این لیگ مزخرف است!

سیدمحمد موسوی و کلی حرف های ناگفته. یکدفعه ترکید و هرچه در سینه داشت بیرون ریخت. بازیکنی که این همه برای تیم ملی تلاش کرده اما در بازی های باشگاهی، از سوی تماشاگرنماها بیشترین توهین ها را می شوند. جالب اینجاست که سید فقط سرش را تکان می دهد و هیچ واکنشی نسبت به آنها نشان نمی دهد: «چه بگویم؟ یک بار و دو بار که نیست. هر چه دل شان می خواهد می گویند. چند ماه بعد هم می آیند و در آزادی تشویق می کنند. جالب است.»

محمد موسوی خودش هم کمی در بازی ها عصبی است. البته این عصبی بودن بیشتر گریبان داوران را می گیرد.

اصلا من حرف نزنم بهتر است. قبل از اینکه لیگ آغاز شود با خودم عهد کردم با کسی کاری نداشته باشم، اما یکسری اتفاق ها آدم را عصبی می کند. هر کسی هرچه دلش می خواهد می گوید. متاسفم که در ورزش ایران فقط شکست ها دیده می شود. یک سوال هایی از ما می پرسند که واقعا نمی دانم این سوالات از کجا می آید؟ خلاصه اینکه فشارهای زیادی را تحمل می کنیم. همه، همه چیز را از دور می بینند.

اوضاع باشگاه تان چطور است؟

در باشگاه هم همین مشکلات را داریم. تا ما را می بینند می گویند تیم شما که تیم ملی است! خب الان من باید چه جوابی بدهم؟ مردم، رسانه ها و همه از ما انتظار دارند، اما ما نباید انتظار داشته باشیم؟ می گویند موسوی عصبانی است، اما چرا عصابنی می شوم؟ ما این همه تلاش می کنیم اما یک سوت اشتباه همه زحمات ما را به باد می دهد. با این فشارها هر چقدر هم که صبور باشی یکجا از کوره در می روی. با این حال این فصل سعی کرده ام آرام تر باشم.

فکر می کنی با این شرایطی که گفتی بتوانی این کار را انجام بدهی؟

دیگر آن موسوی سال های قبل نیستم. سن و سالی از من گذشته است. من سعی می کنم خودم را اصلاح کنم اما یکسری چیزها در این ورزش درست نمی شود. حد ما و حد ورزش ما همین است. توقع دیگری هم نباید داشت. وقتی کاری نکرده ایم، وقتی کلاس حرفه ای، قضاوت جدید، ویدئو چک و... نداریم، نباید هم توقع دیگری داشت.

دل خیلی پری داری.

بی ادب نیستم، اما لیگ ما مزخرف است. کیفیت پایین است و هر روز هم بدتر می شود. همه چیز لوث شده است. یک تیم پول نمی دهد، یکی کنار می کشد، سازمان لیگ نظارتی ندارد و همه چیز به هم ریخته است. فکر می کنم باید برنامه ریزی درست شود. اگر تعداد تیم های لیگی کمتر شود قطعا این اتفاق ها نمی افتد. 

این را قبول داری که در این چند سال بیشتر از آنکه به باشگاه ها توجه شود، تیم ملی در کانون توجهات بوده است؟

شک نداشته باشید. همین الان حواس همه جمع انتخاب سرمربی تیم ملی است. اصلا کسی نمی پرسد لیگ چه شد و چه اتفاق هایی در آن افتاد. اگر لیگ ما پویا نباشد، خب چه اتفاقی می افتد؟ اسپانسرها، تبلیغات و... از والیبال فراری می شوند. امسال پخش تلویزیونی هم داریم و تازه دارد یک خرده شرایط خوب می شود. والیبال ما خوب است و لیگ هم خوب، اما با این شرایط چیزی از آن باقی نمی ماند. همه توان ما صرف تیم ملی شده است.

حالا نظرت درباره انتخاب سرمربی تیم ملی چیست؟

نظر ما چه اهمیتی دارد؟ در کل امیدوارم هر کسی که انتخاب می شود بتواند والیبال را از جایی که الان هستیم تکان بدهد. اگر بخواهیم سال بعد دوباره همین جا باشیم که فایده ای ندارد.

این حرفی که می زنی تا چه اندازه ای به مدیریت، سیستم والیبال ایران و خود بازیکنان بستگی دارد. قبول داری که مربی همه چیز یک تیم نیست؟

من خیلی از چیزها را قبول دارم، اما خیلی اتفاق هایی می افتد که واقعا در هیچ کجای جهان  نمونه اش دیده نمی شود. بعضی جاها فدراسیون مجبور به انجام یکسری کارهاست که اصلا درست نیست. به نظرم ارگانی که زور بیشتری دارد نباید فدراسیون را مجبور به کاری کند.

ورزش روح شادی دارد و برای خالی کردن هیجانات است نه برای انجام یکسری کارها که نمی توانم بگویم، یا نه برای حضور واسطه ها. اگر در این بین حق و حقوق بازیکنان را بعضی تیم ها بدهند، خوب است، ولی متاسفانه این اتفاق هم نمی افتد و بازیکنان این تیم ها پولی هم نمی گیرند.

یک بازیکن والیبال حداکثر ۸ تا ۱۰ سال می تواند بازی کند و پول بگیرد. قرار نیست ۳۰ سال والیبالیست باشد. فکر کنید در این هشت سال به تیمی هم برود که پولی نمی دهد، چه می شود؟ همه زندگی اش به هم میریزد. هزینه یک ورزشکار حرفه ای خیلی بالاتر از یک فرد معمولی است، ولی عدم پرداخت به موقع دستمزد والیبالیست ها مشکلات زیادی را به وجود می آورد. بعضی دوستان من که در تیم هایی هستند که پول نمی دهند، واقعا در تامین هزینه های روزمره شان مانده اند. خیلی از آنها زن، بچه و خانواده دارند و درآمد می خواهند. 

از این اتفاق می ترسی؟

نباید بترسم؟ این شرایط برای من هم وجود دارد. در لیگی که مدام وعده وعید می دهند، ترس هم دارد. اصلا آدم نمی داند طرف حسابش چه کسی است. یکی بگوید صالحین ورامین مال چه کسی است؟ چه کسی پشت آن است و مدیرعاملش کیست؟ هیچ کس نمی داند. تیمی که بیشترین حاشیه و اتفاقات را از نظر تماشاگران و یکسری بازیکنانش داشته. تیم ما می خواهد آنجا برود تهدید می شود که: «اگر بیایید اینجا سرتان را می بریم، بیایید اینجا فلان می کنیم.» نمی دانم چرا یکسری مماشات می شود. می گویند هوادار آن شهر گناه دارد. هوادار گناه دارد، اما بازیکنان واقعا زندگی شان بازی پول می گیرند. 

نظرت درباره استفاده از ویدئو چک در لیگ برتر چیست؟ مثل اینکه فقط یکی دو هفته از آن استفاده شد.

فقط یک هفته. هیچ کسی هم اعتراض نکرد. در مسابقات جهانی با بهترین داوران، هر ست تیم ها به درستی چهار، پنج بار درخواست ویدئو چک می دهند. معلوم است که داور اشتباه می کند. چرا که سرعت در والیبال خیلی بالاست داور با چشم غیرمسلح اشتباه می کند. وقتی داوری با سطح بالای جهانی در هر ست چهار، پنج بار ویدئو چک استفاده می کند، حساب کنید در لیگ ما چه خبر است. بعد می گویند که بازیکن هم حرف نزند. وقتی ویدئو چک در تهران داریم، باید استفاده کنیم دیگر.

من نفهمیدم چرا آن را جمع کردند؟ می گویند به خاطر اینکه یک قطعه اش خراب است. مگر قیمتش چند است؟ ما اصل آن را داریم و یک قطعه اش خراب شد، مصرفی است و باید درست شود. حداقل باید برای پی آف از آن استفاده کنند. خیلی تیم ها متضرر می شوند.

دوست داری بیشتر درباره تیم ملی حرف بزنیم؟

تیم ملی هم در گیر و دار انتخاب سرمربی است. با این حال جای نگرانی نیست. هر چند که مردم ما نتیجه گرا هستند، اما باید گفت اوضاع خوب است. از هواداران می خواهم کمی صبور باشند. فقط وقتی می بریم ما را دوست نداشته باشند و ما را به آسمان نبرند. آن وقت، زمانی که می بازیم... 

به نظرت زمان آن رسیده که تیم ملی پوست اندازی کند؟

بازیکن جوان در تیم ملی زیاد داریم. ما پیر شده ایم، اما خیلی ها هم جوان هستند هم باتجربه. فکر می کنم در چند سال آینده بیش از ۷۰ درصد تیم تغییر کند.