هیچ رئیسی از کشتی بدون دلخوری نرفته است

مصطفی حسین‌خانی در گفت‌وگو با تسنیم، در مورد انتقاداتی که بعد از مسابقات جهانی  بوداپست از فدراسیون کشتی شد، اظهار داشت: عده‌ای «سر قبری گریه می‌کنند که مرده‌ای در آن نیست»! وضعیت این روزهای کشتی شده شبیه به این مَثَل. یک روزی رسول خادم وارد کشتی شد و همه شروع کردند به تعریف کردن و اینکه «کشتی به دست صاحبش رسید» ما که آن روزها را فراموش نکرده‌ایم، اما بعد از ۶ ماه دوباره شروع کردند به انتقاد کردن از خادم. نه اینکه این شرایط فقط مختص به دوره ریاست رسول خادم باشد، شما کدام رئیس فدراسیونی را سراغ دارید که به‌طرز خوب و مناسبی از کشتی رفته باشد؟ ما خوش‌استقبال و بدبدرقه هستیم.

وی ادامه داد: یک زمان وقتی یکی در خیابان خودرویش دچار مشکل می‌شد، حداقل ۱۰ نفر برای کمک کردن به او اقدام می‌کردند، اما حالا چنین چیزی را کمتر می‌بینیم، می‌خواهم بگویم در جامعه ما خیلی چیزها تغییر کرده است و کشتی هم یکی از آنهاست. وارد هر حوزه‌ای بشوید به‌هرحال فراز و نشیب دارد، یک جا نقطه اوج داری و یک جا هم فرود، اما این‌که بخواهیم همدیگر را به این شیوه و با این هجمه سنگین و بی‌احترامی نقد کنیم، خیلی بد است، این باعث می‌شود که هیچ گاه موفقیت‌های‌مان مستمر نشود و شرایطی که مد نظرمان هست، برای کشتی فراهم نشود.

عضو تیم ملی آزاد در مسابقات جهانی پاریس و بوداپست تصریح کرد: وقتی خودمان به پیشکسوتان‌مان احترام نمی‌گذاریم نمی‌توانیم از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک و دیگر مسئولان توقع داشته باشیم که از کشتی به‌عنوان ورزش اول کشور حمایت کنند. زمانی می‌توانیم از آنها توقع داشته باشیم که لااقل خودمان کشتی را کوچک نکنیم. رسول خادم آدم بزرگی است، جدا از فدراسیون، در شورای شهر تهران نیز حضور داشته و هر جا که بوده فرد مثمرثمری بوده است. او حتی گزینه وزارت ورزش هم بوده که این سِمَت را نپذیرفته است. حالا یک جوری او را متهم می‌کنند که انگار از مریخ آمده است. خادم چه به‌عنوان کشتی‌گیر، چه مربی و چه رئیس فدراسیون بارها پرچم ایران را در مسابقات خارجی به‌اهتزاز درآورده است.

حسین‌خانی تأکید کرد: دلم برای آنهایی می‌سوزد که تازه می‌خواهند کشتی را شروع کنند و باید جدای از راه قهرمانی، مسیر پهلوانی را هم بیاموزند. آنها می‌بینند که ما با پیشکسوتان‌مان چطور رفتار می‌کنیم. آدم این چیزها را می‌بیند که دوست ندارد بچه‌اش مسیری را که رفته، طی کند. انتهای این مسیر سخت و طاقت‌فرسا، جز بدی چیزی نیست. اینها دردآور است. می‌گوییم کشتی ورزش جوانمردی و پهلوانی است و این چیزهایی که امروز می‌بینیم با چیزهایی که در موردش شنیده‌ایم مغایرت دارد. یادتان هست با یزدانی خرم چه برخوردی شد؟ محمدرضا طالقانی که با جیب خودش تیم را به مسابقه می‌فرستاد چگونه از فدراسیون رفت؟ چه‌کسی از کشتی بدون دلخوری رفت؟ به‌هرحال رسول خادم هم می‌رود و یکی جایش را می‌گیرد، اما این جامعه کشتی است که اخلاق خوبی را از خود به‌یادگار نمی‌گذارد.