به گزارش ایرنا از ساینس دیلی، در حال حاضر یکی از روش های بسیار مقرون به صرفه برای ذخیره اطلاعات در فضای کوچک، استفاده از نوارهای مغناطیسی است که ظرفیت بالایی دارند و قادرند داده‌ها را به مدت ۳۰ سال نگهداری کنند.
اما با توجه به این که اطلاعات تولید شده در دوسال گذشته بیش از تمام اطلاعاتی است که بشر در تاریخ خود تولید کرده است، به‌نظر می رسد نوارهای مغناطیسی نیز طرف دو دهه آینده کارآیی خود را از دست می‌دهند.
ممکن است استفاده از یک ماده زیستی مانند دی ان ای برای پشتیبان‌گیری از حجم عظیم اطلاعات دیجیتالی، انتخاب عجیبی به‌نظر برسد اما بیش از ۷۰ سال است که قابلیت فوق‌العاده دی‌ان ای در فشرده‌سازی داده‌ها در یک فضای بسیار کوچک شناسایی شده است.
اولین استفاده عملی از دی ان ای برای ذخیره اطلاعات به پنج سال قبل باز می‌گردد. در آن زمان محققان دانشگاه هاروارد یک کتاب حاوی تصاویر دیجیتالی با قالب jpg را درون ۵۵ هزار رشته دی ان ای ذخیره کردند. از آن هنگام این فناوری به گونه‌ای متحول شده است که متخصصان توانسته‌اند ۲۱۵ پتابایت معادل ۲۱۵ میلیون گیگابایت اطلاعات را درون یک گرم دی ان ای ذخیره کنند.
البته این فرآیند به هیچ عنوان سریع و ارزان نیست. سال گذشته مایکروسافت ۲۰۰ مگابایت اطلاعات مربوط به ۱۰ اثر کلاسیک را درون دی ان ای ذخیره کرد. انجام این کار با استفاده از مواد اولیه موجود دربازار ۸۰۰ هزا دلار هزینه دربر داشت و البته ثبت اطلاعات روی دی ان ای با سرعت ۴۰۰ بایت در ثانیه انجام شد.
بر اساس برآورد مایکروسافت برای این که ذخیره اطلاعات روی دی ان ای مقرون به صرفه باشد، باید سرعت انتقال اطلاعات به ۱۰۰ مگابایت در ثانیه برسد. متخصصان مایکروسافت اعتقاد دارند با توجه به گسترش دانش ژنتیک و کاهش هزینه‌های دستکاری توالی ژنتیکی تا پایان دهه حاضر میلادی استفاده از این شیوه ذخیره‌سازی کاملا مقرون به صرفه خواهد بود.
- 19
- 1
