به گزارش ایسنا و به نقل از سایت world of volley، در جریان کنفرانس مطبوعاتی در ۲۰ آوریل ۱۹۹۸ در توکیو، فدراسیون جهانی والیبال قانون جدید را معرفی کرد و آن استفاده از لیبرو بود که از آن می‌توان به انقلابی در بازی والیبال یاد کرد. در حقیقت این یکی از بهترین تصمیماتی است که تا به حال مسئولان فدراسیون جهانی در تاریخ خود گرفته‌اند.
پس از آن تیم‌های ملی در جهان این حق را داشتند تا از لیبرو استفاده کنند. قانون ابتدایی درباره لیبروها به وسیله روبن آکوستا رییس وقت فدراسیون جهانی والیبال اعلام شد. به همین منظور لیستی از اولین لیبروهایی که در تیم‌های ملی خود در آن زمان درخشیدند را در زیر معرفی می‌کنیم:
۱- مارک کورسانو با حضورش به عنوان لیبرو در تیم ملی ایتالیا جا را برای دیگر لیبروها تنگ کرد. تا سال ۱۹۹۸ او به عنوان بازیکن پست دریافت کننده قدرتی بازی می‌کرد اما در مدت کوتاهی پس از این تاریخ کارش به عنوان لیبرو را آغاز کرد. کورسانو بازی در پست جدید قهرمانی جهان که به میزبانی ژاپن در سال ۱۹۹۸ برگزار شد را تجربه کرد و موفق به کسب مدال طلای جهان شد. پس از آن، او ۵ مدال دیگر به همراه تیم ملی ایتالیا که شامل سه عنوان قهرمانی اروپا (۱۹۹۹، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵) و دو مدال طلا در لیگ جهانی (۱۹۹۹ و ۲۰۰۰) است را کسب کرد.
در سطح باشگاهی نیز او ۳۲۰ بازی را در طول ۱۱ سال (۱۹۹۹ – ۲۰۱۰) برای باشگاه خود انجام داد و موفق به کسب یک قهرمانی در لیگ، سه عنوان قهرمانی در جام حذفی و یک قهرمانی در سوپرکاپ ایتالیا شد. در سال ۲۰۰۲ نیز به مدال طلای جام باشگاه‌های اروپا دست یافت. کورسانو در سال ۲۰۱۲ از دنیای والیبال خداحافظی کرد.
۲- مارک کلوک از هلند که سابقه دو بار حضور در المپیک را دارد به راحتی با دریافت‌های شگفت‌انگیزش کابوسی برای مهاجمان سراسر جهان بود. کلوک موفق به کسب افتخار چشمگیری با تیم ملی هلند نشد چرا که دوران طلایی بازی او به عنوان لیبرو با دوران افول نارنجی پوشان همراه شد.
۳- در حالی که سرمربیان تیم‌های ملی در سراسر جهان در سال‌های ابتدایی حضور لیبرو در والیبال از بازیکنان باتجربه و میانسال برای این پست استفاده می‌کردند سرمربی وقت لهستان (ایرنوژماژور) بدون توجه به دیگران بهکرژیستوف ایگنا زاک ۲۰ ساله که پیش از آن به عنوان بازیکن دریافت کننده در تیم ملی زیر ۲۱ سال بازی می‌کرد فرصت بازی داد. ایگنا زاک که امسال بازنشسته شد در سال ۲۰۱۴ با لهستان قهرمان جهان شد.
همچنین او مدال طلای قهرمانی اروپا (۲۰۰۹) و لیگ جهانی (۲۰۱۲) را در کارنامه افتخاراتش دارد. در سطح باشگاهی نیز شش بار قهرمان پلاس لیگا لهستان شده است و نیز یک قهرمانی در جام حذفی و سوپرکاپ لهستان را کسب کرده است.
۴- پابلو میانا که دوبار در المپیک بازی کرد را می‌توان اولین لیبروی تیم ملی آرژانتین دانست. او عناوین و جوایز فردی زیادی را به دلیل عملکرد درخشانش در پست لیبرو از آن خود کرد به طوری که در المپیک ۲۰۰۰ سیدنی و قهرمانی جهان در سال ۲۰۰۲ عنوان بهترین لیبرو را از آن خود کرد.
۵- بیش از ستاره شدن سرجیو سانتوس (سرجینیو) لیبرو نام آشنای برزیلی در سال ۲۰۰۰، باید از گیلمار ناسیمنتو تکچیرا به عنوان اولین لیبروی تیم ملی برزیل یاد کرد. با تغییر قوانین FIVB برای حضور لیبرو در تیم‌ها ناسیمنتو که پیش از آن در پست دریافت کننده بازی می‌کرد از سوی سرمربی وقت برزیل به تیم ملی دعوت شد. برزیلی‌ها به او لقب بچه را داده بودند.
ناسیمنتو پیش از بازی در پست لیبرو افتخارات زیادی را به همراه تیم ملی کشورش کسب کرد که از آن‌ها می‌توان به قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۳، جام بین قاره‌ای در سال ۱۹۹۷ و دو عنون قهرمانی آمریکای جنوبی اشاره کرد. تنها افتخار او با تیم ملی برزیل به عنوان بازیکن پست لیبرو به سال ۱۹۹۹ و در جام بین قاره‌ها برمی‌گردد. او سرانجام در سال ۲۰۱۰ بازنشسته شد.
- 17
- 3
