روزنامه فرهیختگان نوشت: سینمای ایران مدتهاست که در سبد اکران خود درگیر دو ژانر «کمدی» و «درامهای خانوادگی» است و برخوردی سطح پایین و بسیار کلیشهای با مفهوم فیلم کمدی و ملودرام دارد. در واقع نسخههایی که فیلمسازان ایرانی برای مخاطبان خود میپیچند، بهدور از بداعت و خلاقیت است و تنها سوژه را در دمدستیترین حالت، مصرف میکند.
همین نکته نیز باعث شده تا شبکه نمایش خانگی و محتواهای موجود در بسترهای آنلاین، از تاکشو گرفته تا استندآپ کمدی، طرفدار بیشتری نسبت به آثار سینمایی داشته باشند و بدون هیچ رقیبی، تختگاز به سمت جلو برانند.
اوضاع در سینمای غرب، شرق و کشورهای دور و اطراف ما هم چندان گلوبلبل نیست، اما آنها با انتخاب مسیری متفاوت، به تنوع بصری - روایی آثارشان فکر میکنند و ذائقه تماشاگر را شرطی بار نمیآورند.
در چنین شرایطی، اصلیترین رقیب ایران در خاورمیانه، یعنی ترکیه، عزم خویش را برای تبدیل شدن به رقیب جدی سینمای هالیوود، بالیوود و صنعت پرقدرت سینمای شرق دور جزم کرده است.
سریالها و فیلمهای سینمایی ترکیهای در ۱۷۰ کشور خواهان دارند و به کار سرگرم کردن ۷۵۰ میلیون بیننده تلویزیونی و سینمایی در سراسر دنیا مشغولند. همین مسئله نیز باعث شده تا استودیوهای بینالمللی در سیاستی دوجانبه و دوطرفه نهتنها خواهان محصولات ترکی باشند، بلکه بخواهند پروژههای خود را در داخل این کشور تعریف کرده و توسعه دهند.
از سوی دیگر، وقتی به بازار سینمای ترکیه در سال ۲۰۲۵ نگاه میاندازیم برایمان بهروشنی مشخص میشود که آنها کجای ماجرا ایستادهاند و ما در چه نقطهای بهسر میبریم. درآمد ترکیه از گیشه سینمای خود در سال ۲۰۲۵ به حدود ۲۵۹ میلیون دلار آمریکا رسید و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۳۰ میلادی رقم ۲۹۵ میلیون دلار را رد کند.
سینمای ترکیه مسئله تنوع ژانری را در درون خود حل کرده و با وجود اقبالی که از طرف مردم این کشور به آثار کمدی وجود دارد، ملودرامها، آثار تاریخی، فیلمهای اکشن، انیمیشنها، فیلمهای عاشقانه و... فروش خوبی را در سال رو به پایان ۲۰۲۵ تجربه کردهاند، بهطوریکه انیمیشن rafadan tayfa: kapadokya با ۸ میلیون دلار فروش داخلی و بیش از ۹ میلیون دلار حسابی کولاک کرد و گیشه ترکیه را با ایستادن در رتبه اول به تسخیر درآورد.
سینما و تلویزیون ترکیه در سال حدود ۶۰ فیلم و سریال تولید میکند که تعداد قابل توجهی از این میزان نهتنها هزینههای تولید را جبران میکنند، بلکه به سود واقعی و خوبی نیز دست مییابند. این درحالی است که تولید فیلم در ایران بیش از ترکیه است و ما با سالنهای نمایش کمتر نسبت به کشور همسایه، در سال تعداد فیلم بیشتری را اکران میکنیم که اکثریت قریب به اتفاق آنها نیمی از هزینههای تولید را هم جبران نمیکنند!
- 16
- 2
