شبکه‌های اجتماعی و سایر رسانه‌ها طی ٢ روز تبدیل به تریبونی شده بودند تا ورزشکاران و دیگر اقشار مردم از مادران خود برای یک عمر تلاش و مهربانی تشکر کنند. مادرانی که زحمات بسیاری برای فرزاندان خود کشیده‌اند و هر کسی به سهم خود می‌خواهد تا سپاسگزار این محبت باشد اما در این بین مادران ورزشکار بسیاری هستند که با شرایط سخت تمرینی و مسابقاتی مجبور به دوری های طولانی مدتی از فرزندان خود هستند و آنها مشکلات و سختی‌هایی متفاوت با سایر مادران دارند.
مجبور بودم با بچه شیرخوار به تمرین بروم
الهه احمدی بانوی تیرانداز ایران که مدال های آسیایی و جهانی او افتخارات زیادی را برای ورزش ایران به همراه داشت یکی از به یاد ماندنی ترین مادران تاریخ ورزش ایران است که تصاویر او و فرزندش بارها قلب تمام بیننده ها را تکان داده است. او در گفت‌وگویی به مشکلات مادران ورزشکار و سختی‌هایی که آنها متحمل می شوند می پردازد. احمدی ٢ المپیک گذشته را با این چالش رو به رو بوده است و در توضیح آن می گوید:
«بعد از المپیک لندن من برای گذراندن دوران بارداری مدتی را از ورزش دور بودم و طبیعتا با افت رو به رو شدم. برای کسب سهمیه المپیک ریو مجبور به تلاش خیلی بیشتری بودم تا بتوانم هم افت گذشته را جبران کنم و هم در مسابقات موفق باشم. آن روزها مجبور بودم با بچه شیرخوار به تمرین بروم و تلاش زیادی برای حفظ تمرکز لازم داشته باشم. روزهای سخت تری بود که مجبور می شدم از فرزندم جدا شوم و او را پیش همسر و مادرم بگذارم تا به مسابقات بین المللی بروم. خیلی روزهای سختی برای خودم و خانواده ام بود که با کمک همدیگر از آن گذشتیم.»
در المپیک ریو فرزندم ٤ ماهه بود
او در ادامه گفت: «من وقتی برای کسب سهمیه المپیک ریو به مسابقات رفتم فرزندم تنها ٤ ماه داشت و جدایی از او کار آسانی نبود. با این حال خوشبختانه موفق به کسب مدال و گرفتن سهمیه المپیک شدم. در ریو هم تمام تلاشم را کردم و با اختلافی کم از آن مقامی که توقع داشتم جا ماندم اما همین که عنوان گذشته ام را تکرار کردم برای من می توانست امیدبخش باشد».
بارها روی دوش همسرم بوده است
احمدی در مورد لقب «مادرترین ورزشکار تاریخ ایران» می گوید: «بسیاری فقط من مرا می بینند که بالاخره سختی هایی را متحمل می شوم که تحمل آن آسان نیست اما خانواده من برای کمک به شرایط زحمت زیادی می کشند. شاید مادر من بودن خودش یکی از سخت ترین مادری ها باشد تا در تمام این روزهای سخت من را حمایت کند. مادر من زحمت خیلی زیادی برای من و فرزندم همیشه کشید و در سخت ترین روزها اجازه نداد تا مشکلات بیش از اندازه برای ما دغدغه ایجاد کند. همسر من هم همیشه این بار را روی دوش داشته است و خوشبختانه این همکاری و همدلی به ما این اجازه را داد تا در این مسیر سخت همچنان امیدوار باشیم».
نمی‌خواهم ای کاش باقی بماند
با تمام این مشکلات الهه احمدی باز هم برای حضور در المپیک تلاش خواهد کرد ؟ او در پاسخ به این سوال می گوید:«قطعا من تا زمانی که بتوانم رکورد بزنم برای به دست آوردن جسم المپیک که همان مدال است تلاش خواهم کرد. من به روح آن رسیده ام و همچنان تلاش می کنم تا پس از سال ها وقتی به عقب برمی گردم جایی برای ای کاش ها باقی نگذاشته باشم»
پسرم شرایط مرا درک می‌کند
حالا فرزند الهه احمدی پسری ٥ ساله به نام «سید باور» است که دیگر به حرف آمده و دغدغه‌های خود را با مادر در میان می گذارد. احمدی در مورد مکالمات بین خودش و پسرش می‌گوید: «من حالا باید زمان بیشترین را اختصاص دهم به حرف زدن و قانع کردن پسرم برای زمان هایی که پیش او نیستم. بارها نتوانستم به زمان درست تمرینم برسم و یا مسائلی این چنینی داشته ام اما خدا را شکر پسرم به خوبی من را درک می کند و خانواده ام کمک زیادی می کنند تا بتوانیم این راه را ادامه دهیم.»
- 13
- 6
