به گزارش اعتمادآنلاین به نقل از الجزیره، حداقل ۵ مورد از ۱۷ مورد ثبت شده توسط «آشپزخانه بدون نام»، زنان آسیب‌پذیری بودند که سعی داشتند به مکان امنی در اتحادیه اروپا برسند. داوطلبان گفتند که این زنان به‌طور وحشیانه‌ای مورد تعرض مقامات قرار گرفتند.
مروا از افغانستان به داوطلبان گفته که پلیس در مرز اسلوونی گروهی که با آنها سفر می‌کرده را متوقف می‌کند. او ادامه داد که مأموران به زنان این گروه دستور دادند تا نقاب‌های خود را بردارند. هنگامی‌که او از انجام این کار اجتناب و شروع به گریه کردن کرد. یک پلیس او را به زمین انداخت و لباس‌هایش را به‌زور درآورد. پلیس به او گفت: «اینجا افغانستان نیست، اسلوونی است. اسلامی هم وجود ندارد.»
فاطمه از ایران هم تجربه‌ای مشابه در کرواسی داشته است. شوهر و دخترش توسط پلیس مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند. اسلحه را به سمت او نشانه گرفتند و از او خواستند به بوسنی برگردد. او گفت که تا حد مرگ ترسیده بودم و فکر می‌کردم آنها من و خانواده‌ام را می‌کشند.
چندین قربانی گفتند که افسران پلیس بدن آنها را لمس و به آنها تعرض کردند. آنها همچنین اظهار کردند که این کار جلوی چشمان همسر و فرزندانشان انجام شده است و همه متجاوزین یونیفرم به تن داشتند.
خشونت و تعرض پلیس در مرزهای اروپا چیز جدیدی نیست. افسران پلیس مجارستانی، رومانیایی، بلغاری و یونانی مدت‌هاست برای امن نگه داشتن مرزهای امنیتی متوسل به خشونت شده‌اند. پلیس کرواسی هم سال گذشته به این خشونت‌ها پیوست و اکنون به افرادی که در نزدیکی مرزها حرکت می‌کنند تعرض می‌کنند.
طبق معمول، زنان بیشتر تحت تأثیر این خشونت‌ها قرار می‌گیرند. این زنان نه‌تنها جای امنی در اروپا پیدا نمی‌کنند، بلکه مورد خشونت جنسی هم قرار می‌گیرند. هیچ‌کس در بروکسل یا دیگر کشورهای اروپا این افسران را به خاطر رفتاری که با زنان داشتند مجازات یا حتی محکوم نکرده است. حتی کشورهایی که توسط یک زن یا جناح چپ اداره می‌شوند.
جنبش #METOO در دو سال گذشته جهان را به گفت‌وگو درباره آزارواذیت جنسی تشویق کرد و مردانی که از قدرت خود برای سوءاستفاده از زنان استفاده می‌کنند، محکوم کرد. بااین‌حال، سوءاستفاده از زنان به‌علاوه مردان و کودکان توسط افسران مرزی اروپا هرگز در این گفت‌وگو گنجانده نشد. رسانه‌های اروپایی هم با نشنیدن صدای این قربانیان به این مشکل دامن زدند.
در شب سال نو ۲۰۱۵، بسیاری از زنان محلی در شهر کلن در آلمان گزارش دادند که مورد حمله و آزار جنسی قرار گرفتند و مقامات اعلام کرد که بیشتر متهمان مردان مهاجر آفریقایی بودند. رسانه‌ها خیلی سریع به این موضوع واکنش نشان دادند و خواستار حمایت فوری از زنان اروپایی در برابر مردان مسلمان مهاجر شدند. مقامات هم به‌سرعت وارد عمل شدند. اکنون که زنان مهاجر قربانی می‌شوند رسانه‌ها سکوت کردند.
خشونت در مرزهای اروپا پیامی است برای همه مهاجران و همه کسانی که شهروند اروپا نیستند. اروپا به آنها خوش‌آمد نمی‌گوید، حتی زمانی که از جنگ، آزارواذیت، رژیم‌های اقتدارگرا، فقر و تغییرات اقلیمی گریزان هستند. اینکه اروپا مسئول بسیاری از بیماری‌هایی است که این افراد را مجبور به ترک خانه‌هایشان می‌کند اهمیت ندارد.
لیبرال‌ها در اتحادیه اروپا به رفتاری که در قبال مهاجران دارند می‌بالند و از نقض حقوق بشر در مرزهای خود آگاه نیستند. آنها ایالات‌متحده را محکوم به جدا کردن کودکان مهاجر از خانواده‌هایشان در مرز آمریکا می‌کنند، در حالی که حرفی از سوءاستفاده از مهاجران در مرزهای اروپا نمی‌زنند.
آیا اتفاقی که در آمریکا می‌افتد از آنچه در اروپا رخ می‌دهد، تلخ‌تر است؟ حقوق بشر در اروپای «لیبرال» و «پیشرفته» نقض می‌شود. کودکان اغلب اوقات تنها و بی‌پناه می‌مانند و از حق تحصیل و آینده روشن محروم می‌شوند. بلایی که پلیس مرزی اروپا سر زنان، کودکان و مردان آسیب‌پذیر می‌آورد جرم است و نباید بدون مجازات باقی بماند.
اگر اروپا وارد عمل نشود و فکری برای این موضوع نکند، اروپا به‌زودی به جایی تبدیل می‌شود که خشونت در آن قابل‌قبول است. این مسئله چندین بار پیش از این در طول تاریخ اتفاق افتاده و بشریت به‌شدت عواقب آن را متحمل شده است. اروپا باید از اشتباهاتش درس بگیرد و در راه درست حرکت کند.
آتنا شهبازی
- 17
- 5
