به گزارش فوتبال ۳۶۰، امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی ایران، بیش از هر زمان دیگری احساس خطر کرده است؛ او به نقطه‌ای رسیده که می‌داند دیگر با تکیه بر آمارهای گمراه‌کننده که بیشتر شبیه به توجیهی برای ناکامی است، نمی‌تواند منتقدانش را راضی نگه دارد. در واقع، امیر بیش از هر زمان دیگری از این ۳ سال که بر مسند قدرت فنی در تیم ملی نشسته، مخالف پیدا کرده؛ کار به جایی رسیده که هر روز دایره رسانه‌هایی که حامی‌اش بودند، تنگ‌تر می‌شود. به عبارت دقیق‌تر، او پی برده بعد از فیفادی آبان و ۲ بازی بحث‌برانگیز دیگر، خطر برکناری از تیم ملی تهدیدش می‌کند؛ به ویژه آنکه دیگر توانی برای راضی نگه داشتن افکار عمومی هم ندارد. از این رو، امیر در اقدامی متفاوت‌تر، حربه جدیدی در دستور کار گنجانده، به این امید که تضمینی برای بقایش روی صندلی نیمکت سرمربیگری تیم ملی در جام جهانی باشد: وعده دادن!
اعتراف اجباری و دیرهنگام
قلعه‌نویی و مجموعه تیم ملی ایران روزهای سختی را سپری می‌کنند. دلیلش این است که به وضوح پی برده‌اند حمایت مردمی را ندارند. آن‌ها که تا پیش از این در تلاش بودند منتقدان را افرادی دارای «حب‌وبغض» و «غرض‌ورزی‌های شخصی» خطاب کنند، به یکباره دافعه باورنکردنی شکل دادند: به طوری که شکاف ایجاد شده با هواداران را گسترش داده و ته‌مانده‌های امیدی که به فردای این تیم بود را هم به حراح گذاشتند. در چنین گیروداری، اظهارات همین مجموعه، در کنار تعدادی از بازیکنان تیم ملی خطاب به مردم، که بیش از گذشته رنگ‌وبوی توهین داشت، هم مزید بر علت شد تا کار به ورود احتمالی «بالایی»ها کشیده شود؛ همان‌هایی که پیش از این با پاداش‌های ریزودرشت همه‌جوره بال و پر این مجموعه را گرفته بودند، به قدری فضا را مخرب دیده که وارد گود شده و خواسته‌اند تا جلوی افراط این افراد در مواجهه با انتقادات مردمی گرفته شود.
البته که این موضوع در حد گمانه‌زنی است؛ اما اینکه یکباره مهدی تاج که بعد از ۳ سال رفتار مشخص، به یکباره علیه سرمربی و تعدادی از بازیکنان تیم ملی جبهه می‌گیرد، نمی‌تواند چندان بی‌ارتباط با توصیه «بالایی»ها هم باشد. هرچه که باشد اما قلعه‌نویی این روزها که به نظر خیلی دیر می‌آید، اعتراف کرده تیمش «کلی ایراد دارد»؛ عبارتی که پیش از این بارها از سوی منتقدان تیم ملی مطرح شد؛ اما هربار با الفاظی متفاوت به منتقدان تاخته و آن را به خصومت‌های شخصی مرتبط کرده بودند. با این حال، حتی اگر قلعه‌نویی از سر اجبار به ضعف تیم و مجموعه‌اش اعتراف کرده باشد، باز هم بعید است در کلیت داستان، تفاوت زیادی ایجاد شود؛ او به همراه فدراسیون فوتبال، کار سختی برای راضی کردن مردمی دارند که دل خوشی از اظهارات، جبهه‌گیری‌ها و نمایش تیم ملی در زمین ندارند.
وعده برای حضور در آمریکا؟
امیر قلعه‌نویی برای تغییر رفتار، زمان بدی را برگزیده؛ با این حال او برای توجیه نمایش بحث‌برانگیز تیمش، شیوه جدیدی را هم انتخاب کرده و وعده داده کاری می‌کند تا کشور به خاطر نتایج تیم ملی در جام جهانی، یک هفته تعطیل شود! این موضوع وعده‌ای بزرگ و رویایی است؛ ولی ایرادش اینجاست که از طرف مردی عنوان شده که پای وعده و قول‌های قبلی‌اش نمانده.
قلعه‌نویی زمانی که عرصه برایش در جام ملت‌های آسیا تنگ شده و مقابل قطر شکست خورده بود، وعده جوان‌گرایی در تیم ملی را داد. مرور کنفرانس خبری قلعه‌نویی پس از آخرین بازی در جام ملت‌های آسیا، نشان می‌دهد او با وعده جوان‌گرایی در پی حفظ صندلی‌اش بود. با وجود گذشت ماه‌های زیاد، قلعه‌نویی جوان‌گرایی را تغییر داده و از تغییر نسل حرف می‌زند؛ هرچند که هیچ‌کدام از این موارد رخ نداده و بعید است ترکیب اصلی تیم ملی ایران در جام جهانی پیش رو، تفاوت بزرگی با ترکیب تیم ملی ایران در سال‌های گذشته داشته باشد: همان‌قدر پیر و کم‌تغییر.
البته برای وعده‌های محقق‌نشده قلعه‌نویی، می‌توان به هفته نخستی که به عنوان سرمربی تیم ملی معرفی شد، برگشت؛ همان روزهایی که با انتقاد از مربیان خارجی، «قول» داد فوتبالی تماشاگرپسند را به نمایش بگذارد. پرسشی که در این میان مطرح می‌شود این است که به غیر از حلقه نزدیکان قلعه‌نویی، چه کسی از نمایش این روزهای تیم ملی در زمین مسابقه رضایت دارد؟ آیا فوتبال تماشاگرپسندی که قلعه‌نویی وعده‌اش را داد و آن را تبدیل به بهانه‌ای برای حمله به سرمربیان قبلی کرد، همین نمایش امروز تیم است؟
به این ترتیب، به نظر می‌رسد قلعه‌نویی بعد از محقق کردن وعده جوان‌گرایی و فوتبال تماشاگرپسند در تیم ملی، وعده جدیدی در دستور کار گذاشته تا بتواند همچنان برای خودش وقت و زمان بخرد؛ او این بار وعده داده با تیم ملی ایران در جام جهانی کاری کند تا کشور یک هفته تعطیل شود. آیا وعده جدید، دوباره برای مسئولان فدراسیون و تصمیم‌گیر، به قدری شیرین است که امیر را راهی آمریکا کنند؟
- 19
- 6
