زهر چشم «تالاخادزه» از رقبا

درخشش وزنه‌برداران نامدار اروپایی در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا، نشان دهنده تحولی در قاره سبز است که مدت‌ها در سایه اسطوره‌های قدرتمند و نام‌آشنای وزنه‌برداری قاره آسیا کمرنگ شده بودند. خصوصا کشورهای صاحب سبک و وزنه‌بردارخیزی مثل گرجستان، ارمنستان، روسیه، بلاروس و... که به واسطه درخشش فوق ‌ستاره‌های نامدارشان همچون لاشا تالاخادزه از گرجستان، سیمون مارتیروسیان و گورمینسیان ارمنستانی و...  تهدیدی جدی برای وزنه‌برداران آسیایی خصوصا ملی‌پوشان عنواندار وزنه‌برداری ایران در اوزان سنگین به شمار می‌روند.

روز پایانی رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا با برگزاری مسابقات اوزان ۱۰۹ و ۱۰۹+ کیلوگرم، جلوه‌ای ویژه به رقابت‌های وزنه‌برداری ۲۰۱۹ اروپا بخشید. درخشش فوق‌ستاره‌های رکوردشکن قاره‌ اروپا همچون لاشا تالاخادزه گرجی و یا سیمون مارتیروسیان ارمنی، باعث شد تا ضمن اینکه سطح کیفی مسابقات قهرمانی قاره اروپا در شهر باتومی گرجستان نسبت به دوره قبلی این مسابقات ارتقای چشمگیری داشته باشد، رکوردشکنی‌های وزنه‌برداران اروپایی برای ملی‌پوشان کشورمان که رقابت‌های آسیایی ۲۰۱۹ چین را پیش رو دارند الگوسازی مناسب و آنالیز خوبی به حساب بیاید. البته این رقابت‌ها به ویژه در سه وزن المپیکی ۹۶، ۱۰۹ و ۱۰۹+ کیلوگرم شرایط بسیار خوبی را برای کادرفنی تیم ملی وزنه‌برداری ایران و نیز ملی‌پوشان عنواندار کشورمان فراهم آورد تا وضعیت رقبای مدال‌دار اروپایی خود را زیر ذره‌بین بگذارند؛ آن‌هم چند روز قبل از رقابت‌های آسیایی ۲۰۱۹ چین که آنجا هم فرصتی است برای محک توان خود و البته ارزیابی رقبای آسیایی.

نکته مهم دیگری که در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا می‌تواند کلاس آموزشی بسیار مفید و موثری برای وزنه‌برداران مدال‌دار کشورمان باشد، حضور فوق‌ستاره‌های شناخته‌شده اروپایی در رقابت‌های قهرمانی اروپا با تمام توان و شرایط استاندارد رکوردی است. اتفاقی که دقیقا برعکس آن مدتی است در تیم ملی وزنه‌برداری کشورمان خصوصا در بین وزنه‌برداران عنواندار و ستاره تیم شایع شده است.

یعنی برخلاف رقبای اروپایی که با تمام توان خود در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا روی تخته رفتند، برخی چهره‌های شاخص وزنه‌برداری ایران یا مصدوم هستند، یا خود را به مصدومیت می‌زنند و یا اینکه با شانه خالی کردن از زیر بار حضور در مسابقات آسیایی ۲۰۱۹ چین و با توسل به بهانه‌های عجیب و غریب قید شرکت در این رویداد معتبر قاره‌ای را می‌زنند. در حالی‌که رقبای اروپایی آنها با قدرت در شهر باتومی گرجستان روی تخته رفتند و با مهار وزنه‌‌های تحسین‌برانگیز بار دیگر رکوردهای دنیا را شکستند و با وضعیت ایده‌آل بدنی خود از حالا برای درخشش در رقابت‌های جهانی ۲۰۱۹ تایلند و پس از آن بازی‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو خط و نشان جدی کشیدند.

رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا خصوصا در روز پایانی و رقابت اوزان ۱۰۹ و ۱۰۹+ کیلوگرم درس‌های زیادی برای وزنه‌برداران ملی‌پوش ما در تیم ملی وزنه‌برداری ایران به همراه داشت. وقتی لاشا تالاخادزه، وزنه‌بردار مطرح گرجستانی که ضمن شکستن تمامی رکوردهای دنیا در دو سه سال گذشته نشان‌های طلایی رنگ جهان و المپیک را نیز در کارنامه دارد، با آمادگی بسیار بالا و انگیزه‌ای ستودنی در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا روی تخته مسابقات حاضر می‌شود و با قدرت تمام به رکوردهای دنیا حمله می‌کند، یا اینکه سیمون مارتیروسیان ارمنی رکورددار حال حاضر دسته ۱۰۹ کیلوگرم جهان مثل تالاخادزه با قدرت در رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی اروپا وزنه‌ می‌زند و با ثبت وزنه‌های خیره کننده همچنان خود را مرد شماره یک وزنه‌برداری جهان در این وزن نشان می‌دهد، قطعا می‌تواند برای وزنه‌برداران مدعی و عنواندار وزنه‌برداری کشورمان کلاس آموزشی خوبی باشد زیرا وزنه‌برداران نامدار اروپایی هر طور شده خودشان را مهیای حضور در رقابت‌های مختلف می‌کنند تا از این طریق شرایط آمادگی‌شان را به رخ رقبا بکشند اما تعدادی از ملی‌پوشان مدعی و مدال‌دار وزنه‌برداری ایران هر کاری از دست‌شان برمی‌آید انجام می‌دهند تا ضمن فرار کردن از تمرینات دسته جمعی اردویی از وزنه زدن در مسابقات بین‌المللی هم شانه خالی کنند.

بعد از آن هم مدعی می‌شوند که فقط خودشان برای شرکت در رقابت‌های جهانی یا المپیک محق و مدعی هستند! این تفاوت ملموس و فرق قابل توجه بین وزنه‌برداران نامدار ایرانی و رقبای اروپایی یا حتی آسیایی ما است. تفاوتی که باعث می‌شود به طور مثال تالاخادزه گرجستانی سال‌ها در وزن خود بدرخشد و تبدیل شود به چهره‌ای بی‌رقیب و یکه‌تاز در دنیای وزنه‌برداری اما وزنه‌برداران شاخص و بااستعداد ما دوران طولانی مدت درخشش را تجربه نکنند.

رقابت‌های وزنه‌برداری قهرمانی آسیا تا چند روز دیگر در کشور چین آغاز می‌شود، رقابتی که برای آسیایی‌های مدعی حکم عبور از یک مسابقه گزینشی المپیک ۲۰۲۰ توکیو را ایفا می‌کند اما در همین رقابت معتبر می‌بینیم که تقریبا اغلب ستاره‌های مدعی وزنه‌برداری ایران برخلاف رقبای نامدار آسیایی و اروپایی خود در این رویداد غیبت دارند و به خاطر مصدومیت یا بهانه‌گیری‌های بی‌پایه و اساس خیال وزنه‌زدن در این جدال قاره‌ای را ندارند! بنابراین باز هم باید منتظر ماند و دید که در مسیر المپیک ۲۰۲۰ آیا ما می‌توانیم با سهمیه بسیار اندکی که در اختیار داریم (۲ سهمیه در بخش مردان) با توجه به قدرتنمایی ستاره‌‌های مدعی در وزنه‌برداری دنیا از اعتبار وزنه‌برداری ایران مثل المپیک ۲۰۱۶ ریو دفاع کنیم یا اینکه در المپیک توکیو با این وضعیت مبهمی که در اوزان سنگین رویت می‌شود خیلی نباید توقع طلایی شدن، خصوصا در اوزانی که شانس مدال‌آوری داریم یعنی دسته‌های وزنی (۹۶، ۱۰۹ و ۱۰۹+ کیلوگرم) را داشته باشیم.

رضا عباسپور