پژوهشگران اخیرا اظهار کرده اند برخورد کهکشانی امکان دارد سبب ایجاد منظومه شمسی شده باشد.
به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، نحوه شکل گیری منظومه شمسی (Solar System) قرن هاست همانند یک معما برای دانشمندان بوده است. اینک بنظر میرسد که دانشمندان بالاخره توانسته اند دریابند چه عواملی سبب ظهور منظومه شمسی شده است.
بر اساس یک مطالعه جدید احتمالا پدیده برخورد کهکشانی (galactic collision) سبب وقوع زنجیره ای از وقایع شده ست که گمان میرود این پدیده امکان دارد منجر به تولد منظومه شمسی و زمین شده باشد. کاملا مشخص است که یک کهکشان کوتوله به اسم "کمان" (Sagittarius) بارها و بارها با دیسک کهکشان راه شیری برخورد کرده است برای این که مدارهای آن در اطراف هسته کهکشان به علت نیروهای گرانشی محکم شده است. اینک پژوهشگران با بررسی داده های بدست آمده از تلسکوپ فضایی گایا آژانس فضایی اروپا (ESA) کشف کردند که تأثیر کهکشان کوتوله کمان بر کهکشان راه شیری امکان دارد حتی بیشتر از آن چیزی باشد که پیشتر تصور می شد.
به نظر میرسد که موج های حاصل از برخورد، بخش های چشمگیری در شکل گیری ستاره را فعال کرده است که یکی از آن ها بطور کلی با زمان شکل گیری خورشید در حدود ۴.۷ میلیارد سال پیش مطابقت دارد.
"توماس رویز- لارا" (Tomás Ruiz- Lara) محقق اخترفیزیک" مؤسسه اخترنجوم" (IAC) در جزایر قناری اسپانیا، اظهار‌کرد: از مدل های موجود مشخص شده است که کهکشان "کمان" سه بار به کهکشان راه شیری برخود کرده است و نخستین برخورد آن نیز حدود پنج الی شش میلیارد سال پیش و دومی حدود دو میلیارد سال پیش و آخرین برخورد نیز یک میلیارد سال پیش رخ داده است. وقتی داده های گایا در مورد کهکشان راه شیری را مورد بررسی قرار دادیم، سه دوره افزایش شکل گیری ستاره را مشاهده کردیم که نخستین تشکیل ۵.۷ میلیارد سال پیش ، دومی ۱.۹ میلیارد سال قبل و آخرین برخورد نیز یک میلیارد سال قبل رخ داده است و این مربوط به هنگامی است که تصور می کنیم کهکشان کمان از دیسک کهکشانی عبور کرده است.
توماس رویز- لارا اظهار‌کرد: در ابتدا شما یک کهکشان راه شیری را دارید که نسبتاً ساکت است. بعد از یک دوره خشن اولیه شکل گیری ستاره که بخشی از آن توسط یک ادغام قبلی شروع شده است، کهکشان راه شیری به حالت متعادلی رسیده بود که در آن ستارگان در حال شکل گیری مداوم بودند. بطور ناگهانی شما متوجه برخورد کهکشان کمان می شوید که این تعادل را مختل می کند و سبب می شود همه گاز و غبار موجود در کهکشان بزرگ تر مثل موج های روی آب بچرخد. این موج ها سبب افزایش غلظت بیشتر گرد و غبار و گاز در بعضی از مناطق کهکشان راه شیری می شوند. چگالی بالای مواد در آن مناطق باعث شکل گیری ستاره های جدید می شوند.
"کارم گالارت" (Carme Gallart) نویسنده مقاله از مؤسسه اخترنجوم اظهار‌کرد: بنظر میرسد که نه تنها کهکشان کمان ساختار کهکشان راه شیری را شکل داده بلکه بر پويايي نحوه حرکت ستارگان در کهکشان راه شیری نیز تأثیر گذاشته و منجر به تشکیل آن شده است.
دانشمندان در اوایل دهه ۱۹۹۰ توسط داده های مربوط به ماموریت ماهواره "هیپارکوس" (Hipparcos) آژانس فضایی اروپا (ESA) بعضی از زمان های تشکیل ستاره در کهکشان راه شیری را متوجه شده بودند ولی این نخستین باری است که آن ها تاریخچه دقیق شکل گیری ستارگان کهکشان راه شیری را متوجه می شوند. این موضوعات بیانگر قدرت علمی تلسکوپ فضایی "گایا" است. ماهواره "هیپارکوس" ماهواره ای بود که در هشتم اوت ۱۹۸۹ توسط سازمان فضایی اروپا با استفاده از موشک آریان ۴ به فضا پرتاب شد. وزن آن در هنگام پرتاب حدود ۵۰۰ کیلوگرم و مدار ابتدایی آن مدار زمین ثابت بود، ولی به دلیل مشکلی در پرتاب گر در مدار بسیار بیضوی مورد استفاده قرار گرفت. مأموریت اصلی این ماهواره اندازه‌گیری محل قرارگیری ستارگان بود. آزمایش تیکو یکی دیگر از مأموریت های این ماهوراه بود که در آن تصاویر دو رنگ نورسنجی از حدود ۴۰۰ هزار ستاره با دقت بالا تهیه شد. این ماهواره همینطور فاصلهٔ ستارگانی را که احتمالاً می توانستند دارای سیاره باشند را اندازه‌گیری کرد. بررسی تغییر شکل کهکشان راه شیری یکی دیگر از دستاوردهای این ماموریت بود.
- 9
- 4
