روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: از شب یلدا به این طرف، موج بزرگی از اخبار و شایعات در مورد پرداخت پول‌های هنگفت به میهمانان تلویزیون ایجاد شده است.
راست و دروغش گردن سایت‌هایی که این اخبار را در مقیاس وسیع پوشش می‌دهند، اما گفتند آن شب به حسن ریوندی و علیرضا بیرانوند و مهدی هاشمی‌نسب دستمزدهای چند صد میلیونی تا یک میلیارد تومانی داده‌اند تا ساعتی روی آنتن باشند.
با آغاز مسابقات جام ملت‌های آسیا، این روند تشدید هم شده و از جمله یک برنامه که مشغول دعوت از میهمانان سرشناس در شبکه نسیم است، حسابی سر کیسه را شل کرده.
صحبت از این است که آنها مثلا به علی پروین و یحیی گل‌محمدی مبالغ ۴۰۰ یا ۶۰۰ میلیون تومانی پرداخت کرده‌اند.
از صحت و سقم این اخبار آگاه نیستیم، اما توالی گزارش‌ها و نیز تکذیب نشدن موضوع، نشان می‌دهد احتمالا گمانه‌زنی‌ها بیراه نیست. چه اینکه تلویزیون پیش از این هم رسم داشته به میهمانانش سکه و پول بدهد.
می‌دانیم که در خیلی از کشورهای جهان ستاره‌ها برای حضور در مقابل دوربین پول می‌گیرند، اما پرسش اینجاست که آیا آنجا هم تلویزیون به شکل دولتی اداره میشود و پولش را مستقیم از جیب مردم برمی‌دارد؟
اگر رسانه‌های خصوصی سخاوت به خرج بدهند، هیچ اشکالی ندارد و به کسی هم مربوط نیست. به هر حال لابد حساب و کتابی با خودشان دارند که باعث میشود در نهایت سود کنند، اما بحث ارگانی که از بیت‌المال بودجه می‌گیرد فرق می‌کند. آیا واقعا مملکت «فقیر» ندارد که پول مردم باید صرف این چیزها شود؟ بعد هم مگر در همین تلویزیون و رسانه‌های همسو، صبح تا شب به سلبریتی‌ها انتقاد وارد نمی‌شد؟ پس چرا این‌طور جاها برای جذب مخاطب به آنها متوسل می‌شوند و کلی هم هزینه می‌کنند؟ وقتی میهمانان گذری برنامه با چنین ارقامی روی آنتن تلویزیون می‌روند، خدا می‌داند محمدرضا گلزار چقدر گرفته تا راضی شود اجرای یک مسابقه جدید را در این رسانه بر عهده بگیرد!
پس چرا پویول روی آنتن نرفت؟
با توجه به دست‌ودلبازی‌های باورنکردنی تلویزیون در قبال میهمانان این روزهایش، بد نیست به یک مثال ساده هم توجه کنید تا شاید هر چه بیشتر پی به تناقضات حاکم بر صداوسیما ببرید.
سال ۲۰۱۸ که قرار بود کارلوس پویول به عنوان کارشناس ویژه‌برنامه جام‌جهانی در تلویزیون حاضر شود، در دقیقه نود به شکل عجیبی این موضوع منتفی شود و مدافع اسبق بارسلونا با وجود سفر به تهران نتوانست وارد استودیوی پخش زنده شود.
آن زمان این موضوع سر و صدای زیادی به پا کرد و نهایت روزنامه رسمی تلویزیون، به عدد بالایی گریز زد که در این وضعیت بد اقتصادی باید به پویول پرداخت می‌شد.
در بخشی از گزارش آن زمان این رسانه آمده بود: «در روزگاری که کشور با تحریم دست و پنجه نرم می‌کرد از لوئیس فیگو کاپیتان اسبق تیم ملی پرتغال و بازیکن تیم‌های باشگاهی بارسلونا و رئال مادرید برای حضور در ویژه‌برنامه قرعه‌کشی جام‌جهانی دعوت شد. پس از این دعوت، حاشیه‌های آن خبرساز شد که فیگو برای حضور در این برنامه رقمی حدود ۱۰۰هزار یورو (معادل نیم میلیارد تومان) دریافت کرده تا برای دقایقی در تصویر تلویزیون نشان داده شود.
هزینه حضور پویول هم در این برنامه رقمی حدود ۶۰۰ میلیون تومان بوده است که حتی با وجود تقبل این مبلغ از سوی اسپانسر بازهم به‌صلاح نبوده و سازمان صداوسیما مخالف این هزینه‌های هنگفت در شرایط فعلی اقتصادی کشور بوده است.»
این یعنی پویول آمده بود، اسپانسر هم پولش را داده بود، اما چون صداوسیما حس می‌کرد استفاده از چنین میهمانی با این بودجه در این شرایط اقتصادی درست نیست، او را روی آنتن راه نداد. حالا چه شده است که دوستان برای جلب نظر طناز و مربی و پیشکسوت این‌طور گشاده‌دستی می‌کنند؟
بحران مخاطب به اوج رسیده یا چون همه «خودی» هستند و دیگر خبری از امثال عادل فردوسی‌پور نیست، پول دادن به میهمان مشکلی ندارد؟ شاید هم مصائب اقتصادی مردم در این شش سال مرتفع شده است. همچنان منتظر می‌مانیم تلویزیون خبرهای اخیر در مورد پرداختی‌های چند صد میلیونی به امثال یحیی گل‌محمدی، علی پروین، مهدی هاشمی‌نسب و حسن ریوندی را تکذیب یا دست‌کم توجیه کند!
- 18
- 2
