" یک ماهواره را در مدار اطراف سیاره زهره مستقر می‌کند و این ماهواره می‌تواند تجزیه و تحلیل مفصلی از سطح این سیاره انجام دهد. هدف اصلی این مأموریت که رهبری آن را آزمایشگاه پیشرانش ناسا بر عهده دارد، درک تفاوت‌ها و شباهت‌های سیاره زهره در مقایسه با زمین است. فضاپیمای مذکور مجهز به چند حسگر است که توسط آنها می‌تواند نقشه توپوگرافی سه بعدی از سیاره زهره را ایجاد کند و فعالیت تکتونیکی و آتشفشانی این سیاره را نیز مورد بررسی قرار دهد. علاوه بر موارد مذکور همچنین می‌تواند دمای سیاره را اندازه بگیرد و میدان گرانشی آن را مورد بررسی قرار دهد. در آخر باید اشاره کنیم ناسا تنها یک یا دو مورد از ماموریت‌های ذکر شده را به عنوان ماموریت رسمی در سال ۲۰۲۱ انتخاب خواهد کرد.