آزمایش جدید «نورالینک» کلید می‌خورد

به گزارش ایسنا، شرکت «نورالینک» قصد دارد در ماه اکتبر یک آزمایش بالینی دیگر را در ایالات متحده آغاز کند و از تراشه مغزی خود برای ترجمه افکار و تبدیل آنها به متن استفاده کند. این مطالعه با مجوز سازمان غذا و داروی آمریکا(FDA) انجام خواهد شد.

دی‌جی سئو(DJ Seo)، مدیرعامل «نورالینک» می‌گوید: اگر گفتن چیزی را تصور کنید، ما می‌توانیم آن را تشخیص دهیم.

به نقل از انگجت، ایده این است که به افراد دارای اختلالات گفتاری کمک کنند تا از طریق فکر، ارتباط برقرار کنند. «نورالینک» از جمله شرکت‌هایی است که ایمپلنت‌هایی را آزمایش می‌کند که به این بیماران کمک می‌کند تا رایانه‌ها را با ذهن خود کنترل کنند. این می‌تواند شامل استفاده از صفحه کلیدهای مجازی و ترجمه مستقیم فکر از قشر گفتار بیمار با حذف واسطه باشد که سرعت کار را افزایش می‌دهد.

این شرکت در حال حاضر پنج آزمایش بالینی دیگر در حال انجام دارد. اولین آزمایش در ایالات متحده بود. از آن زمان مطالعاتی در کانادا، انگلستان و امارات متحده عربی نیز به آن اضافه شده است.

برنامه‌های «نورالینک» برای افراد دارای اختلالات شدید، شبیه به داستان‌های علمی-تخیلی آرمان‌شهری به نظر می‌رسد. صرف نظر از هر چیز دیگری، موفقیت در این زمینه می‌تواند برای آنها فراتر از تغییر زندگی باشد. با این حال، این یک شرکت تجاری است که «ایلان ماسک» سهام اکثریت آن را در اختیار دارد.

سئو می‌گوید: ما در حال حاضر جهانی را تصور می‌کنیم که در حدود سه تا چهار سال آینده، کسی که از نظر جسمی سالم است [و فقط مشکل مغزی دارد]، یک تراشه «نورالینک» دریافت خواهد کرد.

وی افزود: ما فکر می‌کنیم که در واقع می‌توان توانایی‌هایی را برای صحبت با جدیدترین مدل هوش مصنوعی یا مدل‌های زبان بزرگ(LLM) با سرعت فکر، حتی سریع‌تر از نحوه صحبت کردن افراد عادی نشان داد و اینکه بتوانیم آن اطلاعات را از طریق ایرپادها خود بازیابی کنیم.

دنیای امروز ما نشان داده است که وقتی بیش از حد انسانیت خود را به فناوری واگذار می‌کنیم، اوضاع می‌تواند به کجا برسد. می‌توان اعتیاد به تلفن‌های هوشمند و الگوریتم‌های رسانه‌های اجتماعی را مثال زد یا خودکشی‌هایی که ادعا شده با کمک هوش مصنوعی انجام شده است. ایمپلنت‌های مغزی نیز می‌توانند تاریک‌ترین تصاویری را که آثار علمی-تخیلی ترسیم کرده‌اند، تداعی کنند.

حالا اگر ایده‌های «ایلان ماسک» در مورد سیاست را نیز اضافه نیز کنیم، سخت است که حداقل کمی بدبین نباشیم.

امید است که این فناوری به اندازه کافی پیشرفت کند تا به نیازمندان کمک کند، اما نه آنقدر که بشریت را تهدید کند.